จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 795

ฟางจินหยวนเข้าใจในที่สุดว่า ทำไมทั้งครั้งที่รวมเครือญาติ ไม่เคยเห็นแม้แต่เงาของเสี่ยวเหยียนเลย ที่แท้เจ้าหนูนี่จนถึงตอนนี้ยังไม่รู้ฐานะของตนเอง ว่าเป็นถึงคุณชายใหญ่ตระกูลฟางที่โด่งดังที่สุดของประเทศหวา!

ทำแบบนี้มันโหดไปนะ!

นี่พ่อแท้ๆนะ! โหดจริงๆ!

สมกับเป็นฟางไห่เฟิงจริงๆ!

เดิมตอนแรกคิดว่าฟางไห่เฟิงส่งฟางเหยียนไปเมืองนอก ไม่คิดว่าหมอนี่จะเลี้ยงดูหลานตนอย่างคนจนเงียบๆ แถมยังอยู่ในเจียงตู ด้วยนิสัยอย่างฟางไห่เฟิง ต้องเป็นบ้านกระจอกแน่ เป็นชีวิตคนธรรมดา ตอนนี้เขาถึงพบว่าหลานตนน่าสงสารขนาดไหน!

ลูกฟางไห่เฟิงนี่ใช่ว่าจะเป็นกันได้ง่ายๆนะ!

โดนปิดกั้นอยู่นานขนาดนี้ ไม่รู้ฐานะที่แท้จริงของตน มันน่าเศร้าจริงๆ!

“พ่อครับ ตอนนี้พ่อน่าจะเข้าใจแล้วล่ะสิ? ถึงเสี่ยวเหยียนจะเป็นหลานแท้ๆของพ่อ แต่ก็ไม่เคยได้รับสิทธิพิเศษอย่างที่หลานคนอื่นเคยได้รับเลย ความหรูหราต่อหน้าคนอื่นนั้นเขาไม่เคยได้รับแม้แต่เสี้ยววินาทีหนึ่ง ตอนเสี่ยวเหมี่ยวเข้าโรงเรียนเอกชนไฮโซ เขาเข้าโรงเรียนรัฐบาลเหมือนกับคนธรรมดาคนอื่น พวกเสี่ยวเหมี่ยวจะออกจากบ้านทีต้องนั่งรถหรู เสี่ยวเหยียนขึ้นรถเมล์ตั้งแต่เด็ก เหตุการณ์แบบนี้เขาควรหลีกเลี่ยงไหมครับ?”

“ใช่ ผมต้องยอมรับว่า ผมใช้พลังของตระกูลไปบ้าง ใช้เงินของตระกูล ซื้อบ้านซื้อรถ นั่นเป็นเพียงรถมือสองคันหนึ่งกับบ้านมือสองที่มีขนาดไม่ถึงร้อยตารางเมตรเท่านั้น รวมๆแล้วใช้เงินไม่ถึงสี่แสน แต่มันทำให้ชิงหลันกับผมปกปิดตัวตนอยู่ในฐานะคนธรรมดามาได้นานขนาดนี้ เขาไม่ควรทำแบบนี้หรอ?”

“บางทีพ่ออาจจะบอกว่า ผมทำแบบนี้เท่ากับฝึกฝนเสี่ยวเหยียน มันเป็นสิ่งที่คนเป็นพ่ออย่างผมควรทำนี่ครับ แต่ไม่มีการให้อย่างฟรีๆ จะมีการตอบแทนอย่างฟรีๆได้ยังไงกัน? เสี่ยวเหยียนพึ่งตัวเองมาก เหนือกว่าคนในรุ่นเดียวกันอย่างพวกเสี่ยวเหมี่ยวมาตั้งแต่เด็ก เขามีความคิด มีทัศนคติ มีเงื่อนไขพร้อมอย่างที่เจ้าตระกูลคนหนึ่งควรจะมี”

“แต่ว่า มันเป็นแค่การคาดเดา ครั้งนี้ตระกูลฟางคงไม่รอดแน่ ผมให้ทุกอย่างที่ผมมีกับเขาแล้ว เขาเป็นความหวังสุดท้ายของตระกูลฟางเรา อสูรเพลิงโหดร้ายนัก พวกเราต้านทานไว้ไม่ไหว ตระกูลฟางคงยากจะรอดได้”

“พ่อครับ ผมก็เคยคิดจะส่งลูกหลานที่อายุน้อยออกไป แต่พ่อคิดว่าสถานการณ์ในตอนนี้มันทำได้หรอ? อสูรเพลิงคอยจับตามองพวกเราทุกฝีก้าวอยู่ในที่ลับ ขอแค่มีความเคลื่อนไหวเล็กน้อย พวกเราก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว วันนี้ตระกูลฟางเราเสียคนไปไม่น้อยอีกแล้ว เป็นแบบนี้ต่อไป สิ่งที่รอพวกเราก็มีแค่ความตายเท่านั้น”

ใบหน้าโกรธเกรี้ยวจนเขียวปั๊ดของฟางจินหยวนค่อยๆคลายลง ฟางไห่เฟิงทำเขาหวั่นไหวจริงๆ อย่าพึ่งพูดถึงสภาพแวดล้อมในการเติบโตของฟางเหยียน เขาไม่เคยได้รับสิทธิ์พิเศษของตระกูลเลยสักครั้ง เขาไม่ควรเข้ามาเกี่ยวข้องในการต่อสู้ครั้งนี้ สิ่งที่ทำให้ฟางจินหยวนหวั่นไหวมากที่สุดคือ ฟางไห่เฟิงมอบทุกอย่างของเขาให้กับฟางเหยียนทางอ้อม!”

นั่นแสดงว่าตระกูลฟางจะไม่สิ้นลูกสิ้นหลาน ตระกูลฟางยังมีโอกาสลุกขึ้นยืนใหม่อีกครั้ง ยิ้มภาคภูมิใจ และผงาดกลับสู่ยอดเขาอีกครั้ง

ฟางจินหยวนเงียบไปอึดใจก่อนถาม “งั้นแกเตรียมค่าใช้จ่ายให้เสี่ยวเหยียนเท่าไหร่?”

ฟางไห่เฟิงหัวเราะ นี่เห็นได้ชัดว่าฟางจินหยวนยอมรับความคิดเขาแล้ว

“ลูกหลานควรมีความสุขในแบบของตัวเอง ผมไม่ได้เตรียมไว้ให้เขาเลยสักนิด!”

ฟางจินหยวน “...”

เขาโกรธจนแทบยกมือตบแล้ว!

พ่อแท้ๆจริงๆ ทำแบบนี้ออกมาได้เนี่ย!

“ไห่เฟิงเอ้ย ในสังคมสมัยนี้ ไม่มีเงินนี่ทำอะไรลำบากนะ พ่อรู้สึกว่าแกควรจะพาเสี่ยวเหยียนกลับมา ร่วมกันป้องกันตระกูลดีกว่า เพราะเขาไม่มีทางสืบทอดสายเลือดตระกูลฟางได้หรอก”

“พ่อ...”

“คุณท่าน แย่แล้วครับ คนของอสูรเพลิงมาอีกแล้ว!”

สองพ่อลูกในห้องตะลึงอึ้ง ดึกป่านนี้ยังมา? พยายามมากจริงๆเลยนะ!

“ในเมื่อมาแล้ว มีหรือจะไม่พบ ไป ไห่เฟิง พ่ออยากจะดูสิว่าพวกเขาคิดจะทำอะไรกันแน่ !” ฟางจินหยวน ยืนขึ้นพลางข่มกลั้นความโกรธไว้ ก้าวเท้ายาวออกไปจากห้อง ฟางไห่เฟิงเดินตามไปติดๆ