สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 328

กู้ฉางฉิงไม่รู้ถึงความอันตรายรอบๆ

เธอรอมั่วหลีอยู่ครู่หนึ่ง คิดว่าอีกไม่นานเธอคงจะออกมาแล้วจึงเดินไปเตรียมเรียกรถหน้าประตู พอมั่วหลีออกมาจะได้ออกไปเลย

ใครจะรู้ว่าตอนนั้นเองจู่ๆรถสีดำสามคันก็พุ่งตรงเข้ามา เบรกหยุดรถกระทันหันตรงหน้าเธอ

จนเสียงดังเอี๊ยด ประตูรถถูกเปิดออกปรากฏให้เห็นผู้ชายที่นั่งอยู่ในรถ

กู้ฉางฉิงนิ่งค้างไป ทันใดนั้นใบหน้าถอดสี

เพราะคนพวกนั้นที่เธอเห็นก็คือพวกต่างชาติที่เคยไล่ทำร้ายพวกเขาที่ต่างประเทศ บุคคลนี้อันตรายและมีเจตนาไม่ดีอย่างแน่นอน

เธอหมุนตัวตั้งใจจะวิ่งเข้าไปในNK แต่ไม่รู้ว่ายังมีคนต่างชาติอีกหลายคนอยู่ข้างหลังเธอ

พวกเข้าล้อมกู้ฉางฉิงเอาไว้ตรงกลาง

"พวกนายจะทำอะไร?"

กู้ฉางฉิงหยุดนิ่งมองไปรอบๆอย่างระแวง

"ไม่ต้องกลัวไปคุณกู้ เจ้านายพวกเราอยากจะเชิญคุณกู้ไปเป็นแขกคนสำคัญ หวังว่าคุณกู้จะให้ความร่วมมือ"

สิ่งที่คนพวกนั้นพูดก็คือต้องการจับตัวกู้ฉางฉิงไป

แล้วเธอจะปล่อยให้คนพวกนั้นมาจับเธอไปได้อย่างไร

เธอกอดกระเป๋าเอาไว้แน่น ปัดมือชายชุดดำทิ้ง ในขณะเดี๋ยวกันก็หาทิ้งวิ่งหนีออกไป

"ช่วยด้วย….."

เธอวิ่งไปตะโกนขอความช่วยเหลือไป หวังว่ายามบริษัทNKจะสังเกตเห็น หรือไม่ก็อาจจะมีใครสักคนเข้ามาช่วยเธอ

กลับไม่รู้ว่า

ยามของบริษัทNKในช่วงที่พวกของเย่าซือกำลังลงมือนั้นถูกมู่เฉาเกอเรียกให้ออกไปแล้ว

กระทั่งผู้คนรอบๆ ตอนนี้ค่อนข้างดึกแล้วทำให้มีคนน้อย เมื่อเห็นชาวต่างชาติรูปร่างสูงใหญ่น่ากลัวก็ไม่มีใครกล้าที่จะเข้ามาช่วยเหลือ

และด้วยเหตุนี้ที่แห่งนี้จึงมีแต่กู้ฉางฉิงที่กำลังหนี

กู้ฉางฉิงเห็นว่าคนพวกนั้นกำลังจะจับเธอได้แล้ว ในเมื่อพึ่งคนอื่นไม่ได้ก็ต้องช่วยตัวเอง เริ่มจากการหาช่องทางหลบหนี

โชคดีที่วันนี้เธอไม่ได้ใส่รองเท้าส้นสูง วิ่งเลยไม่เหนื่อยมากนั้น บวกกับเธอรูปร่างเล็ก จึงทำให้หลบหลีกพวกชาวต่างชาติรูปร่างสูงใหญ่นี่เอาไว้ได้

ในตอนนั้น เหตุการณ์บนถนนชุลมุนไปหมด

"ขอทางหน่อย"

กู้ฉางฉิงวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต เพื่อที่จะสลัดพวกนั้นทิ้งจึงวิ่งมุ่งเข้าไปในฝูงคน

ตอนนี้เธอคิดเพียงแต่จะวิ่งหนี ทำให้ลืมไปว่าพามั่วหลีมาด้วย

กลับไม่ได้รู้เลยว่ามั่วหลีที่ถูกลืมไปนั้นกำลังแอบมองเธอถูกไล่ล่าอยู่ห่างๆ

ทุกครั้งที่กู้ฉางฉิงมีโอกาสหลุดจากการไล่ล่าของคนพวกนั้น เธอก็จะทำให้มันพังลง

วิ่งมานานจนกระทั่งกู้ฉางฉิงวิ่งต่อไปไม่ไหวแล้ว

เธอใช้มือยันกำแพงแล้วหายใจแรง ไม่ทันที่เธอจะหายหอบ พวกนั้นก็ไล่ตามมาทัน

พวกเขาเข้าไปจับกุมกู้ฉางฉิงอย่างไม่ปราณี

"ถ้ายังไม่หยุดวิ่งฉันจะหักขาเธอซะ"

หัวหน้าของคนกลุ่มนั้นข่มขู่ออกมา

"ปล่อยฉัน….."

กู้ฉางฉิงดิ้นอย่างไม่คิดชีวิต แต่ตอนนี้เธอแทบจะไม่มีแรงเหลือแล้ว

ถึงแม้ว่าเธอจะกรีดร้องแต่พวกมันก็ไม่สน ตีต้นคอให้สลบไป

"พาไป!"

เมื่อหัวหน้าพวกเขาเห็นว่ากู้ฉางฉิงสลบไป ส่งเธอให้ลูกน้อง ออกคำสั่ง

เมื่อพวกออกไป มั่วหลีที่หลบอยู่มุมมืดก็เดินออกมา

เธอจ้องมองไปยังพวกคนต่างชาติที่พาตัวกู้ฉางฉิงไป จนกระทั่งขึ้นรถจากไป เธอถึงจะกลับไปที่บริษัทNK แสดงท่าทีว่าเพิ่งออกมาจากหาน้ำ แสร้งมองหากู้ฉางฉิง

"กู้ฉางซิน!"

เธอยืนอยู่ตรงประตูกวาดสายตาไปรอบๆ แน่นอนว่าการกระทำนี้ดึงดูดความสนใจของมู่เฉาเกอ