“ท่านพ่อ ท่านไม่เสียใจสักนิดเลยหรือ หากบุตรเขยของท่านได้เป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ เช่นนั้นก็น่าเกรงขามมากเลยนะเจ้าคะ?”
แม่ทัพฉีหัวเราะเยาะ:“อะไรจะน่าเกรงขามกัน เขาก็ไม่ได้รับเงินเดือนมากไปกว่าพ่อ และเขาไม่ได้รับการปฏิบัติดีเท่าพ่อด้วย สิ่งที่ทำข้างนอกล้วนแต่ทำให้ผู้คนไม่พอใจ หากพ่อเป็นเจ้า พ่อจะบอกเขาว่าไม่ทำแล้ว”
ฉีเฟยอวิ๋นมองไปที่แม่ทัพฉีอยู่ครู่หนึ่ง และเข้าใจขึ้นมานิดหน่อย ท่านพ่อของนางเป็นคนฉลาดที่ไม่แสดงตนออกมา
เจ้าของร่างเดิมช่างโชคไม่ดีเสียจริง ท่านพ่อที่ดีเช่นนี้กลับไม่หวงแหน
เช่นนั้นนางจะหวงแหนเอง
ฉีเฟยอวิ๋นพูดคุยกับแม่ทัพฉีอยู่สักพัก และอยู่ทานอาหารเที่ยง แม่ทัพฉีถามว่าหนานกงเย่ไปไหน ในเมื่อเขาถูกถอดออกจากตำแหน่งแล้ว เหตุใดเขาถึงไม่มาเยี่ยมพ่อตา ฉีเฟยอวิ๋นจึงบอกว่าไม่ง่ายเลยที่เขาจะว่างเช่นนี้ หลังจากที่ว่างแล้วเขาจึงไปตกปลา
แม่ทัพฉีรู้สึกขบขัน:“พ่อก็ชอบตกปลา หากพรุ่งนี้เขาจะไปตกปลาอีกก็พาพ่อไปด้วยสิ”
ฉีเฟยอวิ๋นรู้สึกเศร้าใจ:“ท่านพ่อ ท่านอายุมากแล้ว จะไปเที่ยวเล่นกับเขาทำไมเจ้าคะ สู้หาแม่เลี้ยงมาให้ข้าจะดีกว่า”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น แม่ทัพฉีก็ไม่พอใจ เขาไม่ไปตกปลาและเดินจากไป
ฉีเฟยอวิ๋นจึงออกจากจวนแม่ทัพแล้วกลับไป
ระหว่างทางก็ผ่านหน้าประตูจวนอ๋องตวน นางเห็นตงเอ๋อร์ออกมาจากด้านใน และมาหยุดอยู่ตรงหน้า
ตงเอ๋อร์รีบถอนสายบัว:“คารวะพระชายาเย่เพคะ”
“นายของเจ้าล่ะ?” ฉีเฟยอวิ๋นถามอย่างเป็นกันเอง โดยไม่รู้ว่าตงเอ๋อร์เป็นสาวใช้ที่ซื่อสัตย์ และคิดว่าฉีเฟยอวิ๋นมาหาตงเอ๋อร์ นางจึงลากฉีเฟยอวิ๋นและบอกว่าต้องการให้ ฉีเฟยอวิ๋นเข้าไปนั่งข้างใน ฉีเฟยอวิ๋นถูกลากเข้าไปราวกับเป็นเป็ดไล่ทุ่ง ในขณะที่ถูกตงเอ๋อร์ลากไปนางก็บอกให้ตงเอ๋อร์ปล่อยมือ
ลี่ว์หลิ่วตามไปด้วยความกังวลใจ
“แม่นางตงเอ๋อร์ เจ้าใจเย็น ๆ พระชายาของข้าทรงตั้งครรภ์อยู่” ลี่ว์หลิ่วขวางตงเอ๋อร์ไว้ ตงเอ๋อร์จึงปล่อยมือ
ลี่ว์หลิ่วรีบกล่าวว่า:“พระชายาทรงตั้งครรภ์อยู่ แค่ตามเจ้าไปก็พอ เจ้าไม่ต้องฉุดกระชากลากถู!”
ลี่ว์หลิ่วกล่าวอย่างโกรธเคือง ฉีเฟยอวิ๋นรู้สึกชื่นชม
ตงเอ๋อร์ก็ไม่แปลกใจ จวิ้นจู่ของนางก็ตั้งครรภ์ และไม่ทำอะไรเช่นนี้
“ข้าไม่ดึงแล้วก็ได้ เช่นนั้นเราไปกันเถอะ” ตงเอ๋อร์มองดูฉีเฟยอวิ๋นเดินเข้าไปราวกับว่ากำลังมองนักโทษ
ฉีเฟยอวิ๋นทำอะไรไม่ถูกและเดินเข้าไป
เมื่อมาถึงข้างใน ฉีเฟยอวิ๋นก็ถูกพาไปที่เรือนเซี่ยวเฟิง
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉีเฟยอวิ๋นมาที่นี่ นางรู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างดี
มีทหารหญิงสองคนสวมชุดทหารยืนอยู่ที่หน้าประตู และอายุยังน้อย น่าจะอายุประมาณสิบห้าสิบหก ในมือของพวกนางถือหอก และเมื่อเห็นตงเอ๋อร์ก็รีบทำความเคารพ:“ทหารตง”
“อืม นี่คือพระชายาเย่” ตงเอ๋อร์แนะนำ
เมื่อทหารหญิงทั้งสองได้ยินว่านี่คือพระชายาเย่ ดวงตาของพวกนางก็เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ และรีบคำนับด้วยความเคารพ:“ผู้น้อยคารวะพระชายาเย่”
ฉีเฟยอวิ๋นตกตะลึงและไม่ตอบสนองอยู่นาน
ทั้งสองจึงพูดให้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น:“ผู้น้อยชื่นชมชื่อชื่อเสียงของพระชายาเย่มานานแล้ว วันนี้โชคดีที่ได้พบ ช่างเป็นโชคดีของข้าจริง ๆ ”
“พวกเจ้าไม่ต้องทำเช่นนี้ ทำเช่นนี้ข้าจะเข้าไปข้างในได้ยาก” ฉีเฟยอวิ๋นเดินเข้าไปด้วยความเขินอาย
จากนั้นตงเอ๋อร์ก็เชิญให้อาอวี่และคนอื่น ๆ เข้ามา ลี่ว์หลิ่วเพิ่งจะรู้ว่าผู้คนในจวนจั๋วกงนั้นมีห้าวหาญมาก อยู่ในจวนอ๋องตวนก็มีทหารของตนเอง
ในเรือนมีผู้คนมากมาย ฉีเฟยอวิ๋นพบว่าจวนกั๋วกงมีแข็งแกร่งมาก พวกนางแออัดมากเกินไป
รวม ๆ แล้วมีคนมากกว่ายี่สิบคนที่กำลังพูดคุยกันอยู่ในเรือน และแต่ละคนก็ยุ่งอยู่กับเรื่องของตนเอง
ตงเอ๋อร์ตะโกน:“พระชายาเย่เสด็จมาแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายวายร้ายอยากเป็นพ่อ