หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 79

ตอนที่ 79 ไม่เอาเรื่องเด็ดขาด

นึกถึงตรงนี้ แววตาของวาดฝันแตกสลาย สายตาที่มองทาวัตก็มีความโกรธแค้นแฝงอยู่ “คุณขยับเข้ามาอีก เชื่อไหมฉันจะตัดเชือกให้ขาด?”

พูดอยู่ ก็นำมีดเข้าใกล้กับเชือกที่มัดวรินทรไว้

“เดี๋ยวก่อน!”ทาวัตห้ามด้วยเสียงต่ำ คิ้วขมวดแน่น “คุณต้องการอะไร?ปล่อยวรินทร เรามาคุยกันก่อนก็ได้”

“คุยกันก่อน?ทาวัต คุณคิดว่าฉันโง่หรือไง?ถ้าฉันปล่อยเธอตอนนี้ วินาทีต่อไปคุณก็จะผลักฉันลงนรกอย่างไม่ใยดี” วาดฝันเสียสติแล้วตะโกนใส่ทาวัต สภาพท่าทางวุ่นวาย กี่ครั้งแล้วที่มีดบาดผ่านเชือก มองจนใจตก

ทาวัตส่งสายตาให้ปกเกศ ปกเกศพยักหน้าเบาๆ แล้วก็หายไปในพริบตา

“ผมรับประกัน ขอแค่คุณปล่อยวรินทร ผมจะไม่เอาเรื่องเด็ดขาด พูดได้ทำได้”ทาวัตพูดอย่างจริงจัง

วาดฝันผ่อนคลายลง แววตาที่มองทาวัตรู้สึกมีหวัง “คุณพูดจริงหรอ?”

ทาวัตเห็นเธอผ่อนคลาย จึงรีบตอบกลับอย่างรับประกัน “จริง”

วาดฝันเก็บมือกลับ ขณะนั้นปกเกศก็เดินไปข้างหลังเธอพอดี วาดฝันยังไม่ทันได้กรี๊ด ปกเกศก็ตีลงหลังคอเธอ แล้วเก็บมืออย่างว่องไว

เสียงที่วาดฝันกำลังจะตะโกนออกมาก็ติดอยู่ในลำคอแล้วก็สลบไป มีดบนมือก็หล่นลงพื้น เสียงที่กรอบ

ปกเกศรีบเตะมีดลงข้างล่าง แล้วก็แกะเชือกที่มัดมือวรินทรออก

ขณะที่ทาวัตกำลังขึ้นไปชั้นห้า ปกเกศก็ดึงวรินทรลงมาก่อนแล้ว วรินทรก็เริ่มมึนๆตื่นๆ ตาที่อ่อนล้า มองข้างหน้าด้วยความมัว

“วรินทร ไม่เป็นไรแล้วนะ”ทาวัตเป็นห่วงมาก โอบกอดวรินทรไว้ในอ้อมกอด ฝ่ามือที่ใหญ่จับทับผมเธอไว้ แววตาที่อบอุ่น

วรินทรพิงที่หน้าอกของเขา ได้กลิ่นหอมมินต์อ่อนๆ รู้สึกปลอดภัยแปลกๆ อยากหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้

ทาวัตอุ้มเธอขึ้นอย่างอ่อนโยน มองวาดฝันที่สลบอยู่บนพื้นไปทีหนึ่ง แล้วเดินออกจากโรงงานเก่า ก้าวเดินมั่นคงทุกก้าว ทำให้วรินทรรู้สึกจากใจเลย ผู้ชายคนที่พึ่งพาได้

“กลับคฤหาส์” ทาวัตนำวรินทรไว้ที่นั่งหลัง ตนก็นั่งเข้าไป แล้วออกคำสั่ง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์