ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 893

จื่ออันถอนหายใจ พวกนั้นคือผู้หญิงที่ถูกต้องตามกฎของท่าน ท่านกลับไม่ต้องการเจอผู้หญิงของตัวเอง แต่ไปคิดถึงผู้หญิงที่ไม่ได้เป็นของท่าน

ผู้ชายทั้งโลกชั่วร้ายถึงเพียงนี้เลยหรือ?

องค์จักรพรรดิไม่คิดจะหยุดการสนทนา จึงยังคงถามต่อไปว่า “ข้าได้ยินมาว่า ตอนนี้เจ้ารองกับแม่ของเจ้า สนิทสนมกันแล้วใช่หรือไม่?”

จื่ออันไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ แต่การถามคำถามแบบนี้ ทำให้นางรู้สึกกระอักกระอ่วนใจจริง ๆ “เรื่องนั้น หม่อมฉันไม่ได้กลับไปนาน จึงไม่ทราบว่าทั้งสองคนสนิทกันดังที่ฝ่าบาทตรัสจริงหรือไม่เพคะ

ไม่ปฏิเสธ ไม่ยืนยัน ไม่ชัดเจน

องค์จักรพรรดิยกยิ้ม “จื่ออัน เจ้ากลัวข้าหรือ?”

แน่นอนว่ากลัว ท่านคือผู้มีอำนาจตัดสินความเป็นความตาย ท่านคือ องค์จักรพรรดิ!

แน่นอนว่าจื่ออันจะไม่พูดอย่างนั้น แต่ถามด้วยความประหลาดใจ “เหตุใดฝ่าบาทถึงตรัสเช่นนั้นเพคะ? ฝ่าบาทเป็นเสด็จพี่ของท่านอ๋อง จึงเป็นครอบครัวเดียวกัน คนในครอบครัวอยู่ใกล้ชิดกันจะกลัวกันได้อย่างไรเพคะ?”

“คนในครอบครัวหรือ?” องค์จักรพรรดิทวนคำพูดอย่างระมัดระวัง จากนั้นเงยหน้าขึ้นมองจื่ออัน “หากเจ้ารองต้องการแต่งงานกับแม่ของเจ้าจริง ๆ ชีวิตจะต้องยุ่งเหยิงเป็นแน่”

จื่ออันไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี หากท่านแต่งงานกับแม่ของข้า ชีวิตจะยุ่งเหยิงหรือไม่?

จื่ออันไม่รู้จะพูดอะไร นางจึงได้แต่พูดว่า “นั่นเป็นเรื่องของพวกเขาเพคะ เราไม่สมควรไปยุ่ง ช่างเถอะเพคะ ท่านแม่เคยบอกว่าเป็นโสดแบบตอนนี้ก็ดีแล้ว หม่อมฉันเดาว่านางคงไม่คิดจะหาคนมาแต่งงานด้วยหรอกเพคะ”

“แต่ผู้หญิงต้องแต่งเข้าครอบครัวของสามี และหาผู้ชายที่จะพึ่งพาได้ตลอดชีวิต ใครในโลกนี้จะสามารถครองคู่กับผู้หญิงแปลกอย่างนางได้? อย่าคิดว่าคนอื่นจะเป็นเหมือนพ่อของเจ้า”

“ถูกงูกัดครั้งหนึ่ง กลัวเชือกไปเป็นสิบปี เกรงว่าท่านแม่คงจะไม่คิดเรื่องนี้ไปพักใหญ่เพคะ” จื่ออันพูดอย่างรวดเร็ว

“ใครถูกงูกัด?”