ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 916

“ท่านคิดว่าเป่ยโม่วางแผนโจมตีในวงกว้าง แทนที่จะกระจายออกไปหรือ?”

“กลยุทธ์การเดินทัพของเป่ยโม่เป็นเช่นนี้เสมอ โจมตีอย่างอุกอาจ ไม่แยกย้ายกระจายตัวง่าย ๆ เวลานี้แม่ทัพของเป่ยโม่เป็นผู้หญิง ชื่อฉินโจว แม่นางผู้นี้สั่งการทหารราวกับเทพเจ้า มีอุปนิสัยโหดเหี้ยมยิ่ง พรสวรรค์ส่วนตัวคือการโจมตีอันดุดัน คนคนนี้ไม่ใช้กลยุทธ์ อาศัยเพียงความกล้าหาญเท่านั้น ดังนั้นทหารที่อยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของนางล้วนกล้าหาญมาก”

จื่ออันขมวดคิ้ว “ถ้าเป่ยโม่และเซียนเปยร่วมมือกัน กระทั่งเกิดสงครามขึ้นจริง เราคงไม่มีโอกาสชนะเลยใช่หรือไม่?”

“ใช่” มู่หรงเจี๋ยลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

จื่ออันเห็นว่าเขากำลังคิดคำนวณอยู่ในใจ ทว่าหากเขาไม่เป็นฝ่ายพูด นางก็จะไม่ถาม นางไม่สามารถช่วยเหลือเรื่องราชสำนักหรือประเทศชาติได้ เพียงหวังว่าตนอาจช่วยเหลือเขาได้บ้างเกี่ยวกับสงครามจลาจล

หลังจากที่จื่ออันกลับเข้าวังแล้ว นางก็อาศัยอยู่ในตำหนักฉางเชิง

ตอนที่นางเข้ามาอยู่ในวังเพื่อรักษาอาการของอ๋องเหลียง นางแวะมาอาศัยอยู่ในตำหนักฉางเชิงสองสามวัน ที่นี่อยู่ใกล้แหล่งน้ำและล้อมรอบด้วยต้นไทร ความจริงที่นี่ไม่เหมาะกับจื่ออันที่จะอาศัยอยู่เท่าไหร่นัก เพราะมีจุดอับสายตาเยอะมาก หากใครมาแอบฟังก็ยากจะมองเห็น

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าในวังจะมีหลายตำหนัก แต่สถานที่นี้อยู่ใกล้กับตำหนักพระสนมอี๋มากที่สุด จื่ออันจึงเลือกที่จะอาศัยอยู่ที่นี่

มู่หรงเจี๋ยอาศัยอยู่ที่ตำหนักฉางเชิงเช่นเดียวกัน เพียงแต่เขาจะกลับมานอนในตอนกลางคืนเท่านั้น เพราะช่วงกลางวันงานยุ่งจนไม่มีเวลาแม้แต่จะพักหายใจ

กุ้ยไท่เฟยอาศัยอยู่ในตำหนักเสี้ยวหนิง ถัดจากนั้นคือตำหนักสีอันซึ่งอดีตหวงไท่โฮ่วเคยอาศัยอยู่

ตำหนักสีอันเป็นพระตำหนักของหวงไท่โฮ่ว ผู้ที่ไม่ใช่หวงไท่โฮ่วจึงไม่ได้รับอนุญาตให้อยู่ในนั้นทั้งสิ้น นางจึงทำได้เพียงอาศัยอยู่ข้าง ๆ เฝ้าดูหลังคาพระตำหนักทั้งกลางวันและกลางคืน ใฝ่ฝันว่ามันคือของนางเสมอ

ตำหนักเสี้ยวหนิงอยู่ห่างจากตำหนักฉางเซิงเป็นระยะทางพอสมควร แต่ถ้าจื่ออันต้องการไปที่วังซีเหวย นางจะต้องผ่านตำหนักเสี้ยวหนิงก่อน จริง ๆ แล้วนางจะเดินอ้อมก็ได้ แต่การเดินทางอาจใช้เวลานานขึ้นเล็กน้อย

จื่ออันไปที่วังซีเหวยในตอนเช้าเพื่อทำการฝังเข็ม เมื่อเดินผ่านประตูตำหนักเสี้ยวหนิง นางก็ได้ยินเสียงตำหนิดังมาจากข้างใน

จื่ออันไม่หยุดฟัง ถึงกระนั้นก็ได้ยินอยู่สองสามประโยค เมื่อมองผ่านประตูตำหนักเข้าไป เห็นว่าอ๋องหนานหวายกำลังดุซุนฟางเอ๋อร์ด้วยความโกรธ ซุนฟางเอ๋อร์ก็ได้แต่ก้มหน้า ปล่อยให้อ๋องหนานหวายดุด่าอยู่เงียบ ๆ