จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 33
เป็นไปไม่ได้！
เป็นไม่ได้อย่างแน่นอน!
ในระหว่างนี้ ต้องมีอะไรเข้าใจผิดอย่างแน่นอน!
อีกอย่าง ท่านโจวก็อายุมากขนาดนี้แล้ว ทั้งชีวิตเป็นไปไม่ได้ว่าจะเขียนแค่ “ประเทศสงบ ประชาร่มเย็น” แค่แผ่นเดียว?
แต่การกระทำต่อไปนี้ของโจวไป๋เซิง ทำให้ใจของหยางเฟยเอ๋อร์มีความสงสัยเพิ่มขึ้น
ก็เห็น โจวไป๋เซิงลุกขึ้นมากะทันหัน พูดกับเย่อู๋เทียน
“ศิษย์พี่ รีบพาฉันไปที่หน้างานหน่อย วันนี้มีลม ฉันเกรงว่าหากถึงช้าเกินไป มันจะมีผลต่อร่องรอยของตัวอักษร！”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ โจวไป๋เซิงก็รีบพูดสั่งการฉู่เหวินเต้า
“เหวินเต้า รีบไปเตรียมอุปกรณ์เก็บรอยอักษร วันนี้อาศัยบุญของอาจารย์ลุงของนาย โอกาสสร้างชื่อของเราสองคนมาอีกแล้ว!”
“ครั้งนี้ ต้องดังระเบิดอย่างแน่นอน!”
เมื่อกี้ที่โจวไป๋เซิงดูรูปในมือถือของเย่อู๋เทียนนั้น ฉู่เหวินเต้าที่อยู่ด้านข้างก็ได้เหลือบมองตัวอักษรสี่ตัวนั้นไปแวบหนึ่ง
ตอนนี้ไม่ใช่แค่เพียงใจเต้นระทึก มันถึงขั้นช็อกเลยล่ะ!
โจวไป๋เซิงแม้จะฝึกเขียนหนังสืออยู่แต่บนชั้นสองของสำนักอักษรทั้งวัน ฉู่เหวินเต้านั้นกลับออกไปเป็นประจำ
โดยเฉพาะเช้านี้ตอนที่เขาไปซื้ออาหารเช้าที่ข้างถนนชิงเฟิง สิ่งที่เขาเห็นทำให้เขาช็อกจนพูดไม่ออก
ฝ่าบาท มาที่เมืองเจียงไห่ด้วยตัวเอง！
ได้กินก๋วยเตี๋ยวเนื้อชามหนึ่งร่วมกับชายหนุ่มที่สวมเสื้อกล้ามและรองเท้าแตะ!
ยิ่งไปกว่านั้นก็คือ คนแก่คนนั้นยังช่วยชายหนุ่มที่สวมเสื้อกล้ามเปิดประตูรถ！
ตอนนี้เมื่อมองไปยังการแต่งกายของเย่อู๋เทียนอีกครั้ง………
ฉู่เหวินเต้าไม่กล้าที่จะคิดภาพต่อแล้ว ตื่นเต้นจนระดับการเต้นของหัวใจพุ่งกระฉูดไปถึงร้อยยี่สิบ！
ตามมาด้วย ฉู่เหวินเต้าจึงรีบไปเตรียมอุปกรณ์เก็บคัดลอกตัวอักษร
หยางเฟอเอ๋อร์ที่อยู่ด้านข้างกะพริบตาไปสองที ก็ถือโอกาสพูดขึ้น
“เย่อู๋เทียน พวกนายจะไปทำอะไร? ฉันขอไปด้วยได้มั้ย? รถฉันแรงมาก！”
สิ่งที่หยางเฟยเอ๋อร์คิดในใจไม่ว่าเย่อู๋เทียนกับโจวไป๋เซิงจะไปทำอะไร ตัวเองต้องตามไปด้วย
อย่างไรเสีย เธอที่จะได้อักษรพู่กันจีนของฉู่เหวินเต้า มันก็ถือเป็นความโชคดีอย่างมหาศาล
ยิ่งไปกว่านั้น อาจารย์ของฉู่เหวินเต้าเมื่อกี้ก็ได้รับปากกับตัวเธอแล้ว จะเขียนตัวอักษรพู่กันจีนให้กับเธอด้วยตัวเอง
นี่ถือเป็นเกียรติมากแค่ไหน?！
ไม่มีทางที่จะปล่อยโอกาสที่หนึ่งพันปีถึงจะมีสักครั้งนี้ไปได้！
ขอเพียงโจวไป๋เซิงเขียนตัวอักษรพู่กันจีนให้บริษัทของเธอ เธอเพียงแค่โพสต์ลงในโซเชียลของตัวเอง ก็จะมีคนใหญ่คนโตมาร่วมงานกับเธออย่างแน่นอน！
สิ่งที่สำคัญกว่านั้น ก็คืออักษรพู่กันจีนหนึ่งชุดของโจวไป๋เซิง ยังมีค่ามากกว่าบริษัทของเธอเสียอีก！
การค้าแบบนี้ ถือว่าคุ้มค่าอย่างมาก！
เป็นขี้ข้า！
ต้องเป็นขี้ข้าให้พวกเขา！
ไม่ว่าเย่อู๋เทียนเด็กกากคนนี้ทำไมถึงกลายเป็นศิษย์พี่ของท่านไจว！
กอดขาของเขาเอาไว้ก่อน แล้วค่อยว่ากันอีกที！
ถึงอย่างไรแค่คำพูดเดียวของเย่อู๋เทียน ก็สามารถทำลายกฎที่ท่านโจวเคยตั้งไว้ด้วยตัวเอง！
ขี้ข้านี้ วันนี้ต้องเป็นให้ได้！
เมื่อคิดได้แบบนี้ คนที่รักเงินอย่างหยางเฟยเอ๋อร์ สายตาที่มองเย่อู๋เทียน ก็เต็มไปด้วยแสงที่เปล่งประกาย！
เด็กกากในตอนนั้น วันนี้ได้กลายเป็นที่พึ่งที่มีค่าของตัวเองเสียแล้ว！
อารมณ์ดีมาก！
แน่นอน เรื่องก็ดำเนินมาถึงตรงนี้แล้ว ต้องนิ่งเข้าไว้！
หยางเฟยเอ๋อร์เข้าใจว่า
ต่อให้ตัวเองต้องขอร้องเย่อู๋เทียน
ก็ไม่ควรที่จะทำตัวไร้ค่าต่อหน้าเด็กกากคนนี้
อย่างไรเสีย หน้าก็ยังสำคัญ！
ในฐานะตัวเธอเป็นถึงประธานของบริษัทที่มีมูลค่าทรัพย์สินนับสิบล้านหยวน หากให้เย่อู๋เทียนได้เด็กกากเห็นรถสปอตหลักล้านของเธอ เขาคงช็อกแน่!
หยางเฟยเอ๋อร์รู้สึกมีความสุขกับการที่เหนือกว่าคนอื่น
ก็คือการแสดงความแข็งแกร่งของตัวเองออกมา ให้กับเด็กกากที่เป็นเพื่อนร่วมชั้นในอดีตได้เห็น！
เธอรวย！
เธอรวยมาก!
เธอคือไฮโซ！
เธอคือเศรษฐินี！
แต่คำพูดเพียงประโยคต่อไปของเย่อู๋เทียน กลับทำให้หยางเฟยเอ๋อร์หดหู่เล็กน้อย
“ฉันก็ขับรถมาเหมือนกัน น่าจะพอนั่ง”
หยางเฟยเอ๋อร์บ่นพึมพำในใจ
การแต่งตัวของนาย รวมกันยังไม่ถึงสองร้อยหยวนเลยมั้ง?
จะขับรถอะไรได้?
อย่างไรก็ตาม แบบนี้ก็ยิ่งเดี คนแข่งกับคน มันทำยิ่งทำให้คนทุกข์ใจ รถแข่งกับรถ รถสัปปะรังเคของนายก็ไม่ต้องขับแล้ว！
เย่อู๋เทียน ไอ้เด็กกาก เมื่อก่อนนายไม่ไว้หน้าหัวหน้าห้องอย่างฉันเลย แม้แต่การบ้านก็ไม่ส่ง！
วันนี้ฉันจะทำให้นายรู้ อะไรที่เขาเรียกว่าการที่พยายามต่อสู้จะทำให้เรากลายเป็นคนรวย！
แต่ว่า เมื่อคนทั้งกลุ่มเดินออกไปจากสถานสอนเขียนพู่กันจีนโจวจวิน
หน้าของหยางเฟยเอ๋อร์ ก็แตกดังเพรี้ยง
ด้านหน้าสำนักอักษร จอดไว้ด้วยรถสปอตหรูคันหนึ่ง ปอเช่รุ่นท๊อปสองล้านกว่าหยวน！
งานศิลปะที่คล่องตัว！
เพิ่งความน่าเกรงขามได้อย่างมาก เพิ่มบารมีได้อย่างมาก
แต่เมื่อหยางเฟยเอ๋อร์กำลังจะหยิบกุญแจรถออกจากกระเป๋าของเธอ เธอกฌแกล้งทำเป็นกดเบาๆไปหนึ่งที
เย่อู๋เทียนกลับล้วงกุญแจออกมาจากในกระเป๋ากางเกงตัวใหญ่แล้ว จากนั้นกดบุ่มเปิด รถไมบัส(MAYBACH)ราคากว่าสิบล้านหยวน ที่จอดอยู่ถนนที่อยู่ตรงข้าม ไฟรถก็สว่างขึ้นในทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ