ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 524

เมื่อเห็นเจย์ดูอ่อนแรง เกรย์สันเดินเข้าไปพยุงเจย์ให้พิงไหล่ของเขา เขาช่วยพยุงเจย์เดินเข้าไปในบ้านทีละก้าวอย่างยากลำบาก

เกรย์สันพยุงเจย์เข้าไปแล้วให้เขานั่งลงบนโซฟา จากนั้นเจย์ก็ทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างนุ่มนวลราวกับว่าเขาหมดแรงที่จะพยุงร่างกายของตัวเขาเอง เขาจ้องมองไปที่เพดานด้วยร่องรอยของความโกรธที่ยังไม่หยุดนิ่งในดวงตาของเขา

เกรย์สันเทน้ำอุ่น ๆ หนึ่งแก้วให้เขา เมื่อเขาเดินกลับมาหาเจย์ เขาเห็นน้ำตาหยดโตไหลออกมาจากหางตาของเจย์

นี่เป็นครั้งแรกที่เกรย์สันเห็นน้ำตาท่านอาเรสไหลออกมาอย่างเศร้าโศกเสียใจ

“เกรย์สัน ฉันมอบหัวใจทั้งหมดให้เธอไปแล้ว ทำไมเธอถึงยังอยากจะหนีไปอีก?”

เขามีใบหน้าที่ว่างเปล่าและดวงตาของเขาก็ดูร่องรอย

แม้แต่ตอนที่เขาพูดเขาก็ดูอ่อนแอ

“ท่านอาเรส มีบางอย่างที่อยากจะบอก แต่ผมไม่รู้ว่าควรจะพูดออกมาดีไหม” เกรย์สันพูดออกมาทันที

“พูดมาสิ”

“การหนีไปของภรรยาคุณอาจเกี่ยวข้องกับคุณนาย มีคนในแผนกการแพทย์เห็นคุณนายเข้าไปในห้องพักฟื้นผู้ป่วยห้อง 11 ในวันนี้ด้วย”

สายตาของเจย์เลื่อนไปที่ใบหน้าของเกรย์สัน เขาสะดุ้งตกใจไปครู่หนึ่ง แต่ก็เริ่มเยาะเย้ย “ถ้าเธอมีความเชื่อมั่นว่าฉันจะไม่ทิ้งเธอ ใครกันจะมาแยกเราออกจากกันได้?”

เกรย์สันพูดอีกครั้งว่า “บางทีภรรยาของคุณอาจจะสับสนนิดหน่อย บางทีเธออาจจะกลับมาเมื่อเธอคิดได้อย่างชัดเจนอีกครั้ง”

ดวงตาที่ว่างเปล่าของเจย์เปล่งประกายราวกับเทียน ความคิดนั่นคือแสงแห่งความหวังที่โหยหา

อย่างไรก็ตาม ในเวลานั้น เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าแสงเทียนนี้จะค่อย ๆ ดับลงทีละนิดในระหว่างที่เขารอคอย

การจากไปอย่างจงใจของโรสทำให้ความอดทนที่มีของเขากลายเป็นความเกลียดชังที่รุนแรงขึ้นมา

เขาเกลียดเธอที่ทรยศต่อความรักที่เขามีต่อเธอ

เขาเกลียดเธอที่จากไปอย่างเด็ดขาดและเพิกเฉยต่อความเจ็บปวดของเขา

เขาเกลียดเธอที่สัญญาว่าจะไม่ทิ้งเขา แต่ผิดสัญญาและจากไปอีกครั้ง