ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1081

สายตาเจนสันเลื่อนไปมองที่มือวิทนีย์ “เอามือออกไป” เขาสั่งเสียงเย็น

วิทนีย์กลับยิ่งจับแน่นไม่ปล่อยและยิ้มให้เขาจนตาหยี “ฉันมีอะไรจะบอกนาย เจนส์น้อย”

“งั้นก็บอกมา” เจนสันดูหมดความอดทน

แววยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏในตาของวิทนีย์ เธอยืนเขย่งเท้าและทาบริมฝีปากนุ่มนวลของเธอบนริมฝีปากเจนสัน

รวดเร็วปานสายฟ้าแล่บ เจนสันจ้องเธอด้วยตาขุ่นมัวและเกรี้ยวกราด

เธอรู้สึกเหมือนเด็กที่ทำความผิด วิทนีย์เริ่มที่จะหน้าแดงด้วยความอาย “ฉันชอบนาย เจนสัน”

เจนสันเช็ดริมฝีปากของตนที่เพิ่งโดนเธอจูบไปอย่างรังเกียจและฉุนขาด “เธอบ้าเหรอไง?”

“ใช่ฉันบ้า ฉันชอบนายจนจะเป็นบ้าแล้วนี่ไง” วิทนีย์ยิ้มกริ่ม

“เธอกินอะไรเข้าไปถึงได้แก่แดดแบบนี้เนี่ย?” เขาถามอย่างอารมณ์เสีย

“ฉันคิดเรื่องนี้มาแล้วเจนส์ ฉันรู้ว่าเราสองคนยังเด็กมากและฉันก็อยากรอให้นายโตกว่านี้อีกหน่อยถึงจะสารภาพรักกับเธอ แต่ตอนนี้นายค่อย ๆ สูงขึ้น พวกสาว ๆ ในโรงเรียนก็เริ่มชอบนายเยอะขึ้นเรื่อย ๆ ฉันก็เลยรู้สึกว่า คงไม่ได้การแล้ว”

หลังหยุดไปครู่หนึ่ง วิทนีย์ก็กัดฟันเสี่ยงดวงพูดว่า “ฉันก็เลยตัดสินใจที่จะจูบประทับตราจองไว้ ตอนนี้พอเราจูบกันแล้ว นายก็เป็นของฉัน พอนายโตเป็นผู้ใหญ่ก็ต้องมาแต่งงานกับฉันนะจำไว้”

“ฝันไปเถอะ” เจนสันสบถออกมาสองคำ

วิทนีย์กระทืบเท้า “ฉันไม่สน ฉันยกจูบแรกให้นายไปแล้วเพราะงั้นนายต้องรับผิดชอบด้วย”

เจนสันมองเธออย่างหมดคำพูด “ฉันยังอายุไม่ถึง 13 เลยนะ”

วิทนีย์ตอบ “ฉันรู้ ฉันจะรอจนนายโตไง เด็กหนุ่มประเทศเราแต่งงานได้ตอนอายุ 18”

เจนสันตอบ “เธอจูบฉัน นั่นถือว่าเป็นการล่วงละเมิดเด็ก”

รอยยิ้มวิทนีย์แข็งค้าง

“เจนส์…”