เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1297

บทที่1296 แค่ล้อเล่น ต้องขนาดนั้นเลยหรือ

เจียงเสี่ยวไป๋วิ่งหนีไปพร้อมกับใบหน้าแดงระเรื่อ

เซียวซู่ยืนอยู่กับที่ แล้วลูบแก้มตัวเองด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก

ทั้งๆที่ตอนเธอฉวยโอกาสเขานั้นทำเหมือนมันเป็นเรื่องที่สมเหตุสมควร แต่พอเธอจะฉวยกลับบ้าง ทำไมพอเขาเริ่มขยับ เธอกลับกลัวเสียอย่างนั้น

ดูท่าว่า ก็คงจะเป็นคนที่กล้าคิดไม่กล้าทำ แล้วยังแสร้งทำเป็นเก่งกล้าต่อหน้าเขาอีก

ใครจะไปรู้ว่าเขาแค่เข้าไปใกล้เพียงนิดเดียว ก็ทำเอาเธอตกใจจนวิ่งหนีไปแล้ว

หลังจากเจียงเสี่ยวไป๋วิ่งหนีไปแล้ว ตัวของเซียวซู่เองก็ไม่ได้รู้ตัวเลยว่า ริมฝีปากของเขานั้นมีรอยยิ้มบางอยู่ตลอดเวลา

ส่วนประธานจ้าวเองก็ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหน เดินมาอยู่ด้านหลังของเซียวซู่ แล้วเปิดปากอย่างมีเลศนัยว่า “คนหนุ่มสาวนี่ดีจังเลยนะ พละกำลังเยอะดี ผู้ช่วยเซียว สายตาไม่เลวเลยนะ เด็กสาวคนนั้นสวยจริงๆ”

ประธานจ้าวกำลังชมเจียงเสี่ยวไป๋อยู่ บนใบหน้ามีรอยยิ้มบางๆ

เซียวซู่กวาดสายตาไปมองเขา แล้วตอบรับด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ขอบคุณครับ”

ประธานจ้าวเลิกคิ้ว “นี่ผู้ช่วยเซียวยอมรับแล้วหรือ ว่าเด็กคนนั้นเป็นแฟนคุณจริงๆ”

“ครับ” เซียวซู่พยักหน้ารับ

ถึงแม้เขาจะรู้ว่าเป็นแค่เรื่องโกหก แต่ในเมื่อประธานจ้าวคนนี้ใกล้ชิดกับตระกูลเจียงแล้ว คำตอบของทางเขาเองก็สำคัญเช่นกัน เพื่อไม่ให้ชายชราจ้าวคนนี้ไปพูดจาไร้สาระต่อหน้าคนในตระกูลเจียง ถึงตอนนั้นเดี๋ยวยัยเจียงเสี่ยวไป๋จะมาหาเรื่องกับตัวเองอีก

“ไม่เลวไม่เลว ยินดีด้วยนะ ดูแล้วความสัมพันธ์ของทั้งสองท่านคงไม่เลวเลย เป็นเพราะจะมีข่าวดีเร็วๆนี้หรือเปล่า”

เซียวซู่ยิ้มแต่ไม่ตอบ และประธานจ้าวเองก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ

หลังจากจบงานเลี้ยงวันเกิดครั้งนี้แล้ว ก็ไม่รู้ว่าประธานจ้าวไปพูดอะไรกับลูกคนโตตระกูลเจียง หลังจากที่ประธานจ้าวกับเซียวซู่กลับไปแล้ว ลูกคนโตตระกูลเจียงก็เรียกตัวชายสามของตระกูลเจียงมาพบตัวเองทันที

“ชายสาม เสี่ยวไป๋มีแฟนที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ ทำไมนายถึงเก็บไว้ไม่ยอมบอกพวกเราล่ะ”

เจียงเหย็นเคอทำสีหน้ามึนงง “พี่ใหญ่ พี่กำลังพูดเรื่องอะไรกัน”

“ชายสาม อย่าแกล้งทำเป็นรู้อีกเลย นายต้องการปิดบังอำนาจชื่อเสียงต่อไปจริงๆเหรอ คุณเซียวคนนั้นที่มาในวันนี้ถึงแม้จะปกปิดฐานะของตัวเอง แต่ฉันรู้ดีว่าบริษัทตระกูลจ้าวอยากจะร่วมงานกับบริษัทตระกูลเย่ขนาดไหน ดูจากท่าทางของประธานจ้าวในวันนี้แล้ว ท่าทางที่เขามีต่อคุณเซียวคนนั้น เห็นได้ชัดเลยว่าคุณเซียวคนนั้นคงมีฐานะที่ไม่ธรรมดาแน่”

เจียงเหย็นเคอ “แต่ว่า แล้วเรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับเสี่ยวไป๋ด้วยล่ะ อ๋อ ที่บอกว่าเสี่ยวไป๋รู้จักเขาด้วยใช่ไหม คุณเซียวคนนั้นก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าเขากับเสี่ยวไป๋เป็นแค่เพื่อนกัน”

“พูดไปแบบนั้น นายก็เชื่อด้วยเหรอ คิดถึงท่าทางของเขาก่อนจะพูดคำนั้นออกมาสิ ฉันเห็นเขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งด้วย ลังเลอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะพูดออกมา อีกอย่างเมื่อกี้ฉันได้ยินจากประธานจ้าวว่า เขาสนใจในตัวเสี่ยวไป๋มาก”

“อืม ?” เจียงเหย็นเคอรู้สึกสับสนมาก “ในเมื่อเป็นแบบนั้น แล้วทำไมเขาถึง......”

“ต้องเป็นเพราะเสี่ยวไป๋ไม่ได้แนะนำตัวแน่ ดังนั้นเขาเลยไม่กล้าพูดไปเรื่อย นี่แสดงให้เห็นว่าคุณเซียวนั้นเป็นคนที่ใส่ใจความรู้สึกของเสี่ยวไป๋”

เจียงเหย็นเคอถูกเจียงเหย็นหมิงพูดใส่จนสับสนไปหมด ไม่เข้าใจจริงๆว่ามันเรื่องอะไรกันแน่

แต่เจียงเหย็นหมิงกลับตบบ่าเขา แล้วพูดด้วยสีหน้าชื่นชมว่า “ไม่เลวจริงๆเลยนะชายสาม เลี้ยงลูกสาวได้ดีจริงๆ นายกลับไปช่วยพี่ชายสืบหน่อย ว่าคุณเซียงช่วงนี้มีเวลาว่างไหม เดี๋ยวตระกูลเจียงของพวกเราจะเลี้ยงข้าวเขาสักมื้อ”

เจียงเหย็นเคอ “......”

จนถึงตอนที่งานเลี้ยงสิ้นสุดแล้ว ทุกคนต่างก็กลับบ้านหมดแล้ว เจียงเหย็นเคอก็ยังสับสนอยู่ ลูกสาวของเขากับเซียวซู่คนนั้นเป็นแฟนกันอย่างนั้นหรือ

ดังนั้นตอนที่เจียงเหย็นเคอกำลังเตรียมจะไปหาลูกสาวเพื่อจะถามให้แน่ชัดนั้น ก็ได้รับข้อความว่าเจียงเสี่ยวไป๋กลับไปก่อนตั้งนานแล้ว

เดิมทีเจียงเสี่ยวไป๋นั้นเตรียมจะนั่งแท็กซี่กลับด้วยตัวเอง เพราะเธอรู้ว่าหากจบงานเลี้ยงนี้แล้ว จะต้องมีคนมากมายมารุมถามคำถามเธอแน่ ดังนั้นเธอเลยรีบปลีกตัวกลับมาก่อน

แต่พอเธอเดินมาถึงริมถนน รถคันหนึ่งก็จอดลงตรงหน้าเธอ จากนั้นกระจกรถก็เลื่อนลง ใบหน้าของเซียวซู่ปรากฏอยู่ตรงหน้า

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่