เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1311

บทที่ 1310 คอยเฝ้า

หานชิงเก็บโทรศัพท์ไว้ จับมือของเธอ

“ไป เหนื่อยไม่ใช่เหรอ? ไปพักผ่อน”

เสี่ยวเหยียนยืนอยู่กับที่ไม่ขยับ ผลักเขาออกอย่างแรง “คุณตอบฉันสิ ในเวลานี้คุณควรจะทำงานในบริษัท เมื่อกี้เลขาซูโทรหาคุณใช่ไหม? ในบริษัทมีเรื่องอะไรหรือเปล่า? ฉันไม่เป็นอะไร คุณไม่ต้องมาอยู่กับฉันโดยเฉพาะ คุณกลับไปเอ บริษัทสำคัญ......อุ้บ......”

ตรงหน้า มืดลงในทันที ริมฝีปากถูกปิดสนิท

เสี่ยวเหยียนใช้มือผลักเขาออก แต่ถูกหานชิงจับข้อมือไว้ ไขว้ไว้ด้านหลัง จากนั้นเขาก็โน้มตัวลง แล้วจูบให้ลึกขึ้น

หนึ่งวินาที สองวินาที......

ก็ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน เสี่ยวเหยียนถูกจูบจนตัวหวิวๆ พิงในอ้อมกอดของหานชิงอย่างอ่อนแรง จากนั้นก็ถูกเขาอุ้มขึ้น เดินไปทางห้องนอน

เมื่อเสี่ยวเหยียนตั้งสติได้ ตัวเธอก็ถูกวางลงบนเตียงที่อ่อนนุ่มแล้ว ส่วนหานชิงกำลังถอดรองเท้าให้เธอ

เมื่อเท้าสีขาวราวกับหิมะ ถูกเขากุมไว้ในฝ่ามือ ใบหน้าของเสี่ยวเหยียน ก็อดไม่ได้ที่จะแดงระเรื่อ อยากจะดึงเท้ากลับมาโดยสัญชาตญาณ

หานชิงจับเท้าของเธอไว้ เงยหน้าขึ้นเลิกคิ้วมองเธอ “กลัวฉัน?”

เสี่ยวเหยียนสะดุ้งเล็กน้อย ส่ายหัวเบาๆ พยายามลองดึงเท้ากลับมาอีกครั้ง ทำไมจูบไปจูบมา ก็มาถึงเตียงแล้ว ......

เขาคงไม่ได้ทำอะไรที่นี่นะ?

และในตอนที่เสี่ยวเหยียนกำลังคิดเรื่อยเปื่อย หานชิงก็เริ่มที่จะปล่อยเธอออกแล้ว จากนั้นก็ดึงผ้าห่มที่อยู่ด้านข้าง มาคลุมให้เธอ

“นอนหลับฝันดี”

ฝ่ามือใหญ่ที่แสนอบอุ่น วางลงบนแก้มของเธอ หลังจากนั้นก็จับอยู่บนหัวของเธอ ลูบผมให้เธอเบาๆ

ไม่รู้เพราะเหตุใด การกระทำนี้ ทำให้เสี่ยวเหยียนนึกถึงพ่อของตัวเอง

เพราะตอนที่ตัวเองยังเด็ก คุณพ่อก็ชอบลูบหัวของเธอเบาๆแบบนี้ สีหน้ามีความเมตตาและอ่อนโยน กับรอยยิ้มที่รักใคร่

การกระทำให้พ่อของเสี่ยวเหยียนทำ เธอจะไม่รู้สึกว่ามีอะไร ในตอนนี้ เมื่อเห็นหานชิงเม้มริมฝีปากบาง ทำท่าทางนี้ ด้วยสีหน้าไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆ

ไม่ว่าจะมองยังไง ก็รู้สึกว่าขัดแย้งอย่างมาก

แค่กๆ......

เสี่ยวเหยียนหันหน้าหนี พูดด้วยหน้าแดงก่ำ “แล้วคุณล่ะ คุณจะกลับไปที่บริษัทแล้วหรือ?”

“อยู่ที่คุณ”

“ห๊ะ?”

“คุณอยากให้ฉันอยู่ต่อกับคุณไหม?”

ตอนที่ถามคำถามนี้ เสียงของหานชิงตั้งใจลดต่ำเล็กน้อย ทำให้คนรู้สึกเย้ายวนใจ ราวกับว่าจงใจยั่วยวนเธอ

เสี่ยวเหยียนรีบส่ายหัวทันที “ไม่ต้องแล้วมั้ง มีเรื่องในบริษัทตั้งเยอะแยะ คุณกลับไปก่อนเถอะ”

“มีคำพูดมากมายจากไหน? หลับตานอนก่อน อย่างอื่นไม่ต้องสนใจ”

เสี่ยวเหยียน “......อืม”

เธอหลับตาลง แต่หลังจากที่หลับตาแล้ว ก็จะรู้สึกได้ตลอดว่า สายตาของหานชิงจ้องมองที่ใบหน้าของเธอ ซึ่งทำให้เธออึดอัดมาก จึงลืมตาขึ้นอีกครั้ง และได้เห็นหานชิงจ้องมองตัวเองตามที่คาด

หลังจากที่ทั้งสองสบตากัน เสี่ยวเหยียนก็พลิกตัวเปลี่ยนท่าทาง

หันหลังให้เขา

ถ้ายังให้เขาจ้องมองเธอนอนหลับอีก เธอคงนอนไม่หลับแน่นอน ดังนั้นเลยต้องหันหลังให้เขา