จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 10

บทที่ 10 คุณสมบัติของคุณยังไม่พอ

โดยเฉพาะเฉินเจิ้งเฟย ตอนนี้เขาอึ้งจนสมองว่างเปล่า

แม้แต่ความเจ็บปวดที่แขน ก็ยังถูกมองข้ามไปสักพัก

คนของสโมสรซันดาและรปภ.คงจะรู้เพียงว่าติงโก๋หาวเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเคมีที่เกือบจะได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมี

แต่เขาที่ในชั้นผู้ใหญ่ของมหา’ลัยต้องรู้อยู่แล้วว่า ผู้อำนวยการของมหาวิทยาลัยเจียงโจวของพวกเขาเป็นนักเรียนของด.ร.ติง

แต่ตอนนี้ด.ร.ติงกลับอยากไหว้เฉินจิ้นเป็นครู

เฉินจิ้น เขามีสิทธิ์อะไร

ไม่เพียงแต่เฉินเจิ้งเฟยคิดแบบนี้ คนที่อยู่รอบๆก็คิดแบบนี้เหมือนกัน

แต่คนที่แปลกใจมากที่สุดต้องเป็นผู้อำนวยการของมหาวิทยาลัยเจียงโจวถางเจิ้งหยาง

ความตกตะลึงในสายตาของเขาไม่สามารถบรรยายออกมาได้

อาจารย์ของเขานะ ติงโก๋หาวด.ร.ติงนะ

ผู้เชี่ยวชาญในวงการเคมีที่มีชื่อเสียงโด่งดัง

หนึ่งในผู้ได้รับการเสนอชื่อให้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมี

ประธานของสมาคมเคมีหวาเสี้ย

ผู้สืบทอดสายตรงของตระกูลติงที่เมืองซ่างจิง

ไม่ว่าฐานะไหน เพียงตาประกาศออกมาล้วนเป็นฐานะที่สูงส่ง

แต่ตอนนี้...เขากลับอยากไหว้เด็กหนุ่มคนหนึ่งเป็นครู

แถมยังทำความเคารพในฐานะนักเรียน

ถางเจิ้งหยางไม่เข้าใจเลยจริงๆ

แต่ในใจเขาก็อิจฉาไม่น้อย

ตอนนี้เขายังขยันทำงาน หวังว่าด.ร.ติงจะชื่นชอบเขาและแนะนำเขาเข้าเมืองซ่างจิง

แต่เด็กหนุ่มคนนี้กลับทำให้ด.ร.ติงยอมไหว้เขาเป็นครู

เขาเอาความโชคดีนี้มาจากไหนกัน

“เฉินจิ้น แกยังยืนนิ่งทำไมอีก แกมองว่าตนเองเป็นครูไปแล้วจริงหรอ？ แกรู้ไหมว่าท่านนี่เป็นใคร ท่านนี้เป็นด.ร.ติงนะด.ร.ติง！”

ซ่งจื่อหารเห็นเฉินจิ้นยังยืนนิ่งๆอยู่ ก็รีบเดินเข้าไปพูดกับเขาด้วยเสียงต่ำ

เธอรู้อยู่แล้วว่าผู้เชี่ยวชาญที่พี่สาวเชิญมาแก้ไขปัญหาของบริษัทนั้นก็คือด.ร.ติงคนนี้

เฉินจินทำนิ่งแบบนี้ก็เท่ากับทำผิดต่อด.ร.ติงแล้วสิ

เพียงแค่ด.ร.ติงออกคำสั่ง ด้วยอิทธิพลของเขาในวงการเครื่องสำอาง บริษัทของบ้านเธอต้องจบแหกแน่

เฉินจิ้นขมวดคิ้วเล็กน้อย ซ่งจื่อหารนี่น่ารำคาญจริงๆ

ซ่งชีงเหย็นสามารถพูดได้ว่าเป็นคนสวยมีเสน่ห์

ส่วนซ่งจื่อหารนี่ กลับเป็นคนนมใหญ่ไร้สมอง

เขาไม่สนใจซ่งจื่อหาร แต่เป็นมองไปที่ด.ร.ติง

ด.ร.ติงมองที่เฉินจิ้นด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวังและคสามตื่นเต้น

ทุกคนต่างก็รอเฉินจิ้นพูดอยู่

ดวงตาของเฉินเจิ้งเฟยเหมือนจะลุกไฟแล้ว

ไม่ว่าด.ร.ติงอยากจะไว้เฉินจิ้นเป็นครูด้วยเหตุผลอะไร เพียงแค่เฉินจิ้นตอบตกลงไปแล้ว เขาก็เป็นครูของด.ร.ติง แล้วจะมีใครกล้าไปแตะต้องเขาอีกหล่ะ

ด.ร.ติงไม่เพียงแค่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเคมีเท่านั้น เขายังเป็นของตระกูลติงที่ในเมืองซ่างจิง

ถึงจะเป็นตระกูลหวางก็ไม่กล้าไปหาเรื่องเฉินจิ้นแล้ว

งั้นความแค้นของเขาจะเอาคืนยังไง

หรือว่าจะให้แขนของเขาโดนเฉินจิ้นหักไปฟรีๆ？

หรือหวังอยากให้เฉินจิ้นปฏิเสธด.ร.ติงไป？

นี่จะเป็นไปได้อย่างไร

เพียงแค่เป็นคนปกติก็ไม่ปฏิเสธเรื่องดีแบบนี้หรอก

“คิดจะไหว้ฉันเป็นครูหรอ？คุณสมบัติของคุณยังไม่พอ”

เฉินจิ้นเหลือบมองด.ร.ติงแล้วพูดออกมาจางๆ

คำพูดนี้เหมือนระเบิดดังออกมา

คนที่อยู่รอบล้วนนิ่งไปหมด

เป็นไปได้ไง

เป็นฉันหูฝาดหรือเปล่า หรือเป็นเฉินจิ้นปัญญาอ่อนกันแน่

เขา....เขาปฏิเสธด.ร.ติงไปแล้ว！！

คำพูดของเฉินจิ้นทำให้ทุกคนงงไปหมด

ด.ร.ติงก็เหมือนกัน เขาก็นิ่งไปชั่วขณะ เขาโดนปฏิเสธไปล้วหรอ？

ยังไงเขาก็เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเคมี ตามความคิดของเขา เขาก็มีคุณสมบัติพอที่มาเป็นลูกศิษย์ของเขาแล้ว

“เฉินจิ้น แกอยากจะทำอะไร”

ซ่งจื่อหารที่อยู่ข้างๆได้ยินเฉินจิ้นปฏิเสธด.ร.ติงไปโดยไม่ไว้หน้าท่าน รู้สึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟเลย

“เด็หนุ่ม หยิ่งยโสเกินไปมันไม่ใช่เรื่องดี”

ถางเจิ้งหยางที่อยู่ข้างๆมองเฉินจิ้นอย่างดุร้าย

เมื่อกี้เขายังอิจฉาเฉินจิ้นอยู่

ตอนนี้เขารู้สึกว่าเฉินจิ้นบ้า”ปแล้ว จองหองจนปฏิเสธด.ร.ติงไป แถมยังบอกว่าอะไรคุณสมบัติไม่เพียงพอ