จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 30

บทที่ 30 ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความคิดเห็นของพ่อตา

“ซูนโก๋อาน มาเยี่ยมเจ้านายครับ!”

หลังจากคำพูดนี้ดังออกมา ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็เงียบสนิท ราวกับเกือบจะได้ยินเสียงเข็มหล่น

ทุกคนมองหน้าเฉินจิ้นด้วยสายตาหวาดผวา

ถ้าเกิดว่าบอกว่า หมอเทวดาอย่างซูนโก๋อานมาที่นี่เพื่อมอบของขวัญให้ซ่งเจี้ยนหยวน อวยพรให้เขาแข็งแรง คนอื่นก็ยังรู้สึกว่ามันเป็นอะไรที่เข้าใจได้ ไม่แน่ว่าซ่งเจี้ยนหยวนกับซูนโก๋อานอาจจะเป็นเพื่อนกันก็ได้

แต่ แต่ว่าภาพที่เห็นเมื่อกี้นี้ มันคืออะไรกันแน่?

ซูนโก๋อานไม่ได้เรียกชื่อของเฉินจิ้น

แถมยังไม่ได้เรียกเฉินจิ้นว่าเสี่ยวโหย่วตามประสาเพื่อนต่างวัย

ยิ่งถ้าให้เหลือเชื่อยิ่งกว่านั้นอีก ถ้าหมอเทวดาอย่างซูนโก๋อานคิดจะเรียกเฉินจิ้นด้วยความเคารพแล้วนั้น จะเรียกว่าคุณเฉินก็ได้

แต่ว่า เขากลับเรียกว่าเจ้านาย!

แถมยังโค้งคำนับอีกด้วย!

ลุงของซ่งชีงเหย็น เบิกตาโพลงจนลูกตาแทบจะหลุดออกมาจากเบ้า เขาอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลงไปอย่างเหลือเชื่อ

เมื่อกี้ เขาเยาะเย้ยเฉินจิ้น ดูถูกเฉินจิ้น

ถ้าเกิดว่าเฉินจิ้นเป็นเจ้านายของซูนโก๋อานจริงๆล่ะก็ ถ้าเกิดว่าซูนโก๋อานพูดอะไรออกมาล่ะก็ ชีวิตของเขาที่เมืองเจียงโจวก็จบลงแล้ว เขาคงไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไป

เฉินจิ้นเหลือบมองซูนโก๋อาน แววตาดูแปลกประหลาด

ซูนโก๋อานคนนี้ ไหวพริบดีจริงๆ

ที่แท้ก็รู้ว่าวันนี้พวกเขาจะจัดการกันที่นี่ แถมยังเตรียมของขวัญมาด้วยตัวเองอีก เพื่อมายินดีกับซ่งเจี้ยนหยวน

“เป็นไงบ้าง สมุนไพรทั้งหมดที่ผมให้ไปเตรียมเตรียมไว้พร้อมรึยัง?”

เฉินจิ้นถามออกมา

ตอนแรก ทุกคนที่อยู่ในตรงนั้นก็ได้แต่เหม่อลอยอยู่ในจินตนาการ ไม่แน่ว่าเมื่อกี้พวกเขาอาจจะแค่ตาฝาดไป ไม่แน่ว่าหมอเทวดาอย่างซูนโก๋อานอาจจะล้อเล่นก็ได้

อย่างไรก็ตาม คำถามของเฉินจิ้นเมื่อกี้นี้ ได้ฉีกสิ่งที่พวกเขากำลังจินตนาการเข้าข้างตัวเองอยู่ออกเป็นชิ้นๆ

ท่าทางแบบนี้ ก็สามารถอธิบายเรื่องราวได้กระจ่างหมดแล้ว

เฉินจิ้น กำลังทำตัวเหมือนเป็นเจ้านายเขาจริงๆ

หมอเซียนซูน ที่กำลังเผชิญหน้าอยู่กับเฉินจิ้นอยู่นั้น ก็เหมือนกับว่ากำลังเผชิญหน้ากับเจ้านายตัวเองอยู่ยังไงยังงั้น

พอซูนโก๋อานได้ยินดังนั้น ก็หายใจฟึดฟัดด้วยความตื่นเต้นทันที “เตรียมพร้อมหมดแล้วครับ!”

ก่อนหน้านี้ เฉินจิ้นมอบหมายให้เขาไปเตรียมสมุนไพรมาทำยา

ไม่มีอันไหนที่เป็นของล้ำค่าหายากขนาดนั้น แต่ว่า ขั้นต่ำคือต้องมีอายุมากกว่า20กว่าปี

เรียกได้ว่า ต้องกลั่นยาลูกยาเพ้ยหยวน

ลูกยาเพ้ยหยวน ยาตามปรัชญาโบราณของจีน!

สำหรับคนที่ต้องการฝึกฝนแล้วนั้น ก็ต้องฝึกตั้งแต่พื้นฐาน เพื่อที่จะได้รู้ผลที่แท้จริง

เฉินจิ้นยังไม่ค่อยพอใจความเร็วของการฝึกครั้งนี้เท่าไหร่นัก เขาต้องหาวิธี เพื่อที่จะเร่งเวลาการฝึกฝน เพื่อให้พลังของเขามันฟื้นคืนกลับมาได้เร็วมากกว่าเดิม

หลังจากซูนโก๋อานเข้าใจถึงผลกระทบของลูกยาเพ้ยหยวนแล้วนั้น ก็รู้สึกประหลาดใจ

นี่ นี่เป็นเพียงยาอายุวัฒนะที่มีอยู่ในตำนานของแพทย์ในตำนาน

เขาคิดไม่ถึงเลยว่า เฉินจิ้นจะสามารถปรับแต่งยาลูกยาเพ้ยหยวนได้ แถมผลของมันยังดีกว่าสูตรในตำราโบราณอีกด้วยซ้ำ

การที่ซูนโก๋อานได้เป็นส่วนหนึ่งของเรื่องนี้ เขารู้สึกมีความสุขมากจริงๆ

รวมถึงการที่เฉินจิ้นรักษาโรคที่ทำให้เขาลำบากมานานหลายปี ทำให้ซูนโก๋อานยอมรับในตัวเฉินจิ้นทันที เขารู้สึกว่า การมีเจ้านายแบบนี้ เป็นไปได้มากกว่า มันจะไม่ใช่การที่เป็นเรื่องน่าอาย แต่ในอนาคต มันจะถือว่าเป็นเกียรติแก่ตัวเขาเองด้วย!

เพราะว่า ฝีมือการรักษาของเฉินจิ้นนั้น เกือบจะอยู่ในระดับพระเจ้า ที่ต้องบันทึกลงในตำราของแพทย์

ถ้าเกิดว่าเฉินจิ้นยอมชี้แนะเขา ไม่แน่ว่า เขาอาจจะได้กลายเป็นตำนานที่ยังมีชีวิตอยู่ก็ได้

นั่นต่างหาก ที่เรียกว่าหมอเทวดาที่แท้จริง!

เขาสมควรได้รับการปฏิบัติอย่างยอดเยี่ยม!

แบบนั้นแล้ว เขาถึงจะมีโอกาส ได้ลบกลิ่นเหม็นเน่านี้ออกไปได้

ยังไงก็ตาม หลายปีมานี้ เขาไปทั้งเมืองหวาเสี้ย ตามหา ‘หมอเทพ’ที่แท้จริงที่ซ่อนอยู่ในโลกนี้ แต่ว่าเขาไม่ได้เห็นแม้แต่ใบหน้าของพวกเขาด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้นเรื่องที่จะได้รับคำชี้แนะนั้นยิ่งเป็นไปไม่ได้เลย เพราะว่ามีคุณสมบัติไม่เพียงพอ

การแสดงออกของซูนโก๋อานนั้น ทำให้ทุกคนที่อยู่ในที่ตรงนั้น นอกจากพวกซ่งชีงเหย็นทั้งสี่คนที่รู้เรื่องดีอยู่แล้ว และก็นอกจากซ่งเจี้ยนโก๋ที่ไม่ได้ตะลึง

เพราะว่า ตอนนี้เขากลัวจนช็อกไปแล้ว

สำหรับการที่ซูนโก๋อานคำนับเฉินจิ้นนั้น เขาไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย

เขาสนใจแต่เรื่องที่หมอเซียนซูนพูดเมื่อกี้นี้เท่านั้น

“คุณ ป่วยจริงๆ!”

“พวกคุณสามคน ป่วยทั้งหมด!”

แล้วเขาก็คิดย้อนกลับไปถึงคำพูดของเฉินจิ้นที่ว่า “ถ้าไม่ได้รับการรักษาอย่างถูกต้อง พวกคุณทั้งสามคน จะมีชีวิตอยู่ได้ไม่เกินสามปี!”

ซ่งเจี้ยนโก๋ยังจะไปมัวมีใจไปสนใจเรื่องอื่นอีกได้ยังไงกันล่ะ

เรื่องที่อยากจะมาเสแสร้งต่อหน้าซ่งเจี้ยนหยวน หรือจะเรื่องที่จะอวดว่าลูกเขยของตัวเองดีกว่าลูกเขยเขาล้านเท่า หรือว่าเรื่องที่คนอื่นๆในตระกูลซ่งชื่นชมเขา เพื่อจะเอาคืนต่อความโกรธแค้นที่เขาสะสมมานานหลายปี แต่ว่าตอนนี้เขาไม่สนใจเรื่องพวกนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว

ถ้าเกิดว่าไม่มีชีวิตอยู่แล้ว เรื่องอื่นๆ ก็ไม่มีความหมายอีกต่อไปแล้ว!

ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว หมอเทวดาอย่างซูนโก๋อานก็ยืนยันแล้ว เขาจะไม่เชื่อก็ไม่ได้