จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 6

บทที่ 6 ศีลธรรมเสื่อมถอย

คำพูดของซ่งชีงเหย็น คล้ายการตบตีอยู่บนใบหน้าของหวางฮ่าวอย่างหนัก

ราชาแห่งขยะ?

ดวงตาทั้งคู่ของวังหวางฮ่าว เกือบจะมีไฟลุกออกมา

แบบนี้ยังไม่พอ มือด้านหนึ่งของเฉินจิ้นได้ไต่ขึ้นไปจับที่เอวของซ่งชีงเหย็น แล้วค่อยๆกอดผู้หญิงที่เขาในความปรารถนา แต่ไม่เคยได้สัมผัสของเขาเข้าโอบแขน

เธอถูกโอบกอดไว้ในอ้อมแขนของเขาอย่างง่ายดาย!

“ไอ้โง่ นายรู้ไหม? ผู้หญิงที่ฉันไม่เอา นายถือว่ามันเป็นสมบัติ เทพธิดาที่นายอยากได้แต่ตอนนี้กลับเป็นผู้หญิงของฉัน นี่...ก็เป็นความจริง！”

“สิ้นหวังไหม?”

เฉินจิ้นยิ้มเบาๆ

“ฉันต้องการบอกคุณอีกเรื่องที่น่าสิ้นหวังกว่า ไม่ใช่ว่าฉันจะทำร้ายคุณ แต่ฉันคิดว่า มันจำเป็นที่ทำให้รู้ความจริง”

หลังจากนั้น เฉินจิ้นถามชายสองคนที่เดินผ่านมา : “พี่น้อง พี่ชายคนนี้ไม่เชื่อว่ามีคนอื่นที่สามารถทำได้หกครั้งต่อคืน ขอถามหน่อยพวกคุณทำได้ไหม?”

“เป็นเรื่องปกติ”

“แปดครั้งก็ไม่มีปัญหา ไม่ต้องพูดถึงหกครั้งเลย”

สองคนนั้นพูดออกมา หน้าไม่แดงหัวใจเต้นปกติ ในขณะเดียวกัน คล้ายกับจะพิสูจน์ว่าสิ่งที่พวกเขาพูดไม่ได้เป็นเท็จ แววตายังมองไปที่หวางฮ่าวอย่างแปลกๆ

แววตาของสองคนนี้หมายความว่ายังกัน?

สงสาร?

ความเห็นอกเห็นใจ?

การดูถูก?

หวางฮ่าวรู้สึกโมโหขึ้นอย่างง่ายดาย ใบหน้าที่แดงก่ำ

พวกเขาพูดว่าสามารถทำได้วันละแปดครั้ง เขาเขียนหนังสือกลับหัว

อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของหวางฮ่าวแดงก่ำ ในสายตาของคนข้างเขาน่าละอาย

แล้ว เขาทั้งสองก็มีความมั่นใจมาก

แล้ว หวางฮ่าวพบว่า สายตาของทั้งสองดูอารมณ์ดีมากๆ

“ออกไป”

ในที่สุดหวางฮ่าวก็ไม่สามารถทนต่อไปได้ ตะโกนใส่สองคนนั้น

ในช่วงเวลานั้น เฉินจิ้นได้เอื้อมมือออกและตบไหล่ของหวางฮ่าว พลังหนึ่งพลังเข้าไปในร่างกายของหวางฮ่าว

“ดูสิ ตอนฉันพูดคุณไม่เชื่อ คนอื่นพูด คุณน่าจะเชื่อแล้วใช่ไหม ตัวคุณเองไร้น้ำยา อย่าคิดว่าคนอื่นจะทำไม่ได้เหมือนคุณ ไร้น้ำยา ถึงแม้ว่าหยางอวู้ถิงไม่ได้พูดออกปาก แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไม่เอานายไปเปรียบเทียบกับผู้ชายคนอื่น!”

“พอดีตรงนี้เป็นโรงพยาบาล ฉันจะแนะนำให้นายว่า ไปตรวจให้เรียบร้อย ทำการบำบัด! ไม่แน่อาจแก้ไขได้!”

บนใบหน้าของเฉินจิ้นมองเขาด้วยความเห็นอกเห็นใจ

แต่ในใจกลับเย้ยหยัน

กล้าที่จะมาหาเรื่องของฉัน?

ชาตินี้ก็ไม่สามารถกู้คืนศักดิ์ศรีของผู้ชายได้ เป็นผู้ชายต่อไปไม่ได้อีก!

เทพปีศาจ ดูถูกไม่ได้

กล้าที่จะขัดใจฉัน ถ้าไม่ตาย ก็ถูกปล่อยปละละเลย

“เมียจ๊า เราไปกันเถอะ!”

ตอนที่หวางฮ่าวตอบสนองกลับมา เฉินจิ้นกอดของซ่งชีงเหย็นแล้วจากไป

“อา.....” ดวงตาแดงก่ำของหวางฮ่าว ราวกับจะระเบิด โกรธจนแทบจะอาเจียนเป็นเลือด : “เฉินจิ้น ฉันจะฆ่าแก ฉันต้องฆ่าแกให้ได้!”

ความอัปยศในวันนี้ เขาต้องเอาคืนให้ได้แน่

มิฉะนั้น เขามีน่าจะเป็นคน

อาอาอาอา!

“คุณชายหวาง คุณอย่าเชื่อคำพูดของเฉินจิ้น เขาจะทำคืนละหกครั้งได้อย่างไร เขาก็เป็นแค่ขยะ ของเสีย ก็แค่เสแสร้งออกมาเท่านั้น คุณนี่จริงๆที่จะ...”

หยางอวู้ถิงรีบเข้ามา ต้องการที่จะกอดหวางฮ่าว จากนั้นก็โน้มน้าวหวางฮ่าว พูดคำดูถูกดูแคลนใส่เฉินจิ้น

แต่ทว่า ประโยคที่เหลือ “ยอดเยี่ยมจริงๆ” ประโยคนี้ไม่ได้พูดออกมา ทันใดนั้นเธอก็หยุดพูดแล้ว

เธอตระหนักถึงตัวเองได้พูดผิดไปแล้ว

เสียดาย ไม่มีโอกาสได้แก้ไขแล้ว

พั๊ว!

เสียงตบดังขึ้น

หวางฮ่าวตบไปที่ใบหน้าของเธอโดยไม่มีความรู้สึกสงสาร มองเธออย่างดุร้าย :“ผู้หญิงต่ำชั่ว เธอพูดว่าพูดเฉินจิ้นไม่เคยได้แตะต้องเธอเลยไม่ใช่หรอ?ทำไมเธอถึงแน่ใจว่าเขาไม่สามารถทำได้ ...”

โดยเฉพาะเมื่อคิดถึงประโยคนั้นที่เฉินจิ้นพูด “แม้ว่า หยางอวู้ถิงจะไม่พูดอะไรเลย แต่ไม่ได้หมายความว่า ในใจของเธอจะไม่เอาผู้ชายคนอื่นมาทำการเปรียบเทียบ!”

ครั้งนี้หวางฮ่าว ที่ถูกทำให้เสียภาคภูมิใจในตนเองจริงๆ

เพราะว่า ถูกเหล้าและผู้หญิงทำให้สุขภาพร่างกายไม่ไม่ดีหนักในด้านเซ็กเขาไม่ค่อยเก่งจริงๆ

หยางอวู้ถิงผู้หญิงคนนี้ แน่นอนว่าตอนนี้จะเอาเขาไปเปรียบเทียบกับเฉินจิ้นแน่ๆ

หวางฮ่าวในตอนนี้ แน่ใจอย่างร้อยเปอร์เซ็นว่า หยางอวู้ถูกเฉินจิ้นแตะเนื้อต้องตัวมาแล้ว

“เธออีผู้หญิงต่ำชั่วที่ถูกทอดทิ้ง ยังกล้ามาหลอกฉันอีก”

ในใจของหวางฮ่าวมีแต่ความเกลียดชัง มันใหญ่เกินไปจนไม่มีขอบเขต……

……

และในอีกด้านหนึ่ง

หลังจากที่เฉินจิ้นโอบซ่งชีงเหย็นเดินจากไป อาการต่างๆทั้งหมดบนใบหน้า ก็ได้หายไปหมด

เหมือนเป็นไม่เคยได้เกิดอะไรขึ้น

“ปล่อยฉันได้หรือยัง?”

ซ่งชีงเหย็นพูดอย่างเย็นชา

นี่ก็คือหลังจะได้แต่งงานกันมาสามปีแล้ว เป็นครั้งแรกเธอสนิทกับเฉินจิ้นเช่นนี้ในชั่วคราวๆนี้