ไฟแค้น นิยาย บท 3

"อืมม..?" พอลูกน้องปิดประตูเท่านั้นแหละ สิงหราชก็ออกลาย โดยการกดท้ายทอยของเธอเข้ามาหาริมฝีปากหนา

แล้วก็บดขยี้มัน.. อย่าเรียกว่าจูบเลยเพราะเขาดูดรุนแรงมาก

จะขัดขืนก็ไม่ได้ ด้วยแรงของเธอที่มีน้อยกว่า และด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ในร่างกายที่มันกำลังทำงาน

มือเรียวจิกลงที่แผ่นอกกว้าง อาจจะมีผลักออกบ้าง แต่รวมๆ แล้วคือขย้ำมากกว่า

ลิ้นหนาซุกซนสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากแบบจงใจ เขาสำรวจทุกซอกมุมในโพรงปากนั้น

ทีแรกคิดว่าจะแกล้ง..แต่พอได้รับรสความหอมหวาน ชายหนุ่มก็เริ่มเผลอไผล ไม่อยากจะปล่อยจูบออก

"อืมมม!!" หญิงสาวเริ่มดิ้นอีกครั้งเมื่อถูกมือของเขาสัมผัสกับพื้นที่สงวน.. เพราะความตกใจเธอรีบหนีบขาเข้าหากัน

แต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้ แค่มือข้างเดียวก็สามารถที่จะล่วงล้ำเข้าไปด้านใน

รวมทั้งชุดที่เธอสวมใส่อยู่มันก็ง่ายต่อการสัมผัสมาก

หึ..เต็มไม้เต็มมือ.. พอฝ่ามือนั้นแนบลงกับเนินน้องสาว มันก็ทำให้เขาพึงพอใจมาก

นิ้วแกร่งเริ่มทำงานโดยการ แหย่ผ่านขอบกางเกงชั้นในตัวบางนั้นเข้าไป

"อืมมม!?" อัปสรสุดาไม่รู้ว่าจะตกใจอันไหนก่อนดี มือด้านบนที่กำลังขยำหน้าอก หรือนิ้วของมืออีกข้างที่ตอนนี้เขาได้ส่งมันเข้าไปในร่องคับแคบ

ส่วนปากก็ยังไม่เป็นอิสระ..หญิงสาวโดนเขาพันธนาการไว้ทั้งร่างกาย

คนตัวเล็กเริ่มดิ้นแรงขึ้นจนสิงหราชทนไม่ไหว เพราะไม่เคยมีใครปฏิเสธ ชายหนุ่มก็เลยกดเธอลงที่โซฟาตัวที่ใช้นั่งอยู่นั่นแหละ

"ปล่อยนะ!!" จังหวะนี้ปากของเธอก็ได้เป็นอิสระ "คุณจำฉันไม่ได้หรือไง" หญิงสาวยอมเผยตัวเอง เพราะถ้าเขารู้ว่าเป็นเธอคงจะรีบปล่อย

แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจคำที่เธอพูดออกมาเลย..ใบหน้าหล่อคมซุกไซร้ซอกคอระหง..เพื่อสูดดมความหอมกลิ่นกายของอีกฝ่าย

"ไม่นะ!!" อัปสรสุดาดูแล้วว่าเขาคงไม่หยุดอยู่แค่นี้ เพราะตอนนี้มือหนาได้ยกชายกระโปรงตัวที่ลูกน้องของเขาให้สวมใส่..ขึ้นมาจนถึงสะโพก

"คุณสิงหราช..หยุดเดี๋ยวนี้นะ!"

ไม่เคยมีใครเรียกชื่อเขาเต็มแบบนี้มานานแล้ว ถ้าไม่เรียกเสี่ยก็คือเรียกคุณสิงห์