ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 965

ช่อดอกไม้ที่อยู่มือของมาเลน่าร่วงตกลงบนพื้น พวกลูกน้องที่เดิมทีเข้ามาใกล้แล้วก็หยุดชะงักลงทันที ในเวลานี้ไม่มีใครกล้าผลีผลามเข้ามาแตะต้องญาธิดากับภวินท์โดยพลการ

เหล่าบรรดาแขกก็ส่งเสียงร้องดังลั่น ภายในงานโกลาหลวุ่นวายไปหมด

ทีน่าที่นั่งอยู่บนที่เก้าอี้ก็ลุกขึ้นมาทันที สีหน้าที่เดิมทีเฉยชาพอในเวลานี้ได้เห็นลูกสาวของตัวเองถูกจับเป็นตัวประกัน ใบหน้าก็เผยให้เห็นถึงความโกรธ“แก！พวกแก ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้นะ！”

เธอประมาทเลินเล่อไม่สนใจอะไรแล้ว！

เธอคิดไม่ถึงว่าญาธิดานังผู้หญิงคนนี้ จะกล้ามาจับมาเลน่าเป็นตัวประกันที่สมิธแบบนี้

นี่ก็เป็นครั้งแรกที่มาเลน่าเจอกับเรื่องแบบนี้เหมือนกัน หนึ่งวินาทีก่อนหน้านี้ยังพูดจาสาดเสียเทเสียใส่ญาธิดาอยู่เลย วินาทีต่อมาก็กลายเป็นลูกไก่ในกำมือของภวินท์ไปซะแล้ว

เธอมองทีน่าด้วยน้ำตาคลอเบ้า“แม่！”

ทีน่าใบหน้าเคร่งขรึม“ถ้าพวกแกกล้าทำร้ายมาเลน่า ฉันจะไม่ให้พวกแกรอดชีวิตออกไปจากที่นี่แน่นอน！”

เธอส่งสายตา ลูกน้องคนหนึ่งก็หยิบปืนหนึ่งกระบอกออกมาจากข้างเอวอย่างช้าๆ เล็งไปที่หัวของภวินท์

ต่อให้ภวินท์จะฝีมือดีขนาดไหน ก็ไม่มีทางหลบกระสุนนัดนี้ไปได้อย่างแน่นอน

ไม่มีใครสังเกตเห็นถึงการกระทำของลูกน้องคนนี้ พอเห็นก็กำลังจะเหนี่ยวไกปืนแล้ว แต่ในเวลานี้เอง จู่ๆข้างนอกก็เกิดความโกลาหลวุ่นวายขึ้น

“อย่าขยับ！”

เวลานี้ในที่สุดจรณ์ก็พาคนบุกเข้ามาข้างใน

ในตอนนี้ทางฝั่งของญาธิดาเป็นฝ่ายได้เปรียบ

ทีน่าพอเห็นว่าทางตำรวจของยุโรปบุกเข้ามา กลับหัวเราะออกมาอย่างเย้ยหยัน“คุณตำรวจ ผู้ชายคนนี้จับลูกสาวของฉันเป็นตัวประกัน แล้วทำไมตอนนี้ถึงต้องเล็งอาวุธมาทางคนของตระกูลสมิธด้วยล่ะ?”

ทีน่าสมแล้วที่ต่อสู้อยู่ในตระกูลสมิธมานานหลายปีขนาดนี้ สามารถคว้าช่องโหว่ในส่วนตรงนี้เอาไว้ได้อย่างทันที