ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 28

"แม้ว่าบ่าวรับใช้จะทำผิดพลาด แต่ก็ไม่ได้ก่อเรื่องใหญ่ขึ้น โทษก็คงไม่ถึงตาย"

"อีกอย่างบ่าวรับใช้เป็นเพียงเบี้ยในมือของคนอื่น จะดีกว่าไหมที่จะปล่อยชีวิตเขาไว้เพื่อล่อคนที่อยู่เบื้องหลังออกมา"

ผู้บงการเบื้องหลังเห็นแผนการล้มเหลว จะต้องนั่งไม่ติดแน่

ในใจก็กลัวว่าหวงอานจะสะบัดมือเขาออกมา และจะลงมือทำแน่ เมื่อถึงตอนนั้นก็จะจัดการให้ราบภายในครั้งเดียว

เรื่องนี้ไม่มีความหมายอะไรกับหยุนฝู้เฉิน บ่าวรับใช้คนนี้จะอยู่หรือตายก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา

"แล้วแต่เจ้า แค่ชีวิตมนุษย์คนเดียวเท่านั้น"

เซี่ยจินอานขมวดคิ้ว นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่นาง ได้เห็นทัศนคติที่มองชีวิตคนเหมือนผักเหมือนปลา

เขาเคยยกมือขึ้นเพื่อเอาชีวิตคน และดวงตาไม่ได้กะพริบแม้แต่นิดเดียว

แม้แต่นางก็ยังเกือบตายด้วยน้ำมือของเขา

แต่นางเคยเห็นอย่างชัดเจนว่า เมื่อที่เขาป่วยได้ใช้สุนัขสีดำเพื่อบรรเทาความบ้าคลั่งของเขา ไม่เหมือนคนกระหายเลือดที่ฆ่าคนเหมือนมาร

ด้านหนึ่งคือราชาหอกที่ต่อสู้ปกป้องบ้านเมืองแม่น้ำ ด้านหนึ่งคืออ๋องผู้เย็นชาที่ดูถูกชีวิตมนุษย์อย่างอ่อนโยน

ผู้ชายคนนี้ทำให้คนอ่านไม่ออกจริงๆ

"ท่านกับทหารในความประทับใจของข้ามันต่างกันไปมากจริงๆ" เซี่ยจินอานถอนหายใจ

ในสายตาที่เคร่งขรึมและเฉยเมยของหยุนฝู้เฉิน ได้มีคลื่นลูกหนึ่งก่อตัวขึ้นแล้ว ยังฉายแววความหยิ่งยโสอีกด้วย

"ข้ามีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ทำไมถึงต้องเหมือนคนอื่น"

เซี่ยจินอานโค้งมุมปาก และหันหลังออกไป แล้วกลับไปที่เรือนของตัวเอง

ซูหยาวและซูหลานขังหวงอานไว้ในห้องมืดหลังเล็กๆ ในลานบ้าน หลังจากที่เซี่ยจินอานกลับไปก็ตรงไปที่ห้องมืด

หวงอานนั่งอยู่บนพื้น รู้สึกท้อแท้ ท่านอ๋องได้ให้คำพิพากษาความตายให้แก่เขาแล้ว และจุดจบของเขาไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้

แต่เขาไม่เสียใจ สิ่งที่เขาทำเพื่อแลกกับอิสรภาพของนาง เขาเต็มใจที่จะทำ

ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้า และเห็นรองเท้าปักคู่หนึ่ง ลวดลายบนรองเท้าคู่นั้นสวยงาม ดูแล้วแพงมาก