ตอนหมอจวนกลับมาเป็นเวลาเย็นแล้ว ซูหยาวรับยาของตนมา พลางเอ่ยขอบคุณเขา
หมอจวนกลับมิสนใจ เพียงเอ่ยว่ามิต้องเกรงใจ
ซูหยาวถือยาในมือด้วยหัวใจที่ตื่นเต้น ก่อนเข้านอนยามกลางคืนจึงใช้ห่อยาใส่ในน้ำร้อนล้างมือหนึ่งครั้ง
ตอนล้างมือรู้สึกคล้ายมือจะบวม และยังมีอาการคัน
แต่ซูหยาวคิดว่านั่นเป็นเพราะยาออกฤทธิ์ จึงไม่ได้ใส่ใจกระไร
ยามตื่นในเช้าวันต่อมา ก็ล้างมืออีกครั้ง
และนางพบว่าหลังจากล้างมือเสร็จกลับยิ่งคันอย่างหาอะไรเทียบมิได้ และยิ่งบวมมากขึ้น
หากเพราะความเชื่อใจในตัวเซี่ยจินอาน ซูหยาวคิดแค่ว่าเป็นเพราะฤทธิ์ยา และทนความคันเอาไว้
และวันนี้ก็เป็นวันครบกำหนดนัดหมายห้าวันแล้ว
หลังจากเซี่ยจินอานทานอาหารเช้าแล้ว ก็มุ่งตรงไปที่เรือนหยุนฝู้เฉินทันที
บางทีคนโบราณอาจจะค่อนข้างเชื่อในหลักการที่ว่าเตรียมการไว้แต่เนิ่นๆ ตอนเซี่ยจินอานเข้าไปในเรือน มือของหยุนฝู้เฉินกำลังถือหอกยาวฝึกยุทธ์อยู่
ไม่เหมือนการสอนที่สนามฝึกทหารวันนั้น กระบวนท่าในวันนี้ยิ่งเย่อหยิ่งทระนงตัวมากขึ้น พิชิตกองทัพนานา ออกกระบวนท่าแต่ละทีเรียกได้ว่าโหดเหี้ยม!
รอจนเขาฝึกเสร็จ สายตาอันเต็มเปี่ยมไปด้วยรังสีอำมหิตนับล้าน พุ่งตรงมายังเซี่ยจินอาน
ทำให้นางเย็นยะเยือกไปทั่วร่าง
รังสีนี่น่ากลัวชะมัด! สายตาเขาพึ่งมีประกายสีแดงเข้มวาบผ่าน นี่ใกล้จะเป็นบ้าแล้วนะ!
ดวงตาอันค่อยๆสงบลงของหยุนฝู้เฉินมองเซี่ยจินอานอย่างสำรวจ
เมื่อครู่นางปรากฏแววตาเคลิ้มฝันอีกแล้ว
หลังจากได้สติกลับมาเซี่ยจินอานมองไปยังหอกยาวในมือหยุนฝู้เฉิน มันไม่ใช่หอกยาวธรรมดาที่ใช้บนสนามฝึกทหาร
หอกยาวนี่แค่ดูก็รู้ว่าทำขึ้นมาเฉพาะ และยังมีน้ำหนักมากอีกด้วย!
บนด้ามหอกสีแดงที่ใช้โลหะหนักทำขึ้นสลักตัวอักษรยุ่งยากไว้ คล้ายกับเป็นลวดลายศักดิ์สิทธิ์ และก็เหมือนผีที่โดนสะกดไว้ บนหัวหอกมีประกายแสงเงิน กลายเป็นประกายคมอันเย็นชา
"ดูพอรึยัง?" หยุนฝู้เฉินพูดเสียงเย็น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาหมอเซี่ยจินอาน