ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 551

ตอนที่ 551 เจอพยานหลักฐาน

“ใครๆก็รู้ว่า หากเหลียงกุ้ยเฟยแท้งลูก คนที่ได้รับผลประโยชน์มากที่สุดก็คือเจ้าสำนักชูเซี่ย มันผิดอะไรที่บิดาของข้าจะสงสัยว่าพรรคมังกรเหินเป็นคนทำ” เสียงอันนุ่มนวลของหลันกุ้ยเฟยค่อยๆดังขึ้น ผู้คนจึงมองไปทางคนที่ยืนอยู่ข้างๆหลี่เฉินเย่น ที่ร้องไห้จนตาบวมไปแล้ว

“ทำไมข้ารู้สึกว่าคนที่ได้รับประโชยน์มากที่สุดคือหรูกุ้ยเฟยล่ะ หลันกุ้ยเฟยยังไม่รู้สินะ วันนี้บิดาของท่านพยายามจะฆ่าเจ้าสำนักของพวกข้าให้ตาย ตอนนี้เจ้าสำนักของพวกข้ายังเอาตัวเองไม่รอดเลย จะมีเวลาไหนไปทำเรื่องที่ไม่มีประโชยน์ต่อตนเองล่ะ อีกอย่าง ตอนนี้หรูกุ้ยเฟยเป็นหมู่เฟยอขององค์รัชทายาท” ว่านสู่นโต้กลับอย่างไม่ลังเล

คำพูดของว่านสู่นทำให้หลันกุ้ยเฟยเงียบไป เธอขยับไปข้างๆหลี่เฉินเย่น และพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า “ฝ่าบาท ท่านควรให้คนไปสืบสวนเสียหน่อย ดูว่าใครกันที่ต้องการฆ่าลูกของเรา”

หลันกุ้ยเฟยพูด้วยน้ำเสียงอ่อนระทวย ทำให้คนฟังพลันรู้สึกสงสารไม่น้อย

“หลันกุ้ยเฟยวางใจเถอะ ข้าจะไม่ปล่อยใครหน้าไหนที่ฆ่าลูกของเราไป” หลี่เฉินเย่นขยับตัวหนีหลันกุ้ยเฟยด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่คำพูดกลับลึกซึ้งยิ่งนัก หากไม่ได้เฝ้ามองเขาอย่างไม่ละสายตา ไม่มีใครสังเกตเห็นท่าทีต่อต้านหลันกุ้ยเฟยของเขาแน่นอน

“ฝ่าบาท ข้ารู้อยู่แล้วว่าท่านดีกับข้าที่สุด หากเรื่องนี้ชูเซี่ยเป็นคนทำจริงๆ ฝ่าบาทก็จะยังทรงแก้แค้นให้ลูกของเราใช่หรือไม่” หลันกุ้ยเฟยพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล พูดจบพลันมองหน้าหลี่เฉินเย่น ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความวิงวอนร้อนรนใจ

หลี่เฉินเย่นลังเลเล็กน้อย ราวกับว่าไม่รู้ว่าควรพูดอย่างไรดี

“ฝ่าบาททรงมีเรื่องอะไรให้ลำบากใจรึ ฮ่องเต้ทำผิดโทษเท่าสามัญ นับประสาอะไรกับเจ้าสำนักแห่งพรรคมังกรเหินล่ะ” เห็นหลี่เฉินเย่นกำลังครุ่นคิด เหลียงกุยรู้สึกโมโหยิ่งนัก เขาคิดไม่ถึงว่าถึงเวลานี้แล้ว หลี่เฉินเย่นยังจะปกป้องชูเซี่ยอีก นี่ทำให้เขาโมโหมาก และทำให้เขาสงสัยความรู้สึกของหลี่เฉินเย่นที่มีต่อหลันกุ้ยเฟย

เห็นได้ชัดว่าก่อนหน้านี้เขาทั้งรักและตามใจหลันกุ้ยเฟยอย่างยิ่ง พักนี้ก็อยู่แต่พระตำหนักหลันจือ ทำไมใจของเขาก็ยังคงเอนไปทางชูเซี่ย หากคนที่เขารักที่สุดคือชูเซี่ย แล้วทำไมต้องรักและตามใจหลันกุ้ยเฟยถึงเพียงนี้

“ท่านอย่าได้คืบจะเอาศอกใต้เท้าเหลียง หากเป็นสิ่งที่เจ้าสำนักของพวกข้าต้องการ อย่าว่าแต่เรื่องที่ไม่ให้หลันกุ้ยเฟยได้คลอดลูก เหลียงกุ้ยเฟยสามารถมีบุตรได้หรือไม่ก็ต้องขึ้นอยู่กับเจ้าสำนักของพวกข้าเช่นกัน” เมื่อได้ยินสองพ่อลูกเหลียงกุ้ยได้พยายามดึงชูเซี่ยกลับมาเป็นผู้ต้องสงสัย ว่านสู่นสีหน้ากริ้วโกรธ

“แต่คนเดียวที่ได้รับผลประโยชน์จากเรื่องนี้ก็คือองค์รัชทายาท และเจ้าสำนักชูเซี่ยก็เป็นผู้ให้กำเนิดองค์รัชทายาท พรรคมังกรเหินก็เป็นฝ่ายปกป้องรักษาพระราชวัง จึงเป็นผู้น่าสงสัยมากที่สุด” เหลียงกุยมองไปทางว่านสู่นอย่างสุขุม

“ใต้เท้าเหลียงพูดอย่างนี้มีหลักฐานอะไรหรือไม่ หากท่านกล้าที่จะใส่ความเจ้าสำนักของพวกข้า อย่าว่าแต่พรรคมังกรเหินเราที่จะไม่ให้อภัยท่านง่ายๆ ข้าจะเป็นคนแรกที่จะไม่ปล่อยท่านไป” ว่านสู่นพูดเสียงสูง สายตาเต็มไปด้วยความท้าทาย

“ใต้เท้าเหลียง หากไม่มีหลักฐานก็ไม่ควรพูดซี้ซั้ว” หลี่เฉินเย่นเห็นเหลียงกุยชี้เป้าไปที่ชูเซี่ย พลันรู้สึกโมโหยิ่งนัก เขารู้ดีกว่าใครๆ ว่าเรื่องของเหลียงกุ้ยเฟยนั้นชูเซี่ยไม่ได้เป็นคนทำ เพียงแต่ตอนนี้เหลียงกุ้ยเฟยเพิ่งสูญเสียลูกไป จึงเป็นโอกาสที่ดีที่สามารถทำให้ชูเซี่ยไม่สามารถยืนขึ้นได้อีก

แน่นอนว่า ก่อนจะฆ่าชูเซี่ยนั้น ตนได้มีความคิดที่ต้องการให้ชูเซี่ยตายเพื่อให้ได้ใจของประชาชน

โทษหนักอย่างการฆาตกรรมองค์รัชทายาทนี้ แม้จะเป็นถึงเจ้าสำนักของพรรคมังกรเหิน ก็จะไม่ได้รับการยกเว้น

ใครกัน ที่โหดร้ายเพียงนี้ ต้องการให้ชูเซี่ยตายไม่พอ แถมยังทำลายชื่อเสียงของชูเซี่ยด้วย......

เมื่อลองนึกคิดคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมด หลี่เฉินเย่นพลันถูกโทสะครอบงำ

นี่มันทำเกินไปจริงๆ