ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 32

ตอนที่ 32 พูดดีๆไม่เอา

หลายคนรู้ว่าในห้องกำลังเกิดเรื่องอะไรขึ้นจึงหลีกเลี่ยงที่จะเข้าไปในลานบ้าน แม้ว่าตอนนี้จะเป็นเวลาอาหารเย็น แต่ไม่มีใครกล้าเข้าไปรบกวน

ช่วงเวลาการกอดรัดฟัดเหวี่ยงได้จบลง หลินซีนเยียนนอนแผ่อยู่บนเตียง ความเจ็บแสบจากด้านหลังที่ส่งผ่านมา เธอไม่ต้องดูก็พอจะรู้ว่าด้านหลังของตนเองมีร่องรอยที่น่ากลัวอะไรอยู่

โม่จื่อฟงไม่ได้เห็นเธอเป็นสตรีมีชาติตระกูล จึงได้ทำกับเธออย่างโหดเหี้ยม บางครั้ง หลินซีนเยียนก็อดคิดไม่ได้ว่า หากเปลี่ยนให้มีฐานะเท่ากับฐานะของเซียวฉางเยว่ สตรีที่สูงศักดิ์เช่นนั้น เขาจะอ่อนโยนลงบ้างไหม？

“ลุกได้แล้ว วันนี้จะพาเจ้าไปทานอาหารที่ร้านอาหารดีที่สุดของเมือง”ราวกับเสร็จเรื่องนั้นแล้วก็มอบรางวัลให้ โม่จื่อฟงเอ่ยประโยคนี้อย่างอยู่เหนือทุกสิ่ง

หลินซีนเยียนกัดฟัน ไม่ได้ส่งสายตาเย็นชาไปทางเขา เธอรู้ว่าเขาไม่ชอบ ดังนั้นจึงซ่อนไม่ให้เขาเห็น“อืม”เธอตอบเสียงหนึ่งแล้วลุกขึ้นจากเตียง หยิบเสื้อผ้าที่หล่นอยู่ข้างเตียงขึ้นมาสวมใส่

“เสื้อตัวนี้ของเจ้าดูไม่เลวเลย แต่คุณภาพขนสัตว์ไม่ค่อยดี รอกลับไปเมืองหลวงก่อน ข้าจะพาเจ้าไปสนามล่าสัตว์ พอถึงตอนนั้นจะหาขนสุนัขจิ้งจอกให้เจ้าเปลี่ยน”โม่จื่อฟงเห็นว่าหลินซีนเยียนแต่งตัวเสร็จก็เปิดประตูแล้วเดินออกไป

“เช่นนั้นก็ขอบพระทัยท่านอ๋องเพคะ”เขาคิดจะพาเธอกลับเมืองหลวงรึ？นี่เห็นเป็นสาวใช้อุ่นเตียงจริงๆ เหรอ？

ตรงลานทางเดินของโรงเตี๊ยมได้จุดโคมไฟตลอดทาง ถึงจะเป็นเวลาที่กลางคืนแล้ว เหล่าทหารที่ยืนเฝ้าเวรยามก็ยังมีอยู่ประปราย

รถม้าคันหนึ่งรออยู่หน้าประตูของโรงเตี๊ยม จินมู่เห็นโม่จื่อฟงเดินออกมาก็รีบให้คนเอาเก้าอี้เหยียบขึ้นรถม้ามาตั้ง พอเห็นหลินซีนเยียนตามออกมาด้วย จินมู่ก็ไม่ได้แปลกใจอะไร

หลินซีนเยียนเดินตามเกือบจะขึ้นไปบนรถม้า ในโรงเตี๊ยมมีคน 2 คนเดินตามออกมา ไม่ใช่ใครอื่น เป็นพี่น้องเซียวฉางเยว่

“ท่านอ๋อง ท่านไม่ยุติธรรมเลย เตรียมจะออกไปทานอาหารดีๆ กลับไม่พาพวกเราสองพี่น้องไปด้วย”เซียวอวิ๋นฉินใช้ความที่ยังอายุน้อย พูดขึ้นมาอย่างเอาแต่ใจ ดูไม่ออกเลยว่าความเอาแต่ใจนี้มันซ่อนแผนการอะไรอยู่

ม่านในรถม้ายังไม่ปิด สามารถมองเห็นโม่จื่อฟงที่นั่งอยู่ทำท่าทางครุ่นคิด“คุณหนูรองเซียวรู้เรื่องเร็วจริงๆ แม้แต่การเคลื่อนไหวของข้ายังไปถามมาได้ ในเมื่อมาแล้วก็ไปด้วยกันก็ได้ จินมู่ เตรียมรถม้าให้แม่นางตระกูลเซียวด้วย”

พอพูดจบ โม่จื่อฟงก็ปิดม่านลง หลินซีนเยียนลังเลไปสักพัก จากนั้นก็เดินขึ้นรถม้าของโม่จื่อฟงไป

จินมู่รีบไปหารถม้าอีกคันมา ไม่สนใจสีหน้าของคนตระกูลเซียว หลังจากสั่งคนบังคับรถม้าเสร็จก็ขี่ม้านำทางไป

สองพี่น้องเซียวฉางเยว่ เมื่อเห็นภาพตรงหน้าก็ส่งสายตาดุร้ายไปยังผู้หญิงคนนั้นที่เดินขึ้นรถม้าของอ๋องอู่เสวียนไป！

เมืองในช่วงเวลากลางคืนดูเงียบสงบอยู่มาก ไม่มีร้านขายของริมทาง มีแต่แสงเทียนที่พริ้วไหวไปมาอย่างงดงาม ถนนตะวันออกที่เจริญที่สุดของเมือง เพราะมีร้านอาหารที่มีชื่อเสียงเป็นอันดับหนึ่งของเมืองอยู่ เวลานี้เป็นเวลาอาหารเย็นพอดี ทำให้ดูครึกครื้นเป็นอย่างมาก

ตอนที่กลุ่มคนของโม่จื่อฟงเข้ามาในร้านอาหาร ย่อมดึงดูดสายตาของผู้คนจำนวนมาก โม่จื่อฟงไม่สนใจสายตาพวกนั้น เพียงนำกลุ่มคนเดินขึ้นชั้น 2 ไปยังห้องส่วนตัว

ตอนที่พวกเขาเข้าไปในห้องส่วนตัว ในช่วงเวลานั้น ห้องที่อยู่ตรงทางเดินอีกฝั่งก็ส่งเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ