จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1189

ชั้นสิบของโรงฝึกอเวจี

ทุกอย่างเละไม่เป็นท่า

เหล่ายอดฝีมือที่ถูกขนานนามว่าปรมาจารย์ ได้นอนกองอยู่บนพื้นโดยไม่สามารถขยับตัวได้อีก ทุกคนได้แต่เฝ้ามองเจียงชื่อเดินไปยังห้องแห่งเทพ

สัตว์ประหลาด

รู้สึกถึงความประหลาด

ในชีวิตนี้พวกเขาไม่เคยเห็นผู้ที่แข็งแกร่งเหมือนชายผู้นี้มาก่อน

เดิมทีคิดว่าคนที่อยู่ในห้องแห่งเทพนั้นประหลาดพอแล้ว แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนที่ประหลาดกว่าโผล่มา ไม่รู้ว่าถ้าหากชายสองคนนี้สู้กัน มันจะจบแบบไหนกัน?

พวกเขาอยากเห็นมันมาก แต่ว่าไม่มีแม้แต่แรงที่จะลุกขึ้นเลย

ทางนั้น

เจียงชื่อหายใจเข้าออกแรงๆ หลายครั้งและพูดกับเหล่ายอดฝีมือที่นอนกองอยู่บนพื้นว่า "ความแข็งแกร่งของพวกคุณใช้ได้นะ สามารถทำให้ผมหยุดอยู่ที่นี่ได้เกือบ 10 นาที ซึ่งมันก็เพียงพอที่จะแสดงถึงมาตรฐานความสามารถของพวกคุณแล้ว"

ดังนั้น คนเหล่านี้ก็แค่ 'ไม่เลว'

แต่ยังห่างจากยอดฝีมือที่แท้จริงอีกยาวไกล

เจียงชื่อไม่ได้หยุดพักและเดินตรงไปยังประตูแห่งตำนาน จากนั้นเอื้อมมือผลักประตูแล้วเดินเข้าไป

ในห้องไม่มีอะไรหรูหราเลย มีเพียงชายคนนึงที่มีเหงื่อเต็มตัว ซึ่งมาจากการฝึกฝนอย่างหนักในทุกวินาที

มังกร!

เขาจ้องไปที่เจียงชื่อด้วยสายตาแห่งความอาฆาต

"ในที่สุดก็จะได้สู้กับนายอีกครั้ง" มังกรเลียริมฝีปากของเขาและพูดอย่างดีใจ "ความหมายเดียวของการดำรงอยู่ของผมคือการเอาชนะคุณ"

เจียงชื่อเดินไปพูดไปว่า "แต่น่าเสียดายที่คุณไม่สามารถทำให้เป้าหมายนี้สำเร็จได้"

ไม่มีเหตุผลอย่างอื่น ไม่มีเรื่องไร้สาระที่ไม่จำเป็น และทั้งสองก็ต่อสู้กัน

ทุกอารมณ์และความรู้สึก ได้อยู่ในหมัดนี้แล้ว!

ปัง ปัง ปัง......

เสียงปะทะกันดังสนั่นขึ้นอย่างต่อเนื่อง หมัดของทั้งสองหนักพอๆ กัน และการชกแต่ละครั้งก็เหมือนเหล็กชนเหล็ก

ความเร็ว ความแข็งแกร่ง ทักษะ ทั้งหมดได้ถึงขั้นสูงสุดแล้ว

"นี่คือความแข็งแกร่งของคุณ?"