จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1209

หัวใจของจงหว่านซวนเต้นเร็วขึ้น ตอนนี้คนที่เธอกลัวที่สุดคือโม่หยวน เมื่อไม่นานมานี้เนื่องจากเธอไปหลอกลวงโม่หยวนเอาไว้ และตอนนี้ทำให้ชื่อเสียงของเธอโฉ่ฉาวไปทั่วเมือง

ถ้าถูกโม่หยวนเปิดเผยเรื่องนี้ แล้วส่งตัวเธอไปสำนักรักษาความปลอดภัย เดาว่าจงหว่านซวนคงต้องติดคุกหลายปี

เธอฝืนยิ้มและกล่าวด้วยความอึดอัดว่า "โม่หยวน ความจริงแล้วการที่ฉันอยู่กับคุณนั้นมันเป็นความเข้าใจผิดทั้งหมด คุณอย่า..."

โม่หยวนยกมือขึ้น "คุณไม่ต้องอธิบายแล้ว ผมเข้าใจเรื่องทุกอย่างแล้ว ที่คุณอยู่กับผมนั้นเพียงเพื่อต้องการจัดการตระกูลโม่เท่านั้น"

สีหน้าของจงหว่านซวนเคร่งขรึม ฟังน้ำเสียงนี้แล้ว สถานการณ์อาจไม่ดี

เธอคว้าปากกาหมึกสีดำที่อยู่บนโต๊ะอย่างเงียบ ๆ และถ้าโม่หยวนต้องการทำร้ายเธอ เธอจะโต้กลับทันที

โม่หยวนกล่าวต่อไปว่า "เดิมทีระหว่างคุณกับผมไม่ควรมีอะไรเกี่ยวข้องกัน แต่วันนี้ผมเห็นคุณ แล้วทุกสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้นก็ผุดขึ้นมาในสมองของผม ถึงแม้ว่าผมอยากจะลืมแต่มันก็ลืมไม่ได้"

"ดังนั้น......"

โม่หยวนล้วงมือเข้าไปในกระเป๋า

เขาเดินไปหาจงหว่านซวนในขณะที่กำลังคลำหาของที่อยู่ในกระเป๋า

จะทำอะไร?

จงหว่านซวนใจเต้นเร็วมาก เพราะกลัวว่าโม่หยวนจะทำร้ายตนเอง เพราะตนเองเคยทำเรื่องเลวร้ายกับโม่หยวน และการที่โม่หยวนจะแก้แค้นตนเองนั้นมันก็เป็นเรื่องปกติ

ฝาของปากกาหมึกสีดำถูกเปิดออก

จงหว่านซวนหายใจหอบแล้วจ้องเขม็งไปที่โม่หยวน และเตรียมพร้อมที่จะโจมตีทุกเมื่อ

ในที่สุดโม่หยวนเดินไปอยู่ตรงหน้าเธอ แล้วเอามือออกจากกระเป๋า

"อันนี้ให้คุณ"

สิ่งที่อยู่ในมือของโม่หยวนนั้นเป็นสร้อยคอคริสทัล ซึ่งฝีมือประณีตและสวยมาก คุณภาพดีเช่นกัน ซึ่งเห็นได้ว่าผ่านการคัดสรรมาอย่างดี

"คุณ......"