ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 474

“และ ตอนนั้นฉันเป็นคนโทรไปจริงๆค่ะ ฉันแอบชอบคุณมานานหลายปีขนาดนั้น จนในที่สุดก็ได้คบกับคุณมันดีใจจนไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ ฉันตื่นเต้นมากจนถึงขั้นดีใจจนยากจะบรรยายได้ เพราะมันยากเกินจะควบคุมความรู้สึกได้จึงโทรหาเธอ แต่เป็นเพียงการพูดคุยสองสามประโยคเท่านั้น ฉันไม่ได้คิดเลยว่าเรื่องแบบนั้นจะเกิดขึ้นกับเธอ ถ้าฉันรู้ ฉันจะไม่โทรไปเด็ดขาด ไม่โทรไปอย่างแน่นอน”

เมื่อมองไปยังดวงตาของเขา เรนนี่ก็สะอึกสะอื้นพูดอีกครั้ง“แม้ว่าฉันจะมีความผิด แต่เธอนั้นก็มีความผิดมากกว่านะคะ เป็นเธอเองที่พูดว่าตัวเองเป็นคนฆ่าลูก เธอเป็นคนยอมรับเอง นอกจากการโทรครั้งนั้น ฉันก็ไม่ได้ทำอะไรอีกเลยนะคะ และฉันไม่อยากให้แท้งลูก นั้นเป็นลูกคุณนะ แต่คุณกลับทำแบบนี้กับฉัน มันไม่เกินไปหน่อยเหรอคะ”

หัสดินกวาดมองใบหน้าที่ยังบวมแดงด้วยรอยฝ่ามือ และแขนพันผ้าก็อต หัสดินพูดเพียง “ไปพักผ่อนเถอะ”

เรนนี่ยังคงจ้องมองเขา โดยไม่พูดอะไร แล้วเดินเข้าห้องน้ำอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง

ในใจเธอรู้อย่างชัดเจน ว่าเรื่องนี้จบลงแล้ว

มันจบลงแล้วจริงๆ แถมหัสดินก็ให้อภัยเธอด้วย แต่ความจริงแล้ว มีเรื่องราวบางอย่างได้เปลี่ยนไปแล้ว

ก่อนหน้านี้ หัสดินเกลียดเรนนี่เข้าไส้ แต่ในตอนนี้ความเกลียดชังเหล่านั้นหายไปหมดแล้ว สิ่งที่เพิ่มขึ้นคือความรู้สึกอย่างอื่น

วินาทีนี้เรนนี่กำลังรู้สึกโชคดี รู้สึกยังดีที่ตอนนั้นตัวเองไม่มีความคิดที่จะฆ่าลูกของยู่ยี่ ไม่งั้นตอนนี้คงไม่มีทางรอดได้แน่นอน

ที่ทำให้หัสดินรับรู้ความจริงเกี่ยวกับการสูญเสียเด็กนั้น ที่จริงแล้วในใจเธอรู้สึกไม่พอใจ

ไม่พอใจเลยสักนิด และไม่พอใจถึงขีดสุด

ในห้องโถง หัสดินนั่งอยู่ที่นั่น ถือโทรศัพท์ไว้ ภายในใจของเขาเกิดความรู้สึกที่รุนแรงบางอย่าง นั่นคืออยากโทรหายู่ยี่

หลังจากรับสายแล้ว แม้ว่ายู่ยี่จะดุจะด่าว่าเขาแรงแค่ไหน เขาก็ยอม

มือลูบโทรศัพท์ไปมา จากนั้น หัสดินก็โทรหายู่ยี่ แต่ในวินาทีต่อมา ก็มีเสียงแจ้งเตือนว่ากำลังปิดเครื่อง

เขาไม่รู้ว่าโทรศัพท์ของยู่ยี่นั้นหายไปแล้ว เมื่อได้ยินว่าปิดเครื่อง ก็รู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก จึงโยนโทรศัพท์ไปที่บนโซฟา แล้วเดินออกไป ด้านนอกห้อง

เรนนี่เดินออกมา ภายในห้อง ไม่มีใครอยู่ จึงนั่งลงบนโซฟา ทันใดนั้นก็รู้สึกนั่งไม่สบายเหมือนมีอะไรอยู่ใต้บั้นท้าย

ยกตัวขึ้นเล็กน้อย เธอเอื้อมมือ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วเปิดเครื่อง ก็พบว่าสายที่โทรออกคือยู่ยี่

เมื่อกี้ ในช่วงที่เธอไปห้องน้ำ เขาโทรหายู่ยี่อีกแล้วเหรอ

เรนนี่อารมณ์เสียอีกแล้ว ชีวิตแบบนี้ เธอไม่รู้ว่าจะอยู่ได้นานแค่ไหน

แต่เธอไม่เคยคิดเลยว่า หลังจากรู้ความจริงเรื่องการแท้งลูกของยู่ยี่แล้ว หัสดินจะโกรธมากเพียงนี้ได้ ถ้าหากให้หัสดินรู้ว่าเรื่องนั้นที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะกลอุบายของเธออีก ผลที่ตามมา.......

เธอกำโทรศัพท์ไว้ และยืนอยู่ที่นั่น ผ่านไปครู่หนึ่ง หัสดินก็เดินเข้ามา เรนนี่ยังคงอยู่ในท่านั้นไม่เปลี่ยน

สำหรับการเรื่องการเปิดโทรศัพท์ดูโดยไม่ขออนุญาตเช่นนี้ หัสดินไม่ชอบเลยสักนิด แถมยังรู้สึกไม่พอใจ ดังนั้นจึงลดเสียงลง “ คุณกำลังทำอะไรอยู่”

“แล้วคุณกำลังทำอะไรคะ โทรหายู่ยี่” เรนนี่หน้าอกตัวเอง และหายใจเข้าลึกๆ

“ผมไม่เคยชอบให้ใครมาแตะของส่วนตัวของผม” หัสดินลดเสียงลงหลายระดับ

เมื่อทนต่อไปไม่ได้อีกแล้ว เรนนี่จึงขว้างโทรศัพท์ลงบนพื้น ต่อหน้าเขา แม้ว่าโทรศัพท์จะมีคุณภาพดี แต่ก็ไม่สามารถทนต่อหินอ่อนที่แข็งแรงได้ จึงแตกเป็นเสี่ยงๆ

เรนนี่ยกมือขึ้น“ฉันที่ได้รับความเจ็บปวดเช่นนี้ มันเป็นอะไรกันแน่”

ที่แรก เธออยากเอาใจใส่ให้มากกว่านี้ เพื่อทำให้เขารู้สึกผิด เธออดทนการตบนั้นไว้ และพูดเช่นนั้น แต่เขาแค่หันตัวก็กลับไปโทรหายู่ยี่ เธอจะทนได้อย่างไร

“เรนนี่” ในที่สุดหัสดินก็รู้สึกโมโห ที่เธอกลับโยนโทรศัพท์ของเขาตามอำเภอใจ

เรนนี่หยิบกระเป๋าขึ้น แล้วเดินออกจากห้อง ตอนที่ลงไปข้างล่างได้เดินชน จนชฎารัตน์เกือบตกบันไดลงมา

ชฎารัตน์รู้สึกว่า ลูกสะใภ้คนนี้เริ่มไม่มีมารยาทมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ระหว่างเรนนี่กับหัสดิน

หัสดินก็เดินลงไปข้างล่างด้วย ตั้งใจจะซื้อโทรศัพท์ใหม่ สีหน้าดูไม่ค่อยดีนัก มีความมัวหมองเล็กน้อย

เมื่อก่อนเขากับยู่ยี่ไม่ใช่ไม่เคยทะเลาะกัน ก็เคยอารมณ์เสียใส่กัน แต่ไม่เคยขัดแย้งรุนแรงเช่นนี้ ส่วนหลายครั้งก่อนทำการหย่านั้นคือข้อยกเว้นที่ไม่นับ

ยู่ยี่โกรธมากสุด ก็แค่พูดอย่างเย็นชา และประชดประชัน ไม่เคยขว้างของมาก่อน และไม่เคยอารมณ์เสียมั่วซั่ว

แต่เรนนี่กลับขว้างโทรศัพท์ด้วยความโมโห เขาไม่คิดเลย ว่าเธอจะโมโหร้ายเช่นนี้

......

เฮทเคเป็นเมืองที่เจริญรุ่งเรืองอย่างแท้จริง แต่ยู่ยี่ไม่ชอบความหรูหราเช่นนี้ เธอก็ยังคงชอบเมืองS

ฉันทัชค่อยๆก้าวเข้ามา ด้วยท่าทีอ่อนโยน “ผมให้ของขวัญคุณ”

ยู่ยี่รู้สึกดีใจ “กระเป๋าสตางค์”

กระเป๋าสตางค์สีส้ม เรียบ หรู กว้าง สวยงามมาก

เมื่อเธอเปิดกระเป๋าสตางค์ออก ข้างในกลับเต็มไปด้วยเงิน เธอรู้สึกประหลาดใจ จึงเลิกคิ้วมองเขา

ฉันทัชกัดริมฝีปากเบาๆ น้ำเสียงเซ็กซี่“ให้กระเป๋าสตางค์ ก็ให้กระเป๋าสตางค์เปล่าๆไม่ได้ ดูสิ น่าจะยังมีเซอร์ไพรส์อีกนะ......”

ยู่ยี่กำลังยิ้ม มีเงินมากมาย เธอพยักหน้าเล็กน้อย มีหลายพัน มีใครให้กระเป๋าสตางค์แบบเขาเช่นนี้บ้าง