ลูกเขยมังกร นิยาย บท 745

บทที่ 745 ตัวต่อตัว

สีหน้าของอู่จื่อโจวเปลี่ยนทันที รูม่านตาหดแคบลง การแข่งขันดำเนินมาจนถึงตอนนี้ล้วนเหนือความคาดหมายของทุกคนไปแล้ว เดิมทีอู่จื่อโจวคิดว่าคู่ต่อสู้ของเฉินเฟิงคืออาเธอร์หรือวิลเลียม ทว่าคิดไม่ถึงว่าเมื่อมาเจอจั่วจู้ก็ส่อแววว่าจะแพ้แล้ว

อีกทั้งอู่จื่อโจวรู้ดีว่าจั่วจู้ฉีดยาพันธุกรรมแต่เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายยังไม่ได้เรียกใช้งาน ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ยังสามารถทำให้เฉินเฟิงบาดเจ็บได้ หากจั่วจู้ใช้ยาพันธุกรรมในร่างกายเพื่อเพิ่มศักยภาพในการต่อสู้จะน่ากลัวขนาดไหน อู่จื่อโจวไม่อาจจินตนาการได้เลยและไม่กล้าที่จะจินตนาการด้วย

ที่พระสันตะปาปาเอ่ยเมื่อสักครู่ก็เพราะสาเหตุนี้ ถึงแม้อานุภาพของท่าไม้ตายแบ่งคลื่นจะแข็งแกร่งขนาดไหนทว่าก็แค่สามารถทำให้เฉินเฟิงบาดเจ็บภายนอกเท่านั้น

“จั่วจู้ ไม่ใช้แรงอย่างเต็มที่ตอนนี้จะรอใช้ตอนไหน อย่าประมาทศัตรู!”

และในช่วงวินาทีนี้เอง กงปุ่นเหย่อู่ผู้เป็นอาจารย์ของจั่วจู้ที่ดูอยู่ก็หยัดตัวขึ้นยืนอย่างฉับพลันก่อนจะตะโกนออกมาจนเสียงดังก้องไปทั่วทุกมุมของสนาม

จั่วจู้ที่กำลังนิ่งอึ้งอยู่ก็รู้สึกตัวราวตื่นจากฝัน ถึงแม้เขาจะคิดว่าไม่จำเป็นต้องใช้พลังทั้งหมด แต่เมื่อผู้เป็นอาจารย์เอ่ยปากแล้ว เขาก็ไม่กล้าขัดคำสั่ง พลังภายในพลุ่งพล่านกระตุ้นยาพันธุกรรมที่อยู่ในร่างกายเพื่อยกระดับพลังการต่อสู้

ความจริงแล้วจั่วจู้รู้ดีแก่ใจ หากเขาใช้แค่ความสามารถของตัวเองไม่มีทางที่จะฆ่าเฉินเฟิงได้ ก่อนการแข่งขันเขาคิดว่าอาศัยความสามารถของตัวเองก็เพียงพอแล้ว กระทั่งเมื่อสักครู่ที่เฉินเฟิงตั้งรับท่าไม้ตายแบ่งคลื่นของเขา เขาถึงเปลี่ยนความคิด

เมื่อกระตุ้นยาพันธุกรรมในร่างกายให้ออกฤทธิ์เพื่อเพิ่มศักยภาพในการต่อสู้แล้ว เขาต้องรีบฆ่าเฉินเฟิงโดยเร็ว

“โอเวอร์เกินไปแล้ว นี่จั่วจู้เก็บซ่อนความสามารถไว้หรือนี่!”

“พลังของจั่วจู้กำลังพุ่งสูงขึ้นแล้ว สิ่งที่รอคอยเฉินเฟิงอยู่จะเป็นอะไร?”

“เห้อ เฉินเฟิงก็ถือเป็นคนที่มีชื่อเสียง ไม่คิดเลยว่าจะเอาชีวิตมาทิ้งไว้ที่นี่!”

คำพูดของกงปุ่นเหย่อู่เมื่อสักครู่ทุกคนล้วนได้ยินอย่างชัดเจน เมื่อเห็นท่าทีน่าเกรงกลัวของจั่วจู้ในตอนนี้ก็อดที่จะวิจารณ์กันไม่ได้

“เห้อ น่าเสียดายที่คนที่ฉันนับถืออย่างเฉินเฟิง คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้เขาจะเอาชีวิตไม่รอดแล้ว!”

ตอนนี้ไม่ได้มีแค่คนทั่วไปและจอมยุทธ์ระดับต่ำเท่านั้นที่วิพากษ์วิจารณ์กัน แม้แต่ผู้เข้าแข่งขันด้วยกันเองก็คิดว่าวันนี้เฉินเฟิงคงไม่รอดแล้ว เนื่องจากเมื่อสักครู่เห็นว่าเฉินเฟิงฝืนตั้งรับกระบวนท่าของคู่ต่อสู้ ยิ่งตอนนี้พลังการต่อสู้ของจั่วจู้กำลังพุ่งสูงขึ้น เฉินเฟิงต้องตายแน่อย่างไม่ต้องสงสัย

“สถานการณ์ไม่ดีนัก เฉินเฟิงระวัง!”

จีอู๋ฉางเอ่ยขึ้นโดยจิตใต้สำนึก โดยชางโป๋และปรมาจารย์ฟางเจิ้งที่อยู่ข้างๆไม่ได้พูดอะไร เห็นได้ชัดว่าเห็นด้วยกับคำพูดของจีอู๋ฉาง

“หึ ความสามารถแค่นี้ยังกล้ามาโชว์โง่ ไม่รู้ว่าฝ่าบาทและธิดาเทพชอบมันที่ตรงไหน ความสามารถแค่นี้ใช้แค่ท่าเดียวก็ฆ่ามันได้แล้ว!”

อาเธอร์ที่ยืนดูอยู่ในกลุ่มผู้ชมเผยยิ้มเยือกเย็น เขาพึมพำกับตัวเองคำพูดของเขาอาจจะเกินจริงไปบ้าง ทว่าเขาก็คิดว่าเฉินเฟิงต้องตายแน่อย่างไม่ต้องสงสัย

ส่วนวิลเลียมที่อยู่ด้านข้างไม่ได้พูดอะไร ทว่าส่ายหน้าไปมา เห็นได้ว่าไม่พึงพอใจกับความสามารถของเฉินเฟิง อีกทั้งเสียดายที่ไม่ได้ฆ่าอีกฝ่ายด้วยตัวเอง

“ไอ้บ้าเอ๊ย ทำไมไอ้ญี่ปุ่นนี่โรคจิตขนาดนี้!” จียุ่นที่ดูอยู่เริ่มนั่งไม่ติดเก้าอี้และอดที่จะด่าไม่ได้ เดิมทีเขาคิดว่าเฉินเฟิงจะข่มคู่ต่อสู้เหมือนอย่างที่ผ่านมา ทว่าคิดไม่ถึงว่าเฉินเฟิงจะตกอยู่ในสถานการณ์เสียเปรียบ อีกทั้งยังได้รับบาดเจ็บอีก

“ฉันเชื่อว่าเฉินเฟิงจะพลิกวิกฤตเป็นโอกาสได้!” และในตอนนั้นเองเทียนอิงก็เอ่ยปากขึ้น ที่เขามีความเชื่อแบบนี้ก็เพราะว่าเขาเห็นท่าทีและสีหน้าที่สงบนิ่งของเฉินเฟิง

เฉินเฟิงยืนอยู่บนเวทีด้วยสีหน้าสงบนิ่งพลางใช้ลมปราณในร่างกายฟื้นฟูบาดแผลบนแขนอยู่เงียบๆ ไม่นานแขนของเราก็กลับมามีความรู้สึกเหมือนเดิม พลังการต่อสู้ก็ไม่ได้รับผลกระทบมากนัก