ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 981

"ฉันมาวันนี้ ก็เพื่อเรื่องของตระกูลพวกเขา" เฉินเกอจุดบุหรี่ และค่อยๆพูดขึ้น

"นายกับตระกูลพวกเขา คงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันใช่มั้ย?" จางจ้านต้งคิดอย่างละเอียดอยู่ครู่ เขารู้ความสัมพันธ์ของเฉินเกอที่โวกั๋ว เพียงแค่รู้จักตนเองเท่านั้น

"พูดถึงเรื่องนี้ก็ซับซ้อนเลย ครั้งนี้ที่ฉันมาหานาย ก็เพื่ออยากให้นายช่วยหน่อย ช่วยคิดหาทางช่วยตระกูลฟุตาบะผ่านความลำบากครั้งนี้ไปได้" เฉินเกอไม่ได้บอกถึงสถานการณ์โดยละเอียดให้กับจางจ้านต้ง

"ไม่มีปัญหา!" จางจ้านต้งไม่ได้คิด ก็ตอบรับปากไปแล้ว

"นายไม่กลัวฉันเอาเปรียบนายเหรอ?" เฉินเกอหัวเราะขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

"กลัวทำไม ชีวิตนี้ของฉันเป็นนายที่มอบให้ ให้พูดนายจะเอาเปรียบก็เอาเปรียบไปเถอะ แม้แต่ตำแหน่งประธานฉันก็ยกให้นายได้" จางจ้านต้งก็หัวเราะฮ่าๆตามขึ้นมา

"ให้พวกเขาคนของตระกูลฟุตาบะมาเถอะ ฉันตรงนี้มีคนที่ทำสัญญากับพวกเขาพอดี เดิมทีเตรียมจะโยนให้บริษัทที่เพิ่งไปซื้อมา ตอนนี้เห็นทีคงไม่ต้องแล้ว"

"นายไปติดต่อเจ้าบ้านทากูยะที ให้เขามาที่นี่หน่อย" เฉินเกอตบไปที่ไหล่ของไป๋เสี่ยวเฟย แล้วพูด

"ได้" ไป๋เสี่ยวเฟยตอบรับ และถือโทรศัพท์เดินออกไปจากห้องทำงาน

"ฉันคิดไม่ถึงจริงๆว่าจะได้เจอนาย ตอนแรกวางแผนไว้ว่าวันหยุดปลายปีนี้ จะไปหัวเซี่ยเยี่ยมนายสักหน่อย" จางจ้านต้งมองเฉินเกอพลางพูด "ตั้งแต่จากกันครั้งก่อน พวกเราก็ไม่ได้เจอกันห้าหกปีแล้วสินะ?"

"มันก็จริง" เฉินเกอยักคิ้ว พลางพูด

"หลายปีมานี้เป็นยังไงบ้าง?" จางจ้านต้งถามต่อ

"ก็ไม่เลวนะ ก็แค่เจอปัญหาบางอย่างที่จำเป็นต้องสะสาง ที่นายสามารถช่วยตระกูลฟุตาบะได้ ก็นับว่าช่วยฉันไว้ได้มากเลย" เฉินเกอสูบบุหรี่ พูดพลางยิ้ม

"เรื่องนี้ยกให้ฉันได้เลย จากความสามารถของบริษัทหย่วนตงกรุ๊ปของพวกเรา การที่จะช่วยตระกูลฟุตาบะก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร" จางจ้านต้งทุบหน้าอกรับประกัน เฉินเกอถึงกับเอ่ยปากพูด งั้นเขาก็ต้องทำให้สำเร็จแน่

"อื้ม แบบนี้ที่นายติดค้างฉันก็ถือว่าหายกันแล้วนะ" เฉินเกอพยักหน้า

"อะไรที่เรียกว่าหายกัน ฉันแค่ช่วยนายเล็กน้อยเท่านั้น ไม่ลำบากเลยสักนิด แต่นายช่วยชีวิตฉันออกมาจากเงื้อมมือของคนพวกนั้น ถ้าให้นับว่าหายกันแล้ว ทั้งชีวิตนี้ของฉันความรู้สึกผิดชอบชั่วดีคงอยู่ไม่เป็นสุข" เมื่อได้ยินแบบนี้ ทันใดนั้นจางจ้านต้งก็ลนลานขึ้นมา

"งั้นก็นับว่ายังไม่หายกันแล้วกัน!" เฉินเกออดไม่ได้ที่จะหัวเราะพลางส่ายหัว

ทักษะการพูดนี้ เลขาก็ออกไปซื้ออาหารมาจากด้านนอก จางจ้านต้งก็รีบเก็บกวาดโต๊ะ และจัดวางอาหารลงบนโต๊ะ แถมยังให้เลขาเปิดขวดเหล้าขาวที่วางอยู่บนโต๊ะ

"เฉินเกอ เจ้าบ้านทากูยะบอกว่าเขากำลังมา" ไป๋เสี่ยวเฟยก็ดันประตูเข้ามา และบอกสถานการณ์ให้เฉินเกอฟัง

"เฉินเกอพวก นายกับเจ้าบ้านตระกูลฟุตาบะนี่มีความสัมพันธ์อะไรกัน?" จางจ้านต้งอดไม่ได้ที่จะถาม เขารู้ถ้าหากเรื่องนี้สำหรับเฉินเกอไม่ใช่เรื่องที่สำคัญมากๆ ยังไงเขาก็คงไม่มาหาตนถึงที่นี่

"มีเวลาค่อยอธิบายให้นายฟัง ขอแค่นายสามารถช่วยตระกูลฟุตาบะได้ ก็ถือว่าช่วยฉันไว้ได้มาก นับว่าช่วยชีวิตฉันไว้ได้เลย!" เฉินเกอจิบเหล้าขาว ทำปากขมุบขมิบ พลางพูด

"งั้นฉันก็ไม่ถามแล้ว!" จางจ้านต้งก็อยู่เป็น เห็นว่าเฉินเกอไม่อยากพูด จึงรีบหยุดบทสนทนานี้ทันที