ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 982

"ให้เขานอนสักครู่เถอะ" เฉินเกอปัดมือ

"ครับ งั้นผมรออยู่ด้านนอกนะครับ ต้องการอะไรเรียกผมได้เลยครับ" มีคำพูดนี้ของเฉินเกอ เลขาถึงวางใจได้ แม้ว่าจะไปรบกวนทำให้เสียเรื่องแต่ยังไงความผิดก็ไม่ได้มาลงอยู่ที่เขา

หลังจากรอให้เลขาออกไป ทากูยะก็รีบถามเฉินเกอขึ้นทันที "พ่อหนุ่ม นายกับจางจ้านต้งประธานบริษัทหย่วนตงกรุ๊ปรู้จักกันเหรอ?"

"รู้จัก ครั้งนี้ให้เขาช่วยพวกเรา" เฉินเกอพยักหน้า

"งั้นทำไมยังเรียกฉันมาที่นี่ล่ะ หรือมีอะไรที่ต้องการให้ฉันช่วยงั้นเหรอ?" ทากูยะไม่ได้คิดไปในทางนั้นเลยสักนิด

"ไม่ได้ต้องการให้นายช่วย แต่แค่เรียกหานายเพื่อเซ็นสัญญา ฉันกับจางจ้านต้งคุยกันเรียบร้อยแล้ว ให้เขาเซ็นสัญญากับตระกูลของพวกนายสักกี่ฉบับ แบบนี้ตระกูลฟุตาบะก็สามารถฟื้นฟูขึ้นมาได้ในระยะเวลาอันสั้น แล้วก็จางจ้านต้งยังจะให้การต้อนรับพวกนายอย่างดีที่สุดด้วย" เฉินเกอยิ้ม พลางอธิบาย

"อะไรนะ?" ทากูยะดีดตัวลุกขึ้นยืนจากโซฟา

"เจ้าบ้านทากูยะ นายอย่าเพิ่งตื่นเต้นไป" เฉินเกอดึงเขาให้นั่งลง แล้วพูด "แต่ก่อนเขาเคยติดหนี้บุญคุณฉัน ดังนั้นให้เขาช่วย เป็นเรื่องที่ง่ายมากๆ อีกแป๊บรอให้เขาตื่นก่อน ค่อยให้นายดูสัญญา ถ้าหากไม่มีปัญหา วันนี้ก็เซ็นสัญญาได้เลย"

"นี่......นี่มันช็อกเกินไปแล้วจริงๆ" ทากูยะสะบัดหน้า รู้สึกเหมือนกำลังฝันอยู่อย่างนั้นแหละ เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะได้ร่วมมือเซ็นสัญญากับบริษัทหย่วนตงกรุ๊ป

แต่ขอแค่ได้ร่วมมือกัน แบบนั้นสถานการณ์ในตระกูลของพวกเขาตอนนี้ก็ไม่เท่าไหร่ สามสี่เดือนก็สามารถฟื้นตัวขึ้นมาได้ แถมยังสามารถรุ่งเรืองกว่าเดิมได้ด้วย

"เรื่องง่ายๆเรื่องเดียว" เฉินเกอจุดบุหรี่ พลางพูด

"ฉันไม่รู้จริงๆว่าควรจะขอบคุณนายยังไงดี นายเทียบได้ว่าเป็นดวงดาวผู้ช่วยชีวิตพวกเราทั้งตระกูลเลยนะ!" ทากูยะกำมือเฉินเกอไว้แน่น แม้แต่เสียงพูดของเขายังสะอื้นเล็กน้อย

ต้องรู้ว่า เขาได้เตรียมตัวรับมือกับการที่ทั้งตระกูลจะตกต่ำลง ขอแค่ให้ทาตายุนั้นอยู่อย่างปลอดภัย เรื่องอื่นจะเป็นยังไงก็ได้ แต่ตอนนี้การปรากฏตัวของเฉินเกอ ทำให้หัวใจที่ยอมแพ้แล้วของเขาฟื้นคืนชีพขึ้นอีกครั้ง

"คำพูดพวกนั้นหลังจากนี้ค่อยว่ากันเถอะ" เฉินเกอไม่อยากพูดอะไรพวกนี้ เดิมทีที่เขามาก็เพื่อเกาะโยวหลง พูดไม่ได้ว่าเป็นดวงดาวผู้ช่วยชีวิต ก็แค่ต่างคนต่างได้ในสิ่งที่ต้องการไป

"อื้ม" ทากูยะพยักหน้าอย่างแรง

รอไปรอมา ก็รอมาสองชั่วโมงแล้ว แม้แต่ท้องฟ้าก็มืดแล้ว

จากเสียงไอจากด้านใน เสียงแหบๆของจางจ้านต้งก็ดังลอดออกมา เขากุมหัวตัวเองเดินออกมาจากข้างใน ดื่มเหล้าขาวไปเกือบขวดนึง หลังจากเขาตื่นจึงได้มีอาการมึนไปทั้งหัว

"ฉันหลับไปนานขนาดไหน?" เมื่อออกมา แล้วเห็นพวกเฉินเกอนั่งอยู่ด้านนอก เขาก็ได้สติกลับมาทันที และรีบตบไปที่หน้าผากตัวเองหลายที พลางถาม

"หกชั่วโมงแล้ว" ไป๋เสี่ยวเฟยมองนาฬิกาข้อมือ พลางพูด

"ทำให้เสียเรื่องแล้วจริงๆ ฉันไม่ได้ดื่มเหล้ามานานมากแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะเมาแบบนี้ พวกนายก็ไม่ยอมปลุกฉัน แบบนี้ทำให้เสียเวลาไม่ใช่เหรอ!" จางจ้านต้งสร่างเมาทันที ใบหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ที่ให้เฉินเกอรออยู่ที่นี่เฉยๆ ในใจเขารู้สึกไม่ดีเอามากๆ

"ไม่เป็นอะไร ก็รอเจ้าบ้านทากูยะพอดี" เฉินเกอพูดพลางปัดมือ

"เจ้าบ้านทากูยะ สวัสดีครับ ฉันคือประธานบริษัทหย่วนตงกรุ๊ปจางจ้านต้งครับ ถ้าฉันจำไม่ผิด เหมือนว่าหลายปีก่อนพวกเราเคยร่วมมือกันนะ?"