ฉันนี่แหละ...คุณหนูพันล้าน เซิงเกอ! นิยาย บท 14

เซิงเกอยืดคอระหง ส่งสายตาไปยังเฟิงเซิงเซิงบนพื้น

“คุณถามน้องสาวคุณก็รู้เอง”

เฟิงเซิงเซิงยังคงสำลักน้ำ สำลักจนหน้าแดงไปหมด หลายครั้งที่ชี้หน้าไปยังเธอ ทว่าก็พูดอะไรไม่ออก

เห็นภาพนี้มู่จื่อหนิงมองไปยังเซิงเกอด้วยความผิดหวัง ก่อนจะกล่าวด้วยความเจ็บปวด“เซิงเกอยังไงเซิงเซิงก็ถือว่าเป็นน้องสาวเธอ ถึงเมื่อกี้เธอจะพูดจาไร้มารยาทกับเธอในงานเลี้ยง แต่ก็ขอโทษเธอแล้ว ทำไมเธอยังคิดแก้แค้นอีกล่ะ？”

“เธอเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง เซิงเกอ เมื่อก่อนเธอเป็นคนดี ทำไมตอนนี้ถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้?”

เมื่อลั่นประโยคนี้ออกมา ความขัดแย้งที่เกิดขึ้นจึงโยงใยว่าเซิงเกอทำไปด้วยความแค้น

เฟิงเซิงเซิงก็พยักหน้าอย่างให้ความร่วมมือ สำลักไปร้องไห้ไป แลดูน่าสงสารยิ่ง

ผู้คนเริ่มวิพากษ์วิจารณ์กัน เพราะคนถูกทำร้ายคือคุณหนูเฟิงซื่อกรุ๊ป จึงมีคนเข้าข้างเฟิงเซิงเซิงเยอะมาก ทุกคนจึงตำหนิเซิงเกอไม่หยุด

เฟิงยู่เหนียนไม่ได้แสดงความคิดเห็น เอาแต่จ้องเซิงเกอด้วยดวงตามืดครึ้ม

เซิงเกอถูกเขาจ้องจนรู้สึกไม่สบายไปทั้งตัว หัวเราะถามเสียงเย็นเยียบ“คุณรู้จักนิสัยน้องสาวตัวเองดี คุณคงไม่คิดว่าฉันแก้แค้นหรอกนะ？”

เขาเม้มปากแน่นขนัด ไม่เผยความรู้สึกนึกคิดใด ๆ

เซิงเกอหัวเราะแดกดัน รู้สึกว่าตัวเองถามไม่เจียมตัวบ้างเลย เฟิงยู่เหนียนเคยเชื่อเธอตอนไหน？

ทว่าเขาจะเชื่อหรือไม่ เธอก็ขี้เกียจอธิบาย

เธอหมุนกายเตรียมจะไป แต่ก็ถูกคุณหนูที่สนิทกับเฟิงเซิงเซิงขัดขวาง

“หยุดนะ ทำร้ายคนอื่นแล้วคิดจะไปหรือ? มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก?”

“ใช่ ถ้าวันนี้ไม่ขอขมาเซิงเซิง เธอก็อย่าหวังว่าจะได้ไปเลย”

เซิงเกอส่งเสียงฮึดฮัดอย่างดูแคลน เตรียมโต้แย้ง ทว่ากลับเห็นลู่ฮั๋วบีบเข้ามาจากฝูงชนมาอยู่ตรงหน้าเธอ

พวกคุณหนูเห็นลู่ฮั๋ว ดวงตาก็เกิดประกายแสง ต่างพากันเข้าไปใส่ร้าย

“ประธานลู่เห็นแล้วใช่ไหมคะ ผู้หญิงคนนี้โหดร้ายมาก ใจไม้ไส้ระกำที่สุด”

“ใช่ค่ะประธานลู่ คุณต้องทวงความยุติธรรมให้เซิงเซิงนะคะ ผู้หญิงคนนี้ไม่คู่ควรกับฐานะของคุณเลยค่ะ”