ฉันนี่แหละ...คุณหนูพันล้าน เซิงเกอ! นิยาย บท 23

เรื่องราวในอดีตของเธอต้องไม่ใช่แค่นี้แน่

กำลังครุ่นคิดอยู่ หลิวเหนียนก็นั่งแท็กซี่ตามมาถึงที่เกิดเหตุ เมื่อเห็นกลุ่มคนนอนระเนระนาดอยู่เต็มพื้น และต่างก็หมดสติไม่รู้ตัว ก็ถอนหายใจยาว

ฝีมือบอสช่างโหดเหี้ยมจริงๆ！

เฟิงยู่เหนียนชำเลืองมองเขา“ มาได้จังหวะพอดี เอาตัวคนพวกนี้กลับไป แล้วหาตัวคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้มาด้วย ”

“ครับ”หลิวเหนียนพยักหน้า

“อีกเรื่อง ให้คนไปตรวจสอบประวัติของเซิงเกอด้วย ฉันต้องการรู้ข้อมูลทุกอย่างโดยละเอียด”

“ได้ครับ บอส”

……

ในตอนที่เซิงเกอกลับมาถึงที่คฤหาสน์ ก็ดึกมากแล้ว

ลู่ฮั๋วกำลังนั่งรอเธออยู่ที่โซฟา

เธอบอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในคืนนี้ให้เขาฟังอย่างละเอียด ลู่ฮั๋วโกรธมาก สั่งคนไปตรวจสอบเรื่องนี้ในทันทีด้วยเช่นกัน

ระหว่างทางที่กลับมา เซิงเกอได้คิดทบทวนเรื่องนี้อย่างถี่ถ้วน

นอกจากคนของตระกูลลู่ที่คิดทำร้ายเธอคนนั้นแล้ว เธอก็ไม่มีศัตรูที่ไหนอีก แต่หากคนคนนั้นรู้ที่หลบซ่อนของเธอแล้ว กลัวว่าคงไม่ใช่แค่ส่งพวกลิ่วล้อมาข่มเหงรังแกเธอแล้วถ่ายเพียงคลิปเท่านี้แน่

เหตุการณ์นี้พฤติกรรมมันคล้ายกับคนของตระกูลเฟิงซะมากกว่า เธอไม่เชื่อว่าหากเฟิงยู่เหนียนพบเจออะไรเข้าแล้วจะไม่เอนเอียงเข้าข้าง ให้คนของพี่สามไปตรวจสอบจะดีกว่า

เซิงเกอขึ้นห้องไปอาบน้ำและนอนพักผ่อน

เช้าวันรุ่งขึ้น

เธอมาถึงบริษัทตรงเวลาเมื่อวานเพิ่งจะทำความคุ้นเคยกับเอกสารข้อมูลต่างๆ วันนี้เธอสามารถเริ่มจัดการกับกิจกรรมต่างๆของศิลปินได้แล้ว

ข่งซูรู้สึกทึ่งกับความหัวไวของเธอ จึงไม่กล้าสร้างความลำบากใจอะไรให้เธออีก

ช่วงเช้าที่แสนสงบ เซิงเกอบิดขี้เกียจ อารมณ์ดีเป็นพิเศษ

และหลังจากที่ทานอาหารมื้อกลางวันแล้วเสร็จ ประตูห้องทำงานก็ถูกคนเปิดออกอย่างรุนแรง

ข่งซูเดินพรวดพราดเข้ามาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ

คิ้วเซิงเกอขมวดขึ้น“ หัวหน้าข่งเข้ามาทำไมไม่รู้จักเคาะประตูก่อน？”

ข่งซูไม่ได้ตอบเธอ แต่โยนiPadมาตรงหน้าเธอ“คุณดูเรื่องงามหน้าที่คุณทำ！”

เซิงเกอหยิบiPadมา เห็นรูปของศิลปินตัวเองโจ๋วซิงโฮ๋ที่กำลังอาละวาดอยู่ ยังดีที่ผู้จัดการเก็บภาพทุกอย่างเอาไว้ซะก่อน หากถูกเผยแพร่ออกไปก็จะว่าเอาได้ว่าศิลปินของบริษัทตัวเองนั้นเรื่องมากเอาแต่ใจ

เซิงเกอหมดคำพูด แค่เพราะบังคับเขาที่เอาแต่ห่วงเล่น ไม่อยากไปถ่ายละคร ก็จึงก่อเรื่องแบบนี้ขึ้น ?

“เขาเป็นไอดอลที่กำลังได้รับความนิยม แค่พักวันเดียวแค่นั้น คุณกลับไปบังคับเขา！ตอนนี้เป็นไง ทำราชาปีศาจของเราโมโห งานนี้ฉันไม่ช่วยคุณเก็บกวาดหรอกนะ ！”

ข่งซูเค้นเสียงหึในลำคอยืนมือกอดอก และพูดจาถากถาง

เซิงเกอปิดiPadลง คว้ากุญแจรถแล้วเดินออกไป

ข่งซูไล่ตามไปถาม “คุณจะไปไหน？”

“ไปกองถ่าย”

ได้ยินดังนั้น ข่งซูก็รีบตามไปด้วยเช่นกัน

ความอารมณ์ร้ายของราชาปีศาจคนนี้เป็นที่ขึ้นชื่ออย่างมากในบริษัท เรื่องกลั่นแกล้งคนอื่นก็มีให้ได้ยินอย่างไม่ขาดสาย เธอแทบทนรอไม่ไหวที่จะได้เห็นสภาพของเซิงเกอที่ถูกโจ๋วซิงโฮ๋อาละวาดใส่

ถึงเวลาเธอก็หยิบยกเรื่องพวกนี้ไปพูดในที่ประชุม เธอก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าตำแหน่งผู้อำนวยการของเซิงเกอจะอยู่ได้สักกี่วัน！

ละครที่โจ๋วซิงโฮ๋ถ่ายทำอยู่ผู้ลงทุนสร้างคือangle เพิ่งจะเปิดกล้องไปได้ไม่กี่วัน กองละครกำลังถ่ายทำกันอยู่ที่โรงถ่ายเหิงเตี้ยนแห่งเมืองฟาง เซิงเกอพาข่งซูเดินทางไปที่นั่นด้วยเวลาเพียงครึ่งชั่วโมง

ทันทีที่มาถึง ทั้งสองคนก็ได้ยินเสียงที่ดังก้องมาจากที่ไกลๆ เป็นเสียงของการทุ่มเก้าอี้

เมื่อเข้ามาใกล้ ก็เห็นเด็กหนุ่มอายุสิบแปดที่หน้าตาหล่อเหลากำลังเกรี้ยวกราดอยู่

ผู้จัดการ และผู้ช่วยต่างพากันหวาดกลัวจนไม่กล้าพูดอะไร คนในกองถ่ายเองก็พากันถอยร่นไปหลบอยู่ในที่ไกลๆ

มีเพียงป้าแม่บ้านที่ทำความสะอาดเห็นเขาทำพื้นเลอะเทอะสกปรก ก็เข้ามาห้าม

“เจ้าเด็กคนนี้！ดูสิว่าเราทำอะไรลงไป ！ ต่อให้บ้านของเราจะรวยแค่ไหน ก็ไม่ควรจะทำลายข้าวของแบบนี้ ！”

เด็กหนุ่มที่กำลังกรุ่นโกรธไม่เพียงไม่ได้ยินที่คนพูดห้าม กลับหยิบแจกันที่อยู่ข้างๆขึ้นมาแล้วเตรียมจะทุ่มลง ท่าทีอวดดี “ใช่ บ้านฉันรวย！ฉันกล้าทำก็กล้าชดใช้ และที่นี่ก็ไม่ใช่ที่ที่เธอจะมาพูดอะไรตรงนี้ ！”

“อันนี้ปาไม่ได้นะครับ ！”