ฉันนี่แหละ...คุณหนูพันล้าน เซิงเกอ! นิยาย บท 25

โชคดีที่ในห้องน้ำมีเธอแค่คนเดียว แต่ก็ไม่ได้รับประกันว่าจะไม่มีใครเข้ามา

เธออยากจะเดินหลบเฟิงยู่เหนียนแล้วไปเปิดประตู แต่ข้อมือก็ถูกชายหนุ่มที่เดินเข้ามาตรงหน้าคว้าหมับเอาไว้

“คุณกลัวอะไร ？”

เขายิ้มปลอมๆ แล้วพูดต่อว่า“ผมบอกไปแล้วว่าอยากจะคุยกับคุณ เมื่อคืนปล่อยคุณหนีไปได้ วันนี้ไม่เปิดโอกาสให้คุณได้หนีไปอีกแน่ ”

มีอะไรน่าคุย?

เรื่องระหว่างเขากับเธอมันไม่มีอะไรให้คุยกันแล้ว

เธอสะบัดมือของเขาออก นวดคลึงไปที่ข้อมือ“มีอะไรให้ฉันต้องกลัว แค่รู้สึกว่าประธานเฟิงผู้มีชื่อเสียงจะมาดักเจอคนในห้องน้ำหญิงได้ ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ ”

ดวงตาที่ลุ่มลึกของเฟิงยู่เหนียนจ้องมองเธอ แล้วจุดบุหรี่ขึ้นมามวนหนึ่ง

กลิ่นบุหรี่นี้ทำจมูกเซิงเกอรู้สึกแสบ จึงขมวดคิ้วขึ้นด้วยความรังเกียจ

ควันของบุหรี่ทำให้สีหน้าของเขาดูมืดมนมากขึ้น ใบหน้าของเขาไร้อารมณ์ใดๆ และเริ่มตั้งคำถาม

“ผู้ชายที่มากินข้าวกับคุณคนนั้นเป็นใคร？”

เซิงเกองงงวย กลอกตาใส่เขาอย่างจองหอง“ เกี่ยวอะไรกับคุณ ”

คำถามถูกเมิน เฟิงยู่เหนียนไม่ได้รู้สึกโกรธ แต่ยังคงถามต่อว่า“เมื่อกี้ดูเหมือนเขาอยากจะจีบคุณเลยนะ แล้วคุณล่ะ ? ชอบเขาด้วยหรือเปล่า？”

หืม？

เซิงเกอเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว

เธอช้อนตาขึ้นมอง แล้วจ้องเขาอย่างแปลกๆ“ดังนั้นที่คุณมาดักเจอฉัน เพราะหึงงั้นเหรอ ？”

เฟิงยู่เหนียนสะอึก ถูกประโยคนี้เล่นเอาจุกไปที่ลำคอ

เซิงเกอห้ามตัวเองไม่อยู่หัวเราะร่าออกมาทันที

ใบหน้าของเขาค่อยๆถอดสี เขาหงุดหงิดกับสายตาเธอที่กำลังเยาะเย้ย “ไม่ว่ายังไง คุณก็ได้ชื่อว่าเป็นอดีตภรรยาของผม อาการระริกระรี้แบบนี้มันทำให้ตระกูลเฟิงของผมเสื่อมเสียชื่อเสียง ผมของเตือนคุณอยู่ให้ห่างจากผู้ชายคนนั้นซะ！”

“โอ๊ะโอ ประธานเฟิงคงว่างมากจริงๆ ฉันยังยืนยันคำเดิม ฉันจะคบหากับใครไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ ！”

ใบหน้าที่ถอดสีของเขาก็แย่หนักเข้าไปอีก นึกไม่ออกว่าจะแย้งเธอกลับไปยังไงดี

เมื่อเซิงเกอเห็นเขาหมดหนทาง ในใจรู้สึกพึงพอใจ อยากจะเยาะเย้ยเขาขึ้นมา “คู่หมั้นคุณรู้หรือเปล่าว่าคุณมาดักเจออดีตภรรยาที่ห้องน้ำแบบนี้ ? หากเธอรู้ จะมีอาการยังไงน่ะ？ฉันอยากจะเห็นสีหน้าของเธอจริงๆ ！”

พูดๆไป เธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา

แต่เฟิงยู่เหนียนกลับคว้าไปที่ข้อมือของเธอ มืออีกข้างก็จับไหล่ของเธอ แล้วต้อนเธอไปที่มุม จนไม่มีทางหนี

เธอขัดขืน และถูกเขายึดข้อมือไว้ ตรึงขึ้นเหนือศีรษะ กดไปกับกำแพง

ดวงตาดำขลับของเฟิงยู่เหนียนจ้องมองเธอในระยะประชิด ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารินรดแก้มเนียนของเธอ ทำเอาใบหน้าเซิงเกอเห่อร้อนขึ้นมาทันที

ห้องน้ำของโดกัส เรสเตอรองต์ก็ตกแต่งในโทนสีมืดเช่นกัน

แสงไฟที่สลัวห้อมล้อมคนทั้งสอง ทำให้สถานการณ์ดูล่อแหลมอย่างที่สุด

แทบจะเหมือนเหตุการณ์ที่โรงจอดรถของเมื่อคืนนี้เลย เพียงแต่ด้านหลังจากที่เป็นรถมาเป็นกำแพง

เซิงเกอกรุ่นโกรธอย่างมาก

“คุณมันไอ้คนชั่วที่คอยตามราวีฉันไม่เลิก ！นี่คุณบ้าไปแล้วหรือไง？”

เมื่อก่อนไม่เคยจะสนใจเธอ แต่หลังจากที่หย่ากันไป เขาก็คอยตามตอแยเธออยู่ตลอด

นี่กินยาอะไรผิดไปหรือเปล่า? !

เฟิงยู่เหนียนมองแพขนตางอนที่ไหวสั่นอยู่เล็กน้อยของเธอ ทันใดนั้นก็นึกไปถึงเมื่อคืนก่อนที่เธอจะจากไป รอยยิ้มที่เย้ยหยันของริมฝีปากแดงนั่น ในใจก็รู้สึกคันยุบยิบขึ้นมา

สายตามองไปยังริมฝีปากที่นุ่มนวลของเธอ ในใจจู่ๆก็รู้สึกอยากจะกัดลงไป

แม้จะไม่รู้ว่ามันรสชาติยังไง แต่คงทำให้เธอต้องกระทืบเท้าตึงตังด้วยความโมโหได้แน่

เซิงเกอมองจากสายตาของเขา รู้สึกได้ถึงความไม่ชอบมาพากล ในใจก็ร้อนรนขึ้นมา

สายตาที่เธอมองเขาค่อยๆมีความเกลียดชังที่เพิ่มมากขึ้น ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน“ เฟิงยู่เหนียน สักวัน ฉันจะให้คุณต้องคุกเข่าที่แทบเท้าของฉัน เพื่อชดใช้ให้กับการกระทำทั้งหมดที่คุณได้ทำลงไป ”

คำพูดนี้ช่างโอหังเสียจริง

“ผมจะรอวันนั้น”

เฟิงยู่เหนียนหัวเราะ เห็นชัดว่าเขาไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดนี้ของเธอเลย เขาไม่คิดว่าเธอจะมีความสามารถมากพอกับคำท้าทายนี้

“แต่ตอนนี้ คุณต้องชดใช้ให้กับความโกรธของผมที่คุณเป็นคนก่อขึ้น！”

พูดจบ เขาก็โน้มตัวมา ขยับเข้าหาเธอ