ฉันนี่แหละ...คุณหนูพันล้าน เซิงเกอ! นิยาย บท 32

เมื่อเห็นคนที่เข้ามา ดวงตาของกรรมการจางก็เบิกตาโพลงด้วยความตื่นตกใจ

“ประ…ประธานเฟิง……คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงครับ ？”

ใบหน้าของเฟิงยู่เหนียนมืดมนจนดูน่ากลัว เส้นเลือดที่ขมับเต้นตุบๆ มือที่กำคอเสื้อเขาอยู่ก็กำแน่นมากขึ้น“คนอยู่ที่ห้องไหน ? พวกคุณจะทำอะไรกับเธอ ？”

กรรมการจางหวาดกลัวกับสายตาอันน่าสะพรึงของเขาอย่างที่สุด ริมฝีปากสั่นเทา พูดทุกอย่างออกไปจนหมดเปลือก

ใบหน้าของข่งซูก็ตกใจจนซีดเผือด หาโอกาสที่จะหลบหนีไปอย่างเงียบๆ

แต่ก็ถูกหลิวเหนียนที่เพิ่งเดินเข้ามาควบคุมตัวไว้

เฟิงยู่เหนียนเอาตัวคนทั้งสองให้เขา“จับมัด แล้วขังเอาไว้ รอฉันกลับไปจัดการ ”

พูดจบ ร่างทั้งร่างเต็มไปด้วยความโกรธ วิ่งไปที่ห้องรับรอง

ในใจมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีผุดขึ้น

เพราะกรรมการจางไอ้สารเลวนั้นได้บอกว่า เธอได้ดื่มไวน์ที่มียาผสมอยู่ ตอนนี้ผ่านไปสิบห้านาทีแล้ว เธอคง……

ดวงตาที่แดงก่ำของเขาค่อยๆมีไอพิฆาตมาปกคลุม

เปิดประตูห้องรับรองออกอย่างสุดแรง

สิ่งแรกที่เห็น คือคราบเลือดที่ไหลเปรอะอยู่เต็มพื้น และเลือดก็ไหลเป็นทางยาวไปถึงห้องน้ำที่อยู่ภายในห้องรับรอง

ในห้องน้ำ มีเสียงโอดครวญของผู้ชายดังอยู่ตลอดไม่ขาดสาย

เสียงของคนสองคน ！

เฟิงยู่เหนียนโกรธจัด เดินไปยังทิศทางของห้องน้ำทันที ด้วยความบังเอิญสายตาก็เหลือบไปเห็นเงาคนที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลนักกำลังมีท่วงท่าสบายๆ

เขาขยับมองใกล้ๆ

เป็นเซิงเกอ！

เธอแต่งหน้าเบาๆ ในตอนนี้กำลังเอนกายพิงอยู่ที่เก้าอี้ นิ้วมือที่เรียวยาวเคาะไปยังเก้าอี้ที่ขาหักไปแล้วตามจังหวะอย่างช้าๆ

ที่ขาเก้าอี้มีน๊อตหลายตัวโผล่ออกมา บางครั้งก็ยังมีเลือดไหลหยดลงพื้น และก็พอจะเดาได้ว่าก่อนหน้านั้น มันผ่านการต่อสู้ที่ดุเดือดมา

เฟิงยู่เหนียนมองสำรวจเธออย่างละเอียดอยู่สองรอบ

“คุณ……คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม ？”

เซิงเกอเอียงคอ ยิ้มหน้าทะเล้น“ทำไมคะ ? คุณเฟิงอยากให้ฉันเป็นอะไรงั้นเหรอ？”

ไม่อยู่แล้ว

เขากำลังจะโต้แย้งแต่เซิงเกอก็พูดขึ้นอีกว่า“แต่คุณเฟิงก็ช่างรู้ข่าวเร็วจริงๆ ที่รีบมาคือตั้งใจอยากจะเห็นข่าวเด็ดข่าวดังของวงการบันเทิงเหรอคะ？”

“อะไรนะ？”

เฟิงยู่เหนียนไม่เข้าใจในความหมาย

ประตูห้องน้ำจู่ๆก็ถูกเปิดออก สองก้อนอะไรบางอย่างก็คืบคลานมาทางนี้

ขยับมองดูใกล้ๆ

ไม่ใช่สิ่งของ แต่เป็นผู้ชายที่มีใบหน้าปูดบวมและบาดเจ็บสาหัส

หนึ่งในนั้นใบหน้าแดงชาดจนดูน่ากลัว ราวกับถูกวางยา มือของเขากุมไปที่ตรงกลาง หว่างขา มีเลือดไหลออกมาตามร่องนิ้ว ท่าทีเจ็บปวด

อีกคนมือจับไปที่ข้างหลังอย่างทุกข์ทรมาน เลือดก็ไหลโชกเช่นกัน เจ็บปวดจนใบหน้าบิดเบี้ยว เป็นภาพที่น่าเศร้าจนแทบทนดูไม่ได้

ดวงตาที่ดำขลับของเฟิงยู่เหนียนตกใจเล็กน้อย แต่ก็รู้สึกโล่งใจด้วยเช่นกัน

ครั้งที่แล้วเขาเองก็ได้เห็นมาแล้วว่าเซิงเกอมีพื้นฐานการต่อสู้ที่ดีมาก

แต่แล้ว เธอก็ไม่ปล่อยให้ตัวเองเสียเปรียบเลยแม้แต่น้อย

กรรมการหวางกับกรรมการหลิวคลานมาอย่างน่าสังเวชแล้วคุกเข่าลงตรงหน้าเซิงเกอที่อยู่ห่างราวสองเมตร ทันทีทันใดก็ร้องไห้โฮออกมา

“ยอดหญิงผู้ยิ่งใหญ่ ทุกอย่างมันเป็นแผนการของกรรมการจางกับข่งซูไอ้ชั่วสองคนนั้น พวกเขาคะยั้นคะยอผม！ผมถูกบังคับ！”

“ใช่ๆ！เราผิดไปแล้ว ปล่อยเราไปเถอะ เราไม่กล้าอีกแล้วฮือๆๆ……”

เซิงเกอยิ้มเยาะแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เปิดดูข้อมูลที่เกี่ยวกับคนทั้งสองที่ให้คนไปเช็กมา

“หวางหงต้า กรรมการของเชิ่งซื่ิอ หวางหงต้า ละโมบในเงินทองและมักมากในกาม มีรสนิยมส่วนตัว ชอบทรมานผู้หญิง ไม่ว่าจะเป็นดาราสาวหรือพนักงานสาวที่ทำงานในวงการนี้ คนจำนวนไม่น้อยที่ถูกทารุณกรรม มีห้ารายที่ตกเป็นเหยื่อ”

“โอ้ หลิวหุน กรรมการของเชิ่งซื่ิอ ยิ่งหนักเข้าไปใหญ่ ดาราสาวศิลปินหน้าใหม่ไม่มีเว้น มีสิบเอ็ดรายที่ตกเป็นเหยื่อ พวกคุณคิดว่าตัวเองสมควรได้ถูกปล่อยตัวไปง่ายๆไหม？”

หลังจากที่ฟังคำพูดของเธอจบ ทั้งสองก็ร้องไห้หนักมากขึ้นไปอีก

ขาสั่นเหมือนตะแกรงร่อนแป้ง

“ยอดหญิงผู้ยิ่งใหญ่ปล่อยเราไปเถอะ เราสำนึกผิดแล้ว สาบานว่าจะไม่ทำเรื่องแบบนี้อีก ให้ฟ้าผ่าตายเลยก็ได้ ！”