กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 53

หลินซินเหยียนขมวดคิ้วขึ้น เขาจะรับสายไป๋จวู่เวยแล้วจะรั้งเธอไว้ทำไม?หรือว่าอยากจะให้เธอเป็นพยานความรักของพวกเขา?

เธอแอบคิดเงียบๆอยู่ในใจพลางทำท่าขัดขืน ทว่ายิ่งเธอขัดขืนมากเท่าไหร่จงจิ่งห้าวก็ยิ่งกอดเธอแน่นมากขึ้นเท่านั้น เขาพูดออกมาเสียงขรึม “อย่าดิ้น”

หลินซินเหยียนที่กำลังพยายามจะขัดขืนต่อกลับถูกจงจิ่งห้าวโน้มตัวเข้าไปกระซิบที่ข้างหูเพื่อเป็นการเตือน “อยู่นิ่งๆ ผมขอรับโทรศัพท์แปบนึง？”

หลินซินเหยียนไม่กล้าขัดขืน เธอนิ่งลงเพราะเสียงอันสุขุมของเขา

จงจิ่งห้าวยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อย ราวกับว่ากำลังพอใจที่หลินซินเหยียนไม่ทำท่าขัดขืน นิ้วหัวแม่มือของเขาเสียดสีไปมากับเนื้อผ้าบางตรงบริเวณเอวของเธอ

ทันทีที่กดรับสาย ชายคนหนึ่งก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงรีบร้อน “ประธานจงครับ คุณไป๋ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ตอนนี้อยู่โรงพยาบาลครับ”

อะไรนะ？

ไป๋จวู่เวยประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์งั้นหรอ？

เนื่องจากอยู่ใกล้มาก หลินซินเหยียนจึงได้ยินทั้งหมด

เธอหันหน้ามองจงจิ่งห้าว ในขณะเดียวกันเขาก็หันมามองเธอด้วยความรู้สึกประหลาดใจกับสถานการณ์นี้ “เกิดเรื่องขึ้นเมื่อไหร่？”

“หนึ่งชั่วโมงก่อนครับ”

จงจิ่งห้าวผละจากหลินซินเหยียน แล้วลุกขึ้นหยิบเสื้อคลุมไป แต่พอเดินออกไปได้สองสามเก้าก็นึกขึ้นได้ว่า หลินซินเหยียนยังอยู่ เขามองไปที่เธอ “ผมไปดูแปบนึงนะ”

หลินซินเหยียนก็กำลังมองไปที่เขาเหมือนกัน “ไปเถอะค่ะ”

นั่นคือแฟนของเขา คือผู้หญิงที่เขาชอบ อีกทั้งตอนนี้กำลังตกอยู่ในอันตราย เขาไปน่ะถูกแล้ว

เขาเม้นริมฝีปากลง ทำท่าเหมือนจะพูดอะไรแต่ก็ไม่พูดออกมา จากนั้นก็สวมเสื้อคลุมแล้วรีบจ้ำอ้าวออกไปพลางโทรศัพท์ไปด้วย “จองตั๋วไปประเทศAโดยเร็วที่สุดให้ฉัน”

หลินซินเหยียนมองแผ่นหลังของเขาที่ค่อยๆหายลับไปจากประตู จากนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น

นี่ก็คงกลับมาอีหรอบเดิบสินะ เธอก็คือเธอ ส่วน‘พวกเขา’ก็คือ‘พวกเขา’

เธอเป็นส่วนที่เกินออกมา ส่วนพวกเขาเป็นคนรักกันแต่กลับถูกเธอทำลายลง

“คุณผู้ชายรีบไปไหนหรอคะ？”ป้าหยูเดินเข้ามาถาม

น้อยครั้งที่จะได้กลับบ้านเร็ว ทั้งสองควรอยู่สานสัมพันธ์กันให้นานกว่านี้ไม่ใช่เหรอ？งานยุ่งขนาดนั้นเลยเชียว？

ป้าหยูไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ

แถมยังไม่พอใจมากๆด้วย

เงินที่มีอยู่ยังไม่มากพออีกหรอ？

หรือว่าเรื่องคู่ชีวิตมันยังไม่สำคัญพอ？

หลินซินเหยียนเม้มปากแน่นแล้วหัวเราะออกมา“คุณไป๋ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์น่ะ เขาก็เลยไปดู”

ป้าหยูสีหน้าเปลี่ยนทันที พึ่งจะสงบลงได้ไม่กี่วัน ผู้หญิงคนนี้ก็ออกมาทำมารยาอีกแล้วหรอ？

“หล่อนประสบอุบัติเหตุก็ต้องไปหาหมอสิถึงจะถูก คุณผู้ชายไม่ใช่หมอสักหน่อย จะรักษาหล่อนได้ยังไง？ ”ป้าหยูรู้สึกไม่พอใจมาก บนหน้านี่แทบจะมีคำว่าไม่พอใจติดอยู่เลย

หลินซินเหยียนเดินเข้าไปหยิบใบไม้ที่ติดอยู่บนบ่าของเธอออก แล้วมองดูคนงานที่กำลังตัดแต่งกิ่งต้นไม้อยู่ไกลๆ “ป้าหยูดูไม่ออกหรอว่าฉันน่ะเป็นส่วนที่เกินออกมา？พวกเขาต่างหากที่เป็นคนรักกัน”

คุณผู้ชายกับยัยเมียน้อยนั่นรักกัน

ป้าหยูรู้สึกไม่พอใจเอามากๆ พูดว่าสามีของตัวเองไปรักคนอื่นได้ยังไง นี่เธอบ้าไปแล้วหรอ？

“คุณหนูเป็นภรรยาที่คุณนายเลือกให้เขา เป็นคนที่พ่อกับแม่หมั้นหมายไว้ หล่อนต่างหากเป็นส่วนเกิน？ ”ป้าหยูเบิกตาโพลงใส่หลินซินเหยียนด้วยความโมโห “เขาจะ ไปคุณหนูก็ปล่อยเขาไปง่ายๆเลยหรอ ทำไมไม่รั้งไว้หน่อยล่ะคะ？”

หลินซินเหยียนได้แต่ยิ้มอย่างขมขื่นอยู่ในใจ เธอยื่นมือไปโอบจับหญิงชราที่น่ารักคนนี้ไว้ หลินซินเหยียนรู้ว่าว่าหล่อนหวังดีกับเธอ หล่อนอยากให้เธอกับจงจิ่งห้าวอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข

แต่ทว่าหล่อนไม่เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับจงจิ่งห้าว

“ป้าหยู ป้าดีกับหนูขนาดนี้ ถ้าหนูไม่อยากไปไหนแล้วจะทำไงดี？”

ป้าหยูเงยหน้ามองหลินซินเหยียน“คุณหนูจะไปไหนคะ？”

โบราณกล่าวไว้ว่าหลังจากที่ผู้หญิงแต่งงานแล้วไม่ว่าสามีจะดีหรือร้าย ผู้หญิงก็จะต้องอยู่กับเขา เธอแต่งกับจงจิ่งห้าวก็ถือเป็นคนของตระกูลจง แล้วเธอจะไปไหนล่ะ？

ในสายตาของป้าหยู ลูกสะใภ้ที่คุณนายเลือกถึงจะถือว่าเป็นภรรยาที่แท้จริงของจงจิ่งห้าว คนอื่นๆเธอไม่นับหรอก

เหลืออีกสิบวันก็จะครบรอบวันแต่งงานหนึ่งเดือนของเธอกับจงจิ่งห้าวแล้ว ถึงตอนนั้นเธอก็คงจะต้องไปแล้ว

หลินซินเหยียนเกาะป้าหยูไว้ “หนูอยากออกไปเดินข้างนอก”

“ได้ค่ะ เดี๋ยวป้าไปเป็นเพื่อนเอง” ป้าหยูคุ้นเคยกับที่นี่ ดีซะอีกจะได้ถือโอกาสนี้คุยกับเธอไปด้วย

 หลินซินเหยียนทานข้าวเย็นเสร็จก็ขึ้นไปนอนที่ห้อง แต่ทว่ากลับนอนไม่หลับเธอนอนพลิกตัวไปมาอยู่สักพักจนดึก จากนั้นก็ค่อยๆผล็อยหลับไปในที่สุด