กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 55

 จงจิ่งห้าวไม่ใช่ไม่รู้ว่าไป๋จวู่เวยมีแผนอยู่ในใจ เพียงแต่ว่าข่าวการแท้งของเธอมันกระทบกระเทือนต่อจิตใจเขามาก

 ผู้หญิงที่อยู่กับเขามานาน มอบตัวเองให้กับเขา ทว่ากลับมาแท้งลูก แม้จะมีแผนในใจแล้วจะให้ทำยังไงได้ล่ะ？

 จงจิ่งห้าวหลบสายตาลงแล้วตอบอืมเบาๆ

 เหมือนกับว่าไม่อยากคุยเรื่องไป๋จวู่เวย

 หลินซินเหยียนก็ไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไรอยู่ เพียงแต่ว่าเธออยากได้ยินจากปากของเขาเอง “พอหย่าแล้ว พวกคุณจะแต่งงานกันไหม？”

 มือของจงจิ่งห้าวที่ถือแก้วกาแฟอยู่สั่นระริกเล็กน้อย จากนั้นเขาก็วางมันลงด้วยท่าทีสงบนิ่ง เขาหยิบผ้าขึ้นมาเช็ดปากช้าๆแล้ววางลงพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมา “ผมจะแต่งงานกับหล่อน”

 พูดจบเขาก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากคฤหาสน์

 เขารักไป๋จวู่เวยจริงๆสินะ

 หลินซินเหยียนไม่หิว แต่เพื่อเด็กในท้อง เธอดื่นนมที่ป้าหยูเตรียมมาให้จนหมดและกินไข่เจียวเข้าไปด้วย 

 พอทานอาหารเช้าเสร็จ เธอก็ออกไปจากคฤหาสน์

 ตอนนี้เธอต้องหาที่พักให้ได้ซะก่อน

โชคดีที่เธอใช่เวลาหาไม่นานมาก เธอได้ห้องพักแบบสองห้องนอน ซึ่งทั้งราคาหรืออะไรต่างๆมันเหมาะสมและพอดีกับเธอมาก เธอจ่ายเงินมัดจำไว้และตัดสินใจเช่าห้องนั้น 

 พอเซ็นสัญญาเสร็จเธอก็เดินออกมารอรถที่ข้างทาง

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาดูเวลา ตอนนี้8โมง50นาทีแล้ว เหลืออีกสิบนาทีก็จะถึงเก้าโมง เธอกลัวว่าจะไปไม่ทันจึงรู้สึกร้อนใจขึ้นมานิดหน่อย อีกอย่างที่นี่เรียกรถค่อนข้างยาก เกือบถึงเก้าโมงหลินซินเหยียนถึงเรียกรถแท็กซี่ได้คันหนึ่ง

 พอขึ้นรถเธอก็โทรไปที่คฤหาสน์ทันที ป้าหยูเป็นคนรับสาย “ถ้าผู้ช่วยกวนไปถึงบ้านแล้ว ป้าบอกให้เขารอแปบนึงนะคะ อีกเดี๋ยวหนูก็ถึงแล้ว”

 เธอไม่อยากให้เขาเข้าใจผิดว่าเธอไม่อยากหย่าหรือว่าเธอกำลังยื้อเวลาอยู่

 ป้าหยูตอบรับ จากนั้นหลินซินเหยียนก็วางสาย ขณะที่เธอกำลังจะเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า เสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้นอีก เหอรุ่ยเจ๋อโทรมานั่นเอง

 เธอกดรับสาย ไม่นานเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น “เหยียนเหยียน คุณอยู่ไหนเดี๋ยวผมไปหา ผมกลับมาแล้ว”

 หลินซินเหยียนมองออกไปนอกหน้าต่าง เธออยู่ข้างนอก และกำลังรอให้กวนจิ้งพาไปสำนักทะเบียน ตอนนี้ไม่มีเวลาไปเจอกับเขา เธอก็เลยพูดออกไป “เดี๋ยวฉันโทรกลับนะ——”

 ยังไม่ทันพูดจบ ขณะที่คนขับรถกำลังหมุนพวงมาลัยขับผ่านสี่แยก จู่ๆก็มีรถบรรทุกขนาดใหญ่ที่เหมือนจะหลุดการควบคุมพุ่งตรงมาที่รถของพวกเขา！

 หลินซินเหยียนเบิกตาโพลง นัยน์ตาสะท้อนภาพใบหน้าที่กำลังหวาดกลัวของคนขับรถบรรทุก——

 “เหยียนเหยียน——”

 ตูม！

 เสียงรถสองคันปะทะกันดังสนั่น เนื่องจากรถบรรทุกมาด้วยความเร็วสูง รถแท็กซี่จึงถูกชนพลิกคว่ำไปหลายตลบสุดท้ายรถก็ไปพาดอยู่ตรงเกาะกลางถนน

 ส่วนรถบรรทุกขนาดใหญ่พุ่งถลาไปไกลหลายสิบเมตร แล้วก็ชนเข้าไปที่ป้ายโฆษณาขนาดยักษ์ จากนั้นถึงได้หยุดลง

 “เหยียนเหยียน——” โทรศัพท์ที่กระเด็นออกไปนอกรถยังคงมีเสียงดังเล็ดลอดออกมา

 น้ำเสียงของเหอรุ่ยเจ๋อดูร้อนใจเป็นพิเศษเพราะเสียงที่ดังสนั่นเมื่อกี้บ่งบอกได้ว่ามีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น

 ใบหน้าของหลินซินเหยียนเต็มไปด้วยเลือด ทุกสิ่งรอบตัวดูเลือนรางไปหมด เจ็บ เจ็บมาก เจ็บไปทั้งตัว

 ไม่ เธอจะหมดสติไปไม่ได้ เธอยังมีลูก เธอต้องไม่ตาย

 เธอกัดฟันทนเจ็บแล้วตะโกนขึ้น “มีใครอยู่ไหม ช่วยฉันด้วย——”

 เสียงของเธอฟังดูไร้เรี่ยวแรงมาก

 มีคนใจดีคนหนึ่งช่วยโทรแจ้งตำรวจ เรียกรถพยาบาลให้ แล้วเข้ามาช่วยคนในรถ

 “ช่วยฉันด้วย——” หลินซินเหยียนค่อยๆหมดสติ เสียงของเธอเบาลงไปเรื่อยๆ เบาจนแทบไม่มีใครได้ยิน

 สุดท้ายเธอก็สลบไป

 พอฟื้นขึ้น กลิ่นยาฆ่าเชื้อก็โชยเตะจมูกเข้ามาอย่างจัง

 พอเหอรุ่ยเจ๋อเห็นเธอฟื้นแล้ว เขาก็รีบเข้าไปจับมือเธอไว้ด้วยความดีใจ “คุณฟื้นแล้ว”

 หลินซินเหยียนกลอกตาไปมา พอเห็นทุกอย่างชัดเจนแล้วก็รู้ทันทีเลยว่าที่นี่คือห้องพักฟื้นในโรงพยาบาล

 “คุณประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ต้นเหตุมาจากรถบรรทุกขนาดใหญ่คันหนึ่งเบรคแตก ตอนที่ผมไปถึง คุณก็ถูกช่วยออกมาแล้ว ”

 ตอนนั้นทั้งตัวเธอเต็มไปด้วยเลือด มีทั้งเลือดตัวเองและเลือดของคนขับรถ

 เขากำมือเธอไว้แน่น “คุณรู้ไหมว่าตอนนั้นผมกลัวมากแค่ไหน ผมกลัวว่าคุณจะไปจากผมแล้ว——”

 เขาพูดไปพลางตีปากตัวเองไปครั้งหนึ่ง “นี่ผมพูดเรื่องอัปมงคลอะไรออกไปเนี่ย”