กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 63

หลินซีเฉินก้มหน้าไว้ไม่พูดจา

หลินซินเหยียนขมวดคิ้ว“ลูกพูดสิ”

หลินซีเฉินแคะปลายนิ้ว“เขารังแกหม่ามี๊ ผมจะช่วยหม่ามี๊สั่งสอนเขาครับ”

ทีนี้หลินซินเหยียนยิ่งขมวดคิ้วแน่นขึ้นไปอีก ก่อนหน้านี้เขาก็คอยย้ำเรื่องนึงอยู่ตลอดเวลา จงจิ่งห้าวรังแกเธอ

เขา——

ทันใดนั้นหลินซินเหยียนเบิกตากว้าง เขาเห็น จงจิ่งห้าวจูบเธอ?

“เสี่ยวซี……”

หลินซินเหยียนไม่รู้จะอธิบายยังไง

ส่วนหลินซีเฉินได้ทุบทรวงอกอย่างแน่วแน่พร้อมพูดว่า“หม่ามี๊ ถึงแม้ผมกับเสี่ยวลุ่ยไม่มีพ่อ แต่ผมเป็นลูกผู้ชายแท้ๆ ผมจะปกป้องหม่ามี๊เองครับ”

ทันใดนั้นหลินซินเหยียนถูกคำว่าผมไม่มีพ่อทิ่มแทงใจ เรื่องที่ภายในจิตใจแกล้งมองข้ามมาโดยตลอด

เธอไม่อยากเอ่ยถึงเรื่องนี้

เธอนึกว่า ขอแค่เธอรักพวกเขาให้มากๆ

ก็จะสามารถชดเชยเรื่องที่ไม่มีพ่อได้

แต่ว่า จู่ๆถูกลูกชายเอ่ยขึ้นมาอย่างฉับพลันอย่างนี้

เธอรู้สึกเจ็บแน่นหน้าอก

เธอกอดลูกชายไว้และก้มหน้าจูบผมของเขา ถึงแม้เขาฉลาดมาก แต่แท้จริงแล้วก็เพิ่งจะห้าขวบนิดๆเอง เขายังเป็นเด็กอยู่

แต่กลับพูดอยู่ตลอดว่าจะปกป้องเธอ

ฝ่ามือเธอคอยลูบหลังลูกชาย“หม่ามี๊มากกว่าที่ต้องปกป้องพวกหนู——”

หลินซีเฉินไม่เห็นด้วย จึงได้ส่ายหัว“ผู้ชายต่างหากที่ต้องปกป้องผู้หญิง ผมเป็นลูกผู้ชาย ผมปกป้องหม่ามี๊เองครับ”

“……”

หลินซินเหยียนมองลูกชายอย่างหมดคำพูด เขาเพิ่งจะอายุเท่าไหร่เอง ทำไมนิสัยถึงได้เป็นคนที่มีความคิดผู้ชายเป็นใหญ่ขนาดนี้?

“ใครเป็นคนสอนลูก?”หลินซินเหยียนขมวดคิ้วถาม

หลินซีเฉินกะพริบตาปริบๆ ครุ่นคิดอยู่สองวินาที“ครูของผมเองครับ”

หลินซินเหยียนอุ้มลูกชายไปอาบน้ำ กลับคิดอยู่ในใจว่าเธอควรจะไปคุยกับครูของลูกชายหน่อยดีหรือเปล่า

เด็กตัวแค่นี้ พูดเรื่องพวกนี้กับเขามันจะเหมาะสมเหรอ?

“หม่ามี๊ครับ ที่จริงครูของผมหน้าตาหล่อดีนะครับ แถมดีกับผมด้วย——”

“หยุด!”หลินซินเหยียนพูดขัดจังหวะลูกชาย เด็กคนนี้ตัวกะเปี๊ยกเดียว ทำไมความคิดถึงได้ซับซ้อนขนาดนี้?

หลินซีเฉินพึมพำคำนึง“หม่ามี๊ไม่คิดเผื่อตัวเอง ผมจะต้องคิดเผื่อหม่ามี๊”

“……”

หลินซินเหยียนโยนเขาเข้าไปในน้ำ“ต่อไปห้ามยุ่งเรื่องผู้ใหญ่”

“ทำไมครับ?”หลินซีเฉินย้อนถาม

“ไม่ทำไม นี่เป็นการตัดสินใจของหม่ามี๊ คุณครูของลูกน่าจะเคยบอกว่าต้องเชื่อฟังคำพูดของหม่ามี๊?”

หลินซีเฉินก้มหน้าไว้ พร้อมกับพยักหน้า ครูเคยบอกอยู่ว่าเด็กจะต้องเชื่อฟังคำพูดของผู้ใหญ่

แถมยังบอกด้วยว่าหม่ามี๊เลี้ยงดูเธอกับน้องสาวลำบากมาก

จะทำให้หม่ามี๊โกรธไม่ได้

ถ้าเขามีป่าป๊าบางทีหม่ามี๊ก็อาจจะไม่ต้องเหนื่อยขนาดนี้แล้ว

แต่ว่าหม่ามี๊ไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้ เขาก็ไม่กล้าถามอีก

คุณยายยิ่งไม่ให้ถาม

เขาคิด ป่าป๊าของเขาจะต้องเป็นผู้ชายที่ไม่มีความรับผิดชอบและทิ้งหม่ามี๊แน่นอน

หลินซีเฉินยื่นมือกอดหลินซินเหยียนไว้“ผมรักหม่ามี๊ครับ”

หลินซินเหยียนรู้สึกความอบอุ่นวนเวียนอยู่ในหัวใจ เหมือนน้ำพุร้อน ค่อยๆห่อหุ้มเธอเอาไว้

ทุกอย่างมันคุ้มค่าแล้ว มองดูลูกทั้งสองที่หน้าตาน่ารักขนาดนี้ รู้เดียงสาขนาดนี้ เธอพึงพอใจแล้ว

เธอหอมแก้มลูกชาย“หม่ามี๊ก็รักลูกครับ”

ถึงแม้ช่วงกลางวันมีจวงจื่อจิ่นคอยดูแลเด็กทั้งสอง แต่ตอนกลางคืนหลินซินเหยียนล้วนรับผิดชอบเอง ตั้งแต่เล็กจนโตเธอแทบจะเป็นคนพาพวกเขาเข้านอนเอง

ช่วงกลางวันเธองานยุ่ง เดิมทีเวลาที่ได้อยู่กับลูกก็น้อยอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นช่วงกลางคืนเป็นเวลาที่เธอได้ใกล้ชิดกับลูกๆ

เธอเล่านิทานให้พวกเขาฟัง

ลูกๆคลอเคลียอยู่ในอ้อมกอดของเธอ นี่เป็นสิ่งที่มีความสุขที่สุดสำหรับเธอ

ญาติที่สนิทชิดเชื้อที่สุด และความผูกพันทางสายเลือด ก็คงจะเป็นแบบนี้สินะ

หลินซินเหยียนมาทำงาน หลินซีเฉินยังจะคอยตามมาด้วย บอกว่าจะปกป้องเธอ แถมยังทำหน้าห้ามปฏิเสธด้วย

ทำให้หลินซินเหยียนอยากปฏิเสธก็ไม่ได้

“หม่ามี๊ทำงาน จะเจออันตรายอะไรได้?”หลินซินเหยียนร้องไห้ไม่ได้หัวเราะไม่ออก

เธอที่เป็นผู้ใหญ่ยังต้องให้เด็กมาปกป้องเหรอ

“ผมไม่สน”ท่าทีของหลินซีเฉินเด็ดขาดเกือบจะพูดหลุดปากว่าถ้าจงจิ่งห้าวไอ้สารเลวนั่นมารังแกหม่ามี๊อีกจะทำยังไง?

ตัวไม่ใหญ่ แต่เจ้าเล่ห์ไม่เบาเลย