กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 71

เมื่อได้ยินอนุญาตจากด้านใน เธอจึงผลักประตูเข้าไป

ห้องข้างในนั้นช่างกว้างขวาง ถูกตกแต่งด้วยสไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์ไม่เหมือนใคร ตรงกลางห้องถูกวางด้วยโต๊ะทำงานทรงสี่เหลี่ยมจัตุรัส ส่วนด้านข้างถูกวางด้วยหุ่นโชว์แบบฝั่งละตัว บนตัวหุ่นถูกสวมด้วยชุดราตรีที่สวยงาม ด้านหน้ามีหญิงสูงวัยที่มีรูปลักษณ์สวยสง่านั่งอยู่ เธอใส่เสื้อสูทที่จัดเป็นชุด เส้นผมขาวโพลนของเธอถูกรวบไว้ข้างหลังอย่างเป็นระเบียบ บนคอระหงนั้นสวมสร้อยมุกแท้น้ำงาม ขนาดใหญ่เล็กดูสมดุลกัน สีสันมันวาว กับต่างหูไข่มุกที่มองเห็นได้ชัดเจน ทำให้ออร่าความสง่างามของหญิงสูงวัยผู้นี้เปล่งประกายออกมา

" นั่งสิ " มือทั้งสองข้างของคุณนายเวลเลี่ยนกำลังถือกล่องที่ดูประณีตกล่องหนึ่ง

เธอลูบกล่องนั้นไปมาอย่างไม่วางมือ

คุณนายเวลเลี่ยนวางกล่องนั้นลงบนโต๊ะ แต่มือก็ไม่ได้ละออกมาจากกล่องใบนั้น ก่อนจะเริ่มพูดอย่างตรงประเด็น " ฉันมีแพลนจะแยกสาขาไปที่เมืองBในประเทศZ และให้เธอไปจัดการดูแลที่นั่น "

Leoเป็นร้านที่มีเพียงที่เดียวเท่านั้น อีกอย่างตั้งแต่ก่อตั้งมา ก็มีข้อบัญญัติว่า จะไม่แบ่งสาขาร้านไปไว้ประเทศอื่น จะมีเพียงร้านนี้ร้านเดียวเท่านั้น

อีกอย่างร้านนี้ ก็ได้รับออร์เดอร์จากลูกค้าทั่วโลกอยู่แล้ว

เป็นการบริการแบบหนึ่งต่อหนึ่ง ชุดราตรี ชุดแต่งงาน ที่ออกจากร้านนี้ไปจะมีเพียงหนึ่งตัวเท่านั้น รับประกันว่าเป็นเอกลักษณ์ไม่เหมือนใครแน่นอน

นี่เป็นเหตุผล ว่าทำไมLEOถึงได้รับการชื่นชอบจากผู้หญิงมากมาย

โดยเฉพาะการออกงานใหญ่โต ดาราหญิงที่ได้เดินพรมแดง เจ้าสาวที่กำลังจะเข้าพิธีแต่งงาน ชุดราตรีและชุดแต่งงาน สำหรับพวกเธอเหล่านี้เป็นเรื่องที่สำคัญมาก ดังนั้นการออกแบบให้เฉพาะคน จะมีความเป็นเอกลักษณ์ที่ไม่ซ้ำใคร เป็นสิ่งที่สำคัญต่อพวกเธอเหนือสิ่งอื่นใด

" ไม่ได้กำหนดไว้หรอกหรือคะ ว่าLEOจะไม่มีสาขาแยก " หลินซินเหยียนไม่เข้าใจ

อีกอย่าร้านที่แยกสาขาไปยังอยู่ที่ประเทศZ ยิ่งไปกว่านั้น ที่ทำให้เธอตกใจคือมันอยู่ที่เมืองBอีก

มันคือที่ต้องห้ามสำหรับเธอ ถ้าเป็นประเทศอื่น เธอคงตอบรับไปอย่างไม่ลังเลแล้ว

คุณนายเวลเลี่ยนถอนหายใจ ตอบอย่างลำบากใจ " ต้องมีเสียก่อนถึงจะมีได้สิ "

คุณนายเวลเลี่ยนเป็นผู้ก่อตั้งLEO ข้อกำหนดนี้เธอก็เป็นคนตั้งขึ้นมา

แต่ในวันนี้คุณนายเวลเลี่ยนอายุเก้าสิบปีแล้ว ข้อกำหนดนี้ก็อยู่มาหกสิบปีแล้วเช่นกัน ทำไมถึงทำลายข้อกำหนดนี้ได้ง่ายๆ กันนะ

" คุณนายคะ คุณมีอะไรไม่สบายใจรึเปล่า " หลินซินเหยียนมองเธอที่ลูบกล่องใบนั้นอยู่ตลอดเวลา

เหมือนกล่องใบนั้นจะใส่ของมีค่าอะไรบางอย่างเอาไว้

ดูภายนอกดูเหมือนคุณนายเวลเลี่ยนจะไม่อยากพูดมาก " ฉันตัดสินใจไปแล้ว "

หลินซินเหยียนรับรู้ได้ถึงความไม่ปกติ การตัดสินใจครั้งนี้มันกะทันหันเกินไปนะ

สถานที่มันจะบังเอิญเกินไปแล้ว

เธอไม่เชื่อว่ามันจะเป็นเรื่องบังเอิญ

แล้วถ้าไม่ใช่เรื่องบังเอิญจริงๆล่ะ ใครเป็นคนที่อยากให้เธอกลับไปที่นั่น

" หลิน ถ้าเธอไม่ยินยอม ก็ไม่มีร้านไหนรับเธอหรอกนะ" คุณนายเวลเลี่ยนดูออกว่าหลินซินเหยียนไม่สมัครใจ เลยถอนหายใจออกมา " จริงๆ แล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องแย่อะไรหรอก อีกอย่างที่นั่นก็เป็นบ้านเกิดของเธอ "

หลินซินเหยียนก้มหน้า ในใจสับสนไปหมด " คุณนายบอกฉันได้ไหมคะ ทำไมคุณถึงตัดสินใจแบบนี้ "

" เพราะมันไง " คุณนายเวลเลี่ยนหญิงกล่องที่สวยประณีตนั้นขึ้นมา " ฉันรู้ว่ามันอยู่ที่ใครมาตลอด ไม่ว่าฉันจะขอซื้อในราคาเท่าไหร่ เขาคนนั้นกลับไม่ยอมขายให้ฉัน "

เมื่อวานเย็น หล่อนเจอกับคุณจงของประเทศZ

เขาหยิบของสิ่งนี้ขึ้นมา ทำเป็นข้อแลกเปลี่ยนกับหล่อนแล้วเขาจะยอมมอบของสิ่งนี้ให้

แต่หล่อนจะต้องแบ่งสาขาไปตั้งที่เมืองBของประเทศZ แล้วคนที่ดูแลรับผิดชอบร้านจะต้องเป็นหลินซินเหยียน

อีกอย่างให้เตือนหลินซินเหยียนด้วยว่า หาเธอคิดจะลาออกจากLEOไปล่ะก็ เธอจะถูกแบนจากสาขางานนี้

ทำให้เธอที่แม้จะไม่สมัครใจ ก็ต้องไปทำให้ได้!

หลินซินเหยียนเม้มปากแน่น เหมือนเริ่มจะคิดถึงมูลเหตุนี้ขึ้นมาได้บ้างแล้ว เธอเลยพูดสิ่งที่ตัวเองคาดเดาออกไป " มีคนให้ของคุณ และมันคือของที่คุณต้องการมันมาตลอด แต่มีข้อแลกเปลี่ยน นั่นคือต้องแบ่งสาขาไปตั้งที่เมืองBของประเทศZ แล้วคนที่ดูแลรับผิดชอบร้านจะต้องเป็นฉันเหรอคะ "

คุณนายเวลเลี่ยนส่ายหัว ไม่เห็นด้วยกับการคาดเดาของเธอ แต่ก็ไม่ได้ชื่นชมในความสมองไวของเธอ

" เป็นผู้หญิง ต้องทำตัวโง่นิดหน่อยสิถึงจะน่ารัก แต่ฉันคิดว่าคุณผู้ชายคนนั้น คงจะชอบคุณมาก ไม่งั้นก็คงไม่มาหาฉัน "คุณนายเวลเลี่ยนก็ชอบหลินซินเหยียนนั่นแหละ หล่อนยื่นมือมาตบไหล่เธอเบาๆ "การหนีไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาหรอกนะ เพียงเธอทำใจให้สงบแล้วเผชิญหน้ากับผู้คนและเรื่องราวต่าง ๆ ถึงจะเรียกได้ว่าเธอได้ปล่อยวางแล้ว หากเธอยังกังวลกับมันอยู่แบบนี้ แสดงว่าเธอยังไม่ปล่อยวางมัน "

หลินซินเหยียนไม่ยอมรับ" ฉันปล่อยวางแล้วค่ะ "