อ้อนรักท่านประธานซาดิสต์ นิยาย บท 48

โรงแรมบลูส์สกาย ฉันถอนหายใจเบาๆก่อนเดินเข้าไปภายในโรงแรมวันนี้เป็นการเริ่มงานวันแรกของฉันในตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการ

ฉันเดินเข้าไปภายในโรงแรม โรงแรมแห่งนี้สูงเกือบ 100 ชั้นเห็นจะได้ ฉันเดินตรงเข้าไปที่ลิฟท์เพื่อขึ้นไปชั้น 12 เพื่อรายงานตัวต่อผู้จัดการฝ่ายบุคคล

"สวัสดีค่ะคุณผู้จัดการฝ่ายบุคคล ดิฉันสเตฟานี่ ลอเลนซ์คะ "... ฉันยกมือไหว้ผู้จัดการฝ่ายบุคคล และเธอไปยิ้มให้กับฉัน

"สวัสดีจากสเตฟานี่วันนี้ท่านประธานใหญ่เข้ามาที่โรงแรม และท่านต้องการพบเธอเดี๋ยวฉันจะพาเธอขึ้นไปที่ชั้น 95 นะ "

" คะ "

"เดินตามฉันมาทางนี้เลย"....เมื่อพูดจบพี่เค้าก็เดินนำฉันไปที่ลิฟท์

ลิฟท์ตัวนี้เขียนไว้ว่าสำหรับผู้บริหารเท่านั้น ฉันได้แต่มองป้ายแล้วพี่เค้าก็เหมือนจะรู้เขาจึงได้อธิบายให้ฉันฟัง

"ลิฟท์ตัวนี้เป็นของผู้บริหาร ถ้าเราจะขึ้นไปชั้นบนสุดของตึกแห่งนี้จะต้องใช้ตัวนี้เท่านั้น เพราะลิฟท์ตัวอื่นไปไม่ถึง อันนี้เฉพาะของท่านประธานใหญ่เพียงผู้เดียว และต้องมีระหัสลิฟท์ถึงจะเปิดออก"

"อ๋อ..ค่ะ"...ฉันพยักหน้ารับรู้

และตอนนี้ก็คลายความสงสัยของฉันแล้วว่าทำไมต้องเป็นลิฟย์ตัวนี้ด้วย

"ปรกติแล้วท่านประธานไม่ค่อยเข้ามาที่โรงแรมเลยด้วยซ้ำไป แต่วันนี้ท่านประธานและคุณแม่ของท่านประธานมาด้วย และที่สำคัญมาพร้อมกันและที่สำคัญยังเรียกตัวพนักงานใหม่ซึ่งเป็นเธอให้เข้าพบด้วยตั้งแต่เช้า ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันนะ ปกติท่านไม่เคยมาสนใจพนักงานเข้าออกเลยด้วยซ้ำไป"

ฉันได้แต่นิ่งฟังพี่เขาพูดบอกกับฉัน

"ท่านประธานไม่ชอบคนพูดมากนะ พูดน้อยๆถ้ายังอยากทำงานที่นี่ต่อไป ฉันหวังดีนะ เเละฉันก็รู้สึกแปลกๆที่คุณหญิงและท่านประธานเรียกเธอไปพบแบบนี้ มันชวนให้สงสัย แต่ก็ชั่งเถอะ เอาเป็นว่าเธอตั้งใจทำงานแค่นั้นก็พอแล้ว"

"ค่ะ"...ฉันลอบถอนหายใจ