เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 80

“น้ำหวานแล้วแต่คุณพ่อคุณแม่ค่ะ”

“อ้าวลูกแล้วแต่พ่อได้ยังไงพ่อไม่ใช่คนหมั้น พี่เขาขอหนู ถ้าพ่อไม่อนุญาตจะมีคนงอนพ่อหรือเปล่า”

ชายสูงวัยเย้าลูกสาวอย่างเอ็นดู ด้วยรู้ว่าลูกสาวอายแต่ก็อยากจะเห็นแก้มแดงๆ ของลูก

“คุณคะไปล้อลูก น้ำหวานไม่รังเกียจพี่เขาใช่ไหมลูก”

ฝ่ายมารดาของเธอเห็นลูกโดนบิดาล้อ ก็อดช่วยไม่ได้ แต่เธอก็อยากถามลูกเพื่อความแน่ใจว่ามีใจให้ภัทรพลจริงเพราะไม่อยากบังคับ สำหรับเธอลูกรักใครเธอก็รักด้วย ยิ่งได้คนดีมีหน้ามีตาก็ยิ่งยินดี

“ไม่รังเกียจค่ะ”

นลินีตอบเสียงแผ่วเบาท่าทางเอียงอาย ฝ่ายบิดาของนลินีเห็นดังนั้นก็หันมาตบไหล่ว่าที่ลูกเขย

“เอาเป็นว่าน้ำหวานเขาตกลง พีทไปนัดวันที่เจ้าสัวสะดวกมาแล้วกันนะ เดี๋ยวพ่อให้นามบัตรไปพีทค่อยโทรมานะลูก วันนี้คงอยากคุยกันเอง พ่อกับแม่จะกลับก่อนฝากน้องด้วยนะลูก”

คล้อยหลังคู่สามีภรรยาสูงวัยเดินออกจากห้องไป เขาก็เดินเข้าไปหาหญิงสาวว่าที่คู่หมั้นเมื่อเธอเรียก นลินียันตัวลุกขึ้นนั่งภัทรพลจึงช่วยกดปรับระดับเตียงให้

“พี่พีทคะน้ำหวานขอบคุณพี่พีทมากนะคะ ที่จริงใจกับน้ำหวาน ที่ผ่านมาน้ำหวานอาจจะมีไม่เข้าใจและน้อยใจพี่พีทบ้าง น้ำหวานขอโทษด้วยนะคะ”

ว่าพรางยกมือขึ้นไหว้คนรัก ภัทรพลมองภาพนั้นด้วยความชื่นชม ต้องยอมรับว่านลินีเป็นหญิงสาวที่ได้รับการอบรมมาอย่างดีคงจะดีถ้าเขารักเธอได้ แต่ในใจเขาตอนนี้มีแต่ความคำนึงถึงศศินาเต็มไปหมดเขารู้ตัวดีว่าคงรักนลินีไม่ได้ใจหนึ่งก็รู้สึกผิดกับเธอที่ล่วงเกินเธอ และทำให้เธอต้องเสียหายจนเหตุการณ์มันมาถึงขั้นนี้ ใจหนึ่งก็คิดถึงแต่ศศินา สับสนวุ่นวายในใจไปหมด จนไม่รู้จะพูดหรือตอบยังไง เลยพยายามหาทางเลี่ยงออกจากสถานการณ์ที่น่าอึดอัดนี้ เขายังไม่พร้อมจะคุยอะไรกับเธอ

“เดี๋ยวพี่เรียกพยาบาลให้มาอยู่เป็นเพื่อนน้ำหวานแป๊บนึงนะครับ พี่จะลงไปเอาเสื้อผ้าในรถ เดี๋ยวพี่มา”

ชายหนุ่มลูบผมยาวสลวยของหญิงสาว แล้วกดกริ่ง เรียกพยาบาลเข้ามาอยู่เป็นเพื่อนเธอ