เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 88

“ถ้าทางท่านรองกับคุณนีรนุชไม่มีอะไรขัดข้อง ทางผมก็จะไปหาฤกษ์มาเลยนะครับ”

เจ้าสัวอนันต์มาทาบทามนลินีให้กับภัทรพล หลังจากที่หญิงสาวออกจากโรงพยาบาลได้เพียงหนึ่งอาทิตย์

“แล้วหมั้นแล้วจะแต่งกันเมื่อไหร่ คุยกันบางหรือยังล่ะลูก”

มารดาของนลินี สอบถามลูกสาวกับว่าที่ลูกเขย นลินีมองหน้าแฟนหนุ่มอย่างอึดอัด เขาไม่คุยอะไรกับเธอเลย เธอพยายามหาโอกาสคุยเรื่องนี้กับเขา แต่เขาก็เลี่ยงมันไปทุกครั้ง จนถึงตอนนี้เขายังไม่เคยบอกว่ารักเธอเลยสักคำ เขามาหาเธออย่างคนที่เป็นคู่รักกันพึงกระทำ วันที่ออกจากโรงพยาบาลเขาก็ไปรับ แม้ว่าเขาจะทำทุกอย่างตามขั้นตอน พยายามเข้าตามตรอกออกตามประตู ตามที่ควรจะเป็น แต่เธอสังเกตว่าหลายครั้งที่เขาดูเหม่อลอยและเฉยชาเกินไป

“ผมคิดว่าน้องเองยังมีความสุขกับการทำงานในวงการผมเลยอยากให้หมั้นกันไว้ก่อนสักสองปี รอให้น้องอิ่มตัวกับวงการจริงๆ ค่อยแต่งก็ได้ครับ ผมรอได้ ผมอยากให้น้ำหวานได้ทำงานที่รักก่อน เพราะถ้าแต่งแล้วผมอยากให้น้องคอยดูแลผมอย่างเดียว หรือถ้าน้องอยากทำงานนานกว่านั้นผมก็ยินดีจะรอน้องครับ”

คำพูดของเขาดูดีทีเดียวเรียกรอยยิ้มให้ผู้ใหญ่ฝั่งเธอได้ เธอคงจะปลื้มไม่น้อยถ้าเขาพูดคุยเรื่องนี้กับเธอก่อน แต่นี่เขากลับไม่เคยพูดอะไรกับเธอเลย

“น่ารักจริงๆ เลยตาพีท รู้จักคิดแทนน้อง”

“ถ้างั้นเอาตามนี้นะครับ ทางผมจะหาฤกษ์หมั้นมาก่อน ส่วนฤกษ์แต่งพร้อมเมื่อไหร่ก็ค่อยหาอีกที ในส่วนของสินสอดทองหมั้นทางนี้อยากจะให้ทางผมจัดหามาอย่างไรบ้างครับ”

เจ้าสัวอนันต์เอ่ยปากถามผู้ใหญ่ทางฝ่ายหญิง

“ทางผมไม่เรียกร้องอะไรครับเด็กๆ รักใคร่ชอบพอกัน ก็พอแล้ว”

บิดาของเธอตอบ

“ผมจะจัดมาให้สมเกียรติครับ”