เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 103

“คำว่าเลวคงน้อยเกินไปสำหรับคนอย่างพี่ พี่คบกับพี่นาอยู่แล้วยังมายุ่งกับน้ำหวานอีกทำไม พี่มันผู้ชายมักมากพี่พีท สมแล้วที่ถูกพี่นาทิ้ง แล้วก็ไปเลยนะไปจากชีวิตน้ำหวานเลย น้ำหวานไม่ต้องการผู้ชายเลวๆอย่างพี่อีก” 

หญิงสาวเดินไปรวบข้าวของเครื่องใช้ของเขาในห้องน้ำ เปิดตู้เสื้อผ้าดึงเสื้อผ้าที่แขวนไว้ออกมา ยัดทั้งหมดลงในกระเป๋า แล้วเดินมาหยุดที่หน้าชายหนุ่ม 

“เกิดมาน้ำหวานไม่เคยด่าใครเลยสักครั้ง คำพูดหยาบๆสักคำไม่เคยออกจากปากน้ำหวานเลย แต่วันนี้น้ำหวานขอพูดคำนั้นกับพี่ พี่พีทแม่งสารเลว เป็นผู้ชายเส็งเคร็งที่โคตรห่วยเลย จะไปตายที่ไหน ก็ไป เราจบกันแค่นี้” 

เธอโยนกระเป๋าใส่หน้าเขา แล้วเดินไปเปิดประตูห้องชี้มือไล่เขา เขาหยิบเสื้อที่หล่นที่พื้นมาใส่เอื้อมมือไปคว้ากระเป๋า แล้วเดินไปยังทิศทางที่นลินีเปิดประตูรอ มองหน้าสบตาเธออีกครั้งอย่างต้องการขอโทษ

“เดี๋ยวค่ะ”

เขาหันมามอง นลินีถอดแหวนในมือออกมา แล้วปามันใส่หน้าเขา

“เราจบกันแค่นี้”

ภัทรพลก้มลงเก็บแหวนหมั้น แล้วเดินออกมาจากห้องของเธอ ประตูห้องของอดีตคู่หมั้นปิดลง แว่วเสียงสะอึกสะอื้นของคนที่อยูหลังประตูห้องนั้น เขาควรจะรู้สึกผิดเขาควรจะเสียใจ แต่ทำไมเขาถึงโล่งใจแบบนี้ เขายิ้มออกมาแล้วหยิบโทรศัพท์โทรหาเพื่อน 

“เต้ กูจะไปเอารถที่คอนโดมึง”

ปิติศักดิ์โทรมาตามดนุรุจให้มาดูสภาพคนที่เพิ่งถูกถอนหมั้น ครึ่งหน้าซีกซ้ายบวมแดง มีรอยนิ้วชัดเจน เมื่อฟังเรื่องราวจบลง ไอ้เต้ถึงกับสบถว่า 

“เชี่ย มึงมันเลวไอ้พีท นอนกับผู้หญิงอีกคนเสือกเผลอครางชื่อผู้หญิงอีกคน ตลกร้ายฉิบหาย”

ไอ้เต้หัวเราะ 

“แม่งอารมณ์นั้นใครมันจะไปมีสติวะ ใจกูคิดถึงแต่นา ใครจะไปคิดว่าจะเผลอเรียกชื่อเขาตอนเข้าด้ายเข้าเข็ม” 

ว่าพรางรินโซดาเปล่าๆลงแก้ว ที่ไร้แอลกฮอล์ แล้วยกแก้วโซดาเปล่าๆขึ้นชนกับเพื่อน ใช่เขาคิดว่าต่อไปเขาจะเลิกดื่ม

“แล้วมึงจะเอายังไงต่อไปวะ หมั้นไม่ถึงเดือนโดนถอนหมั้นแล้ว”  

ดนุรุจยกแก้วบรั่นดีขึ้นจิบ 

“ไม่รู้เลย กูยังไม่อยากคิดอะไร”