“ใช่ค่ะ คุณติณห์ช่างสังเกตมากเลยขนาดเพิ่งมาที่ร้านแค่ครั้งเดียว ตอนอยู่บอสตันนาจะมีภาพดอกทิวลิปแดงแบบนี้ติดไว้ที่ห้องนั่งเล่นค่ะ พอกลับไทยก็ไม่ได้หามาติด พอดีมันไม่เข้ากับสไตล์การตกแต่งคอนโดที่เคยอยู่ค่ะ ก่อนนาจะเปิดร้านไปเจอรูปนี้เข้า เห็นว่าสวยดีเลยเอามาติดไว้”
“ผมจะสังเกตเฉพาะสิ่งที่ผมสนใจเท่านั้นครับ”
ติณห์ส่งสายตาบ่งความหมายไปให้เธอ ศศินาชะงักไปนิดหนึ่งก่อนพูดว่า
“นาชอบดอกทิวลิปสีแดง เพราะว่ารูปทรงดอกมันสวยดี แล้วก็ความหมายดีด้วยค่ะ”
เธอพูดต่อ
“มันมีความหมายว่ายังไงเหรอครับ”
ติณห์หันมามองอย่างสนใจ รวมไปถึงภัทรพลด้วยที่เงี่ยหูรอฟังคำตอบจากเธอ
“ความซื่อสัตย์และรักหมดหัวใจค่ะ”
ภัทรพลเหลือบตามองกระจกหลังทันทีที่ศศินาบอกความหมาย เขาเห็นเธอกระพริบตาถี่ๆ เหมือน กำลังไล่อะไรบางอย่างจากในตา มันทำให้เขานึกไปถึงแมนชั่นที่เขาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันกับเธอสมัยเรียนโทที่บอสตัน
มีอยู่วันหนึ่งที่ไปเดิน street art ด้วยกัน วันนั้นมีนิทรรศการภาพวาดสีน้ำมันของจิตรกรสมัครเล่นมาวางขาย เขาเห็นเธอยืนมองงาน ของจิตรกรคนหนึ่งนิ่งนาน แล้วเธอก็เลือกซื้อภาพวาดดอกทิวลิปสีแดงภาพหนึ่งกลับมาด้วย เธอนำมันมาแขวนไว้ในห้องนั่งเล่น แขวนไว้อย่างนั้นตลอดเวลาเกือบสองปีที่อยู่ที่นั่น แล้ววันหนึ่งเขาก็ไม่เห็นมันแขวนที่เดิมอีก
มันหายไปหลังจากวันเลี้ยงฉลองเรียนจบที่เขาและเธอชวนเพื่อนๆมาฉลองกันที่แมนชั่น แล้วเธอตื่นมาพบว่า เขามีอะไรกับเพื่อนสาวชาวอเมริกันที่เรียนร่วมคลาสกันในห้องนั่งเล่นเพราะความเมา
ศศินาโกรธเขามากเขาต้องง้อเธออยู่นาน เธอถึงยอมให้อภัย เมื่อนึกถึงอดีตภัทรพลรู้สึกเสียใจที่ทำผิดต่อศศินาซ้ำๆ เขาเคยคิดว่าไม่ว่าเขาจะทำผิดแค่ไหน เธอก็ให้อภัยเขาเสมอ แต่เขาลืมคิดไปว่าเธอต้องเจ็บปวดแค่ไหนกับสิ่งที่เขาทำ ถ้าเขาได้โอกาสอีกสักครั้ง เขาสัญญาว่าเขาจะซื่อสัตย์และภักดีกับศศินาแค่คนเดียว
บรรยากาศในการทานอาหารเที่ยงในวันนั้น ดูขมุกขมัว เขานั่งมองติณห์กับศศินาที่ต่างพูดคุยกันอย่างสนิทสนม คอยตักอาหารให้กันยิ้มให้กันสบตากัน นานๆทีติณห์จะหันมาชวนเขาคุยบ้าง เขารู้สึกเหมือนเป็นตัวประกอบของเรื่องนี้จริงๆ
ความรู้สึกผิดในใจเมื่อนึกถึงเรื่องราวในอดีต ทำให้เขาไม่มีแม้แต่อารมณ์จะคอยขวางเวลาที่ติณห์ทำคะแนนกับศศินา วูบหนึ่งของความคิดเขาคิดว่าหรือเขาจะปล่อยเธอไป ให้เธอได้พบกับคนดีดี คนเลวๆอย่างเขาไม่สมควรที่จะได้รับโอกาสอีก ความสับสนเกิดขึ้นในใจ จวบจนการทานอาหารเที่ยงสิ้นสุดลงเขาขับรถมาส่งศศินาที่ร้าน ติณห์ขอลากลับทันทีที่ไปถึง เพราะช่วงบ่ายมีประชุม
ส่วนเขาเศร้าเกินกว่าจะอยู่มองหน้าเธอต่อในวันนี้ได้ จึงขอลากลับในหัวคิดว่าเขาควรจะสู้ต่อหรือปล่อยศศินาไปดีภัทรพลเหลือบเห็นกล่องครัวซองต์ไส้ทุเรียนของไอ้ติณห์ที่ศศินาเอามาวางไว้ที่เบาะหน้าข้างคนขับ วินาทีนั้นเขาก็ตัดสินใจด้วยแววตามุ่งมั่น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาจะไม่มีวันยอมให้ศศินาไปเป็นของใครเป็นอันเด็ดขาดเธอต้องเป็นของเขาคนเดียวคนเดียวเท่านั้น เขาจะต้องเป็นพระเอกในนิยายที่มีเธอเป็นนางเอกให้ได้
ภัทรพลจอดรถเทียบฟุตบาธ แล้วจับกล่องขนมสูตร พิเศษของไอ้ติณห์ โยนลงถังขยะข้างทางไปทันที
“อย่าหวังว่าจะได้กินเลยไอ้แว่น”
เขามองกล่องขนมสูตรพิเศษที่ลอยละลิ่วลงถังขยะด้วยความสะใจ
หลังจากวันนั้นร้าน mon amour ก็กลายเป็นออฟฟิศแห่งที่สองของภัทรพลไปทันที เวลาเจ็ดโมงเช้าเขาจะขับรถไปที่ตึกพาณิชย์ศิริกุล ซึ่งอยู่ห่างจากคาเฟ่แห่งนี้เพียงสิบนาทีเพื่อเซ็นเอกสาร เข้าประชุมหรืออื่นๆ ที่จำเป็นที่ต้องทำในออฟฟิศ พอสิบเอ็ดโมง เขาก็ขับรถมาที่ร้านเพื่อนั่งทำงานและเฝ้าอดีตเมียที่มีความตั้งใจว่าจะเอากลับมาเป็นเมียให้ได้ บางวันสุวิทย์เลขาของเขาก็ต้องให้แมสเซนเจอร์เอาเอกสารด่วนมาให้เซ็นที่ร้านของเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เมียครับ ผัวขอโทษ