เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 114

“นาน่าบางทีความสุขก็ง่ายนิดเดียวนะ ทางพุทธเขาเรียกอะไรนะ อภัยทานใช่ไหม แอนเดรียสอนผม”

ศศินาได้แต่อึ้งกับคำสอนของพระพุทธองค์ที่ออก มาจากปากหนุ่มผมทองตาสีฟ้า ที่นับถือศาสนา คริสต์ โรเบิร์ตนี่ช่างมีความเป็นคนไทยเข้าไปทุกทีตั้งแต่คบกับแอนเดรียน่า

ให้อภัยงั้นเหรอ มันไม่ใช่แค่นั่นหรอก เธอให้อภัยเขามาไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง สุดท้ายเขาก็ทำผิดเหมือนเดิม ปัญหาระหว่างเธอและเขามันไม่ใช่เรื่องนั้นหรอก เรื่องของเขาและเธอมันเป็นแค่ความผิดพลาด วันนั้นถ้าไม่ใช่เพราะเขาอกหักแล้วเมาจนเผลอล่วงเกินเธอ เขาก็คงไม่รู้สึกผิดจนต้องรับผิดชอบ พออยู่ด้วยกันมานาน เขาก็แค่เคยชิน เคยชินที่มีเธออยู่เรื่องของเขากับเธอมันเป็นแค่ความเคยชินเท่านั้นแหละ และตอนนี้เขาก็แค่ยังไม่ชินที่ไม่มีเธอ วันหนึ่งที่เขาชินกับการไม่มีเธอแล้ว เขาก็คงรักคนอื่นได้ไม่ยาก เธอไม่อยากเจ็บในวันที่เขารักคนอื่นไปจริงๆ

“มันจะมีประโยชน์อะไรล่ะโรเบิร์ตถ้าการให้อภัยจะทำให้เราเจ็บซ้ำ”

“ไม่ต้องตอบผมแค่ตอบตัวเอง แล้วตอนนี้คุณมีความสุขไหม ถ้าการที่คุณนั่งมองเขาแบบนี้ คุณมีความสุขดี ก็จงนั่งมองมันต่อไปแต่ถ้าคุณคิดว่าบางทีการที่คุณย้ายไปนั่งตรงโน้นกับเขาจะทำให้คุณมีความสุขมากกว่าก็จงไปเถอะ คาริล ยิบราน กล่าวไว้ว่า เมื่อความรักร้องเรียกเธอจงตามมันไป แม้ว่าทางของมันนั้นจะขรุขระและชันเพียงไร และเมื่อปีกของมันโอบรอบกายเธอจงยอมทน ลองคิดดูนะนาน่า ถามตัวเองดูอีกทีว่า ถ้าคนข้างๆเขาไม่ใช่คุณ แล้วคุณล่ะจะเปิดใจให้ใครที่ไม่ใช่เขามายืนอยู่ตรงนี้ได้ไหม ถ้าคำตอบคือไม่ได้ ผมว่าคุณอย่าเสียเวลาเลย ความสุขมันรออยู่ตรงหน้าแล้ว รีบคว้ามันไว้ก่อนที่ความสุขจะเป็นของคนอื่น”

นี่เขาเห็นแก่แววตาที่ดูเศร้าของศศินาหรอกนะถึงได้ยกมาทั้งคำสอนของบุดด้าและปรัญชาชีวิตของยิบราน แววตาของผู้หญิงคนนี้สวยเกินกว่าที่จะให้มี ความเศร้าใดใดปรากฎในดวงตา แม้เขาจะไม่ใช่คนที่เธอเลือก แต่เขาก็อยากจะช่วยลบความเศร้าในตาเธอในฐานะเพื่อน ไม่รู้สิเขาชอบแววตาอบอุ่นดูเปล่งประกายของเธอมากกว่า

ศศินานึกทบทวนคำพูดของโรเบิร์ต นั่นสิ ต่อให้คนข้างๆเขาไม่ใช่เธอ แล้วเธอล่ะสามารถเลือกคนอื่นมาแทนเขาได้ไหม ไม่เลย เคยพยามแล้ว ติณห์นั่นไง ผู้ชายแสนดีที่พยามจะขอโอกาสจากเธอ เขาไม่มีอะไรด้อยกว่าภัทรพลเลย แต่ทำไมเธอถึงรักเขาไม่ได้

เกือบสิบเดือนที่เธออยู่ฝรั่งเศส ติณห์เคยไปหาเธอสองครั้งเขาหมั่นโทรศัพท์ไปพูดคุยกับเธอเสมอ แต่เธอก็ไม่สามารถเปิดใจรับเขาได้ จริงๆเธอเคยพูดเรื่องนี้กับติณห์ไปแล้วตอนที่เขาไปหาเธอที่ฝรั่งเศสในครั้งที่สอง เธอตัดสินใจเล่าเรื่องของเธอกับภัทรพลให้เขาฟัง และบอกเขาว่าเธอคงไม่สามารถเปิดใจให้เขาได้ เขาเล่าเรื่องที่ภัทรพลไปตามเธอที่ตึกพิริยะกุลด้วยนะ คนบ้าคิดได้ไงว่าเธอจะทรยศเขาด้วยการย้ายไปอยู่บริษัทคู่แข่ง การทรยศ เขาคือสิ่งสุดท้ายในชีวิตที่เธอจะทำ

“ผมบอกคุณพีทว่า ผมจะจีบคุณนาตอนที่เขาไปตามคุณนาที่ออฟฟิศผม เขาโมโหจนผมคิดว่าคงจะโดนต่อยไปแล้ว”

“...........”

ติณห์หัวเราะ เธอฟังแล้วก็ได้แต่อึ้ง พีทนี่นะที่หึงเธอขนาดนั้น

“คุณนารู้ไหมเขาบอกผมว่าถ้าจะจีบคุณนา ให้ผมข้ามศพเขาไปก่อน ผมก็อยากจะเห็นคนล้มเหมือนกันนะ ถ้ามีโอกาสผมจะช่วยคุณนาเอาคืน”

นั่นคือสิ่งที่ติณห์บอกเธอในการคุยกันคร้งสุดท้ายที่ฝรั่งเศสก่อนที่เธอจะกลับมา แล้วการที่เขาคอยแวะมาที่ร้านมาหาเธอบ้างชวนเธอไปกินข้าวบ้าง นั่นก็เป็นการช่วยเอาคืนให้เธออยู่

“คนบางคนตอนมีอยู่รักษาไม่ค่อยได้ ก็ต้องลองให้เสียไปบ้างจะได้รู้สึกถึงคุณค่าของสิ่งที่มีอยู่ คุณนาอย่าเพิ่งใจอ่อนนะครับเอาคืนให้หนักๆ”

นั่นคือสิ่งที่ติณห์บอกเธอในวันที่มาแสดงความยินดี ในวันเปิดร้านใหม่หลังจากที่ภัทรพลกลับไปแล้ว นั่นเลยเป็นสาเหตุของการนัดทานอาหารในวันต่อมา แล้วชวนภัทรพลไปด้วย มันคือการเอาคืนเล็กๆของเธอที่เขาเคยทำให้เธอเจ็บในวันที่เขานั่งทานข้าวกับคนอื่นแล้วมีเธอเป็นตัวประกอบ ตอนแรกคิดว่าคงสะใจดี แต่พอเห็นหน้าเป็นหมาเหงาแล้วก็ สงสารยังคิดว่าวันต่อมาเขาคงถอดใจ แต่ไม่เลยภัทรพลดื้อด้านกว่าที่คิด วันถัดมาก็หอบแลปทอป มานั่งทำงานที่นี่ นี่ก็สองอาทิตย์แล้วที่คนดื้อด้านมานั่งตาเขียวมองลูกค้าหนุ่มๆที่เข้ามาคุยกับเธอ นั่งมองจนลูกค้าผู้ชายหายหมดแล้ว คงคิดว่าแม่ค้ามีผัวมาคุม แล้วแบบนี้เธอจะขายออกได้ยังไง