CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 EP.68 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥ ตอน ทุกวินาทีของเรา

EP.68 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน ทุกวินาทีของเรา

-บนรถ-

"วันนี้นายตื่นมาได้กินอะไรรึยังอะ?" น้ำขิงหันไปถามคนข้าง ๆ ที่กำลังขับรถวนลงมาจากตึกจอดที่เงียบสงัด

"ยัง!" ฟาเรนส่ายหน้าเบา ๆ

"และฉันก็หิวมากจนสามารถกินเธอได้ทั้งตัวเลยนะ"

แววตาเจ้าเล่ห์มองมาที่เธอพร้อมกับลอบกลืนน้ำลาย

"เมื่อคืนฉันแทบไม่ได้นอนเลยนะ" น้ำขิงบ่นกลับไป เพราะเขารังแกเธอหนักหน่วงมาทั้งคืน จนตื่นไปเรียนตอนเช้าแทบไม่ไหว

ยังมีหน้ามาบอกว่าหิวอีก

"หิว มาก ๆ"

ฟาเรนเขย่าแขนของเธอเบา ๆ อย่างเรียกร้องความสนใจ เพราะยังไม่มีอะไรตกถึงท้องของเขาจนมันเริ่มร้องประท้วงขึ้นมาแบบเบา ๆ แล้ว

"หิวก็กินข้าว ไม่ใช่กินแต่เหล้าแต่เบียร์" น้ำขิงยกมือไปลูบหัวของเขาเบา ๆ อย่างลืมไปเลยว่าเขาเคยโหดและป่าเถื่อนมากแค่ไหน

"งั้นไปกินโอมากาเสะกันไหม?"

ฟาเรนหันมาถามขณะที่ขับรถออกมาพ้นจากรั้วมหาลัยได้

น้ำขิงนั่งคิดอยู่สักพัก ก่อนจะส่ายหน้าเบา ๆ เพราะเธอเริ่มเบื่อรสชาติอาหารหรู ๆ เหล่านี้แล้ว แม้ว่ามันจะอร่อยมาก ๆ เลยก็ตามแต่

"ลองกินอย่างอื่นดูดีไหม?" เธอลองถามไปอย่างไม่มั่นใจสักเท่าไหร่

"แล้วอยากกินอะไร?" ฟาเรนถามกลับมาแบบห้วน ๆ ขณะที่เรากำลังวนหาร้านอาหารในช่วงค่ำ ๆ ในย่านเศรษฐกิจของเมืองหลวงกันอยู่พักใหญ่

"ก๋วยเตี๋ยวเรือง่าย ๆ สักมื้อได้ไหม?"

คนตัวเล็กลูบท้องของเธอและหันไปกะพริบตาถี่ ๆ ใส่คนขับรถอย่างอ้อนวอน

เพราะเธอทนกินอาหารหรู อาหารแพงตามเขามาหลายมื้อแล้วตั้งแต่ย้ายมาอยู่กับฟาเรน ซึ่งแน่นอนว่าบางวันเธอก็มีมุมที่คิดถึงอาหารรสเด็ด ๆ ข้างทางแบบบ้าน ๆ แบบธรรมดา ๆ อยู่มากเหมือนกัน

"นายเคยนั่งกินร้านข้างทางบ้างไหม?"

น้ำขิงเอ่ยถามไปตรง ๆ เพราะเป็นไปได้ยากมาก ๆ ที่คนอย่างฟาเรนไฮต์จะกินร้านอาหารข้างทางแบบนี้

"ไม่" เขาส่ายหน้าตอบกลับมาเสียงเข้ม ๆ

น้ำขิงหน้าเสียไปเล็กน้อย เพราะคิดว่าเขาคงไม่ยอมพาเธอไปกินแน่ ๆ เพราะฟาเรนเป็นคนเรื่องมากเรื่องอาหารการกินจะตายไป และเขาคือคนหนึ่งที่กินยากที่สุดที่เธอเคยเจอมาเลย

เขาหันมามองทางน้ำขิงที่นั่งกลืนน้ำลายมองเหม่อ ๆ ออกไปนอกหน้าต่างอย่างจ๋อย ๆ สุดท้ายแล้วเขาก็อดสงสารเธอไม่ได้

"แต่...ลองดูก็ได้" จึงต้องจำใจยอม ๆ คนตัวเล็กไปในที่สุด

"แต่ถ้าฉันท้องเสียขึ้นมา...เธอต้องรับผิดชอบ"

คนขับรถหันมาชี้หน้าเธออย่างคาดโทษเอาไว้ก่อนด้วยน้ำเสียงที่ดุดันและแววตาที่จริงจัง

"ถึงมันจะเป็นแค่การซ้อมโง่ ๆ แต่มันไม่ง่ายเลยว่ะแม่ง"

ฟาเรนยืนมองสนามแข่งพร้อมกับบ่นออกมาอย่างระบายความเครียด เพราะเขามาฝึกซ้อมที่นี่เกือบทุกคืน จนในที่สุดเขาก็ทำมันได้สักที

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ใช้เวลาในสนามแข่งอันกว้างใหญ่ไพศาลแห่งนี้ไปด้วยกันเหมือนเช่นทุก ๆ คืนที่ผ่านมา

แกร๊ก~ ฟาเรนเปิดกระป๋องเบียร์พร้อมกับยื่นให้น้ำขิงที่กำลังก้มหน้าอ่านหนังสือเตรียมตัวสอบมิดเทอมอยู่พอดี

"ขอบคุณนะ"

เธอเลือกที่จะรับและจิบ ๆ เบียร์ไปอย่างไม่ปฏิเสธแต่อย่างใด

"ชน"

ฟาเรนยกกระป๋องเบียร์มาชนกับเธอ ก่อนจะกระดกดื่มเบียร์จนหมด พร้อมกับทิ้งตัวนอนลงบนตักนุ่ม ๆ ของน้ำขิงเช่นเคย

"คืนนี้จะอ่านหนังสือถึงกี่โมง?"

ฟาเรนเอ่ยถามคนตัวเล็กที่สายตายังคงจดจ่ออยู่แต่กับที่หนังสือเรียนของเธอที่พกติดมาสนามแข่งด้วย

"สักสี่ทุ่มก็ได้ นายจะซ้อมต่ออยู่ไหม?"

เธอถามคนที่นอนมองหน้าเธอตาแป๋ว ๆ

"ไม่ล่ะ ฉันจะพักสายตารอเธอ"

มือของเขาดึงมือข้างหนึ่งของเธอมากุมไว้แน่น ก่อนจะผล็อยหลับไป เพื่อที่จะไม่กวนสมาธิการอ่านหนังสือสอบของเธอ

ทั้งสองคนใช้ชีวิตร่วมกันโดยต่างฝ่ายก็ต่างปรับตัวเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว อาจมีเถียงกันทะเลาะกันบ้างแต่สุดท้ายแล้วมันก็จบลงที่เตียงเหมือนเดิมทุกค่ำคืน กินข้าวด้วยกัน นอนกอดกัน ตื่นนอนมาเจอกัน และร่วมรักกันอย่างมีความสุขทั้งสองฝ่าย

-เช้าวันต่อมา-

ตับ ตับ ตับ เสียงเนื้อกายกระแทกกระทั้นกันดังสนั่นห้องนั่งเล่นในยามเช้า

น้ำขิงในชุดนักศึกษาถูกคนตัวสูงถลกกระโปรงขึ้น

ฟาเรนอัดกระแทกแก่นกายของเขาเข้าร่องรักของเธอแต่เช้าตรู่อย่างเร่งรีบ

ตับ ตับ ๆ

"ฟาเรนเร็ว ๆ ฉันจะไปเรียนไม่ท..ทัน" น้ำขิงยืนเกาะประตูเอาไว้แน่น

เพราะเธอเตรียมตัวจะออกไปเรียนแล้วแท้ ๆ แต่ดันถูกคนหิวโหยอย่างเขาลากมาเอาซะก่อน

ตับ ตับ ตับ ๆ ๆ

ฟาเรนยังคงกระแทกเข้าหาไม่ยั้งแบบนั้นจากทางด้านหลังในท่วงท่ายืน

"อื้อส์ อ่าส์~"

น้ำขิงกัดฟันแน่นยืนขาถ่างรองรับแรงเสียดสีเข้าออกย้ำ ๆ ซ้ำ ๆ และหนักขึ้น ๆ

ตับ ตับ เขาก็ปล่อยน้ำอุ่น ๆ ใส่ในร่องรักของเธออีกเช่นเคย