ดอกหญ้าสีคราม นิยาย บท 20

สีครามนิ่งเงียบ

คนที่ทำรถของสุดเขตต์เป็นรอยก็คือพี่สะใภ้ที่ไม่เคยเจอหน้าคร่าตากันมาก่อนจริงๆ ด้วย

“คุณสีคราม ดึกมากแล้ว ฉันขอตัวกลับห้องไปพักผ่อนก่อนนะ”

แม้ว่าเธอจะปลอบพี่สาวของเธอไปแล้ว แต่ในหัวใจกลับไม่มีคำตอบที่ชัดเจน ความรู้สึกของดอกหญ้าก็ได้รับผลกระทบไปด้วยเช่นกัน

เธอเอ่ยกับสีคราม แล้วจึงกลับไปที่ห้องของเธอ

สีครามอ้าปากจะกล่าวอะไรบางอย่าง แต่เธอก็เข้าห้องไปเสียแล้ว

พรุ่งนี้เธอตื่นขึ้นมาเห็นดอกไม้บนระเบียงพวกนั้น ก็คงจะจัดระเบียบจัดวางเอาเอง

ทว่าสีครามรู้สึกว่าในใจของเขามีบางอย่างผิดปกติไป ราวกับว่าตนเองพอได้ทำเรื่องดีๆ ก็รอคอยที่จะได้รับคำชมจากเธออย่างนั้น

“คุณสีคราม”

ประตูห้องเปิดออกอีกครั้ง ดอกหญ้ายืนอยู่ที่หน้าประตูห้องของเธอและเอ่ยถามเขาว่า “คุณซื้อเครื่องซักผ้ามาเหรอ? ราคาเท่าไหร่?”

“เครื่องซักผ้าสองเครื่องราคารวมๆ ก็7,000 ”

ดอกหญ้าเปรียบเทียบราคาเครื่องซักผ้าที่บ้านพี่สาวของเธอ และรู้สึกว่าราคาเครื่องซักผ้าที่สีครามซื้อมานั้นก็ค่อนข้างสมเหตุสมผล เธอจึงไม่ได้พูดอะไร

“ดอกหญ้า”

ในขณะที่เธอกำลังจะปิดประตูห้องลงอีกครั้ง สีครามก็เรียกเธอเอาไว้

“เรื่องพี่สาวของคุณ มันแก้ไขได้ ถ้าเงินพวกคุณไม่พอ บอกผม ผมจะให้พี่สาวคุณยืม”

ดอกหญ้ากล่าวอย่างซาบซึ้ง “คุณสีคราม ขอบคุณนะ เดี๋ยวรอดูว่าค่าซ่อมแซมของอีกฝ่ายออกมาก่อน แล้วดูว่าเงินที่เรารวบรวมได้เพียงพอสำหรับจ่ายหรือเปล่า ถ้าไม่ ฉันจะยืมเงินจากคุณนิดหน่อยไปให้พี่สาวฉัน”

คู่สามีภรรยาที่เพิ่งแต่งงานกันเพียงไม่กี่วัน ระหว่างกันและกันไม่มีความคุ้นเคยใดๆ กันเลย แต่พอพี่สาวของเธอเกิดมีปัญหา เขาก็แสดงความตั้งใจที่จะให้ยืมเงิน ดอกหญ้ารู้สึกขอบคุณเขามากจริงๆ

“อืม ดึกมากแล้ว คุณไปพักผ่อนเถอะ อย่าคิดอะไรมากเลย ทุกๆ ปัญหามันมีทางออกเสมอ”

“คุณก็ด้วย ราตรีสวัสดิ์นะ”

ดอกหญ้ากล่าวราตรีสวัสดิ์กับเขา และเดินกลับไปที่ห้อง

สีครามนั่งอยู่ในห้องโถงครู่หนึ่ง จากนั้นก็ลุกขึ้นและกลับไปที่ห้องของเขาเช่นกัน

ทันทีที่ประตูปิด เขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาสุดเขตต์

“เขตต์ หลับแล้วหรือยัง?”

สุดเขตต์กล่าวยิ้มๆ “จะนอนได้ยังไง? ปกติฉันจะไม่นอนจนกว่าจะถึงตีสองตีสาม มีอะไรเหรอ? จะเลี้ยงเหล้าฉันหรือไง? มาบ้านฉันสิ ฉันจะเอาเหล้าชั้นเลิศที่เก็บเอาไว้พวกนั้นมาดื่มกับนาย”

“รถนายน่ะ เติมสีใช้เงินเท่าไหร่?”

ในตอนนั้นสีครามไม่ได้ลงจากรถไปดู เลยไม่รู้ว่ารถคันนั้นของสุดเขตต์เป็นรอยหนักมาขนาดไหน

“รอยขีดข่วนไม่ได้หนักมาก ใช้เงินแค่หมื่นหนึ่งก็น่าจะพอ”

“นายไม่ได้เรียกประกันเหรอ?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ดอกหญ้าสีคราม