ดอกหญ้าสีคราม นิยาย บท 50

“กริ๊งกริ๊งกริ๊ง……”

โทรศัพท์ภายในดังขึ้น

สีครามกดเปิดลำโพง

“คุณสีคราม คุณเก๋มาอีกแล้วค่ะ”

สีหน้าสีครามหม่นลง พูดอย่างเย็นชา:“ไม่ต้องสนเธอ”

เลขาพูดในสายไปว่า:“คุณเก๋ให้คนส่งดอกไม้มาเต็มคันรถ วางดอกไม้รูปหัวใจที่ทางเข้าบริษัทของเรา เพื่อแสดงความรักของเธอที่มีต่อคุณคุณสีคราม”

ไซมอนมองเจ้านายด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น

สีครามจ้องเขาตาเขม็ง ยังคงพูดอย่างเย็นชาว่า:“ยามล่ะว่างนักเหรอ?ถึงปล่อยให้คนอื่นมาทิ้งขยะหน้าบริษัทผม”

พูดจบ เขาก็กดตัดสาย

เลขารู้ว่าควรทำอย่างไร

ไซมอนยิ้มและพูดไปว่า:“ที่จริงกิ๊ฟเก๋ก็ไม่แย่ ยัยนั่นรักมากแค้นมาก ผู้หญิงที่รักนายจะเหมือนผมของฉันเยอะมาก แต่คนที่กล้าสารภาพรักนาย มีแค่กิ๊ฟเก๋คนเดียว”

“นายคิดว่าเธอไม่แย่ งั้นก็เอาไปสิ เอาความสนใจที่เธอมีต่อฉันไปไว้ที่นายแทน คืนความสงบฉันมา”

ไซมอนถึงกับสำลัก

“ฉันไม่ชอบแบบนั้น”

ไซมอนหาข้ออ้างให้ตัวเอง สายตาเขาเฉียบ เจาะจงเรื่อง“คนที่ใช่”กับผู้หญิงที่ไม่ใช่คนที่ใช่กับเขา หน้าตาสวยแค่ไหน เขาก็ไม่ใจสั่น

“สีคราม นายตัดสินใจจะอยู่กับดอกหญ้าทั้งชีวิตไหม?”

“เกี่ยวอะไรกับนาย?”

ไซมอนสำลักอีกครั้ง

“เวลาทำงานควรทำงาน รีบไปให้พ้นซะ ถ้าว่างมาก ก็……”

“ฉันยุ่งมาก ยุ่งมากๆ ฉันจะกลับไปทำงานเดี๋ยวนี้”

กลัวว่าหัวหน้าจะเพิ่มงานให้เขาอีก ไซมอนรีบตัดบทของสีคราม จากนั้นรีบกินอาหารเช้าให้เสร็จ เก็บทำความสะอาด แล้วรีบออกไป

ออกมาจากห้องทำงานประธาน วินาทีที่ปิดประตู ไซมอนบ่นไปว่า:“ฉันไม่ได้อยากรู้อยากเห็น ฉันแค่ใส่ใจนาย”

ไม่รู้จักถนอมน้ำใจเลย!

พอถามมากหน่อยก็เอางานมากดดันเขา

ไม่เร็วก็ช้าเขาก็ต้องโดนเจ้านายคนนนี้กดขี่จนตาย

ถึงไซมอนจะไปแล้ว ความอยากรู้อยากเห็นก็ยังมีอยู่ เขาให้เลขาของเขาไปถ่ายดอกไม้ที่กิ๊ฟเก๋จัดไว้ พอว่างก็เอาออกมาล้อสีครามได้ และก็ กิ๊ฟเก๋สารภาพรักอย่างกล้าหาญแบบนี้เป็นประสบการณ์อย่างหนึ่ง เขาจะเรียนรู้ไว้ เมื่อเจอคนที่ใช่ เขาจะได้ทำแบบนี้บ้าง

ดอกไม้รูปหัวใจของกิ๊ฟเก๋ เพิ่งวางเสร็จ สีแดง สวยงามมาก

ยามได้รับคำสั่งจากด้านบน ก็ทำลายดอกไม้หัวใจที่กิ๊ฟเก๋สารภาพรัก พวกเขาออกมาแล้ว เห็นดอกไม้เกลื่อน ก็ไม่ทนอีกต่อไป

กิ๊ฟเก๋ยังถือโทรโข่งขนาดใหญ่ ตะโกนเสียงดัง ไปยังอาคารสำนักงานชั้นหกสิบแปด:“สีคราม ฉันชอบคุณ!”

คนของจีรภักดีกรุ๊ป:……ว้าว!คุณเก๋ เลิศมาก!

“คุณเก๋ กรุณาออกไปเดี๋ยวนี้ครับ!”

ยามที่ปฏิบัติหน้าที่เข้าไปเจรจา

กิ๊ฟเก๋ไม่สนใจเขา ยังคงตะโกนเสียงดัง ไปยังอาคารสำนักงานต่อ

เธอได้เริ่มก้าวเข้ามาแล้ว ทำอีกเรื่องที่สั่นสะเทือนโลก ก็ไม่มีแรงกดดันทางจิตใจ

การแสดงความรักอย่างกล้าหาญของเธอ และดอกไม้ที่จัดอยู่หน้าจีรภักดีกรุ๊ป ดึงดูดผู้คนที่เดินผ่านให้มามุงดูได้อย่างรวดเร็ว คนที่ถ่ายรูป ถ่ายวิดีโอก็เยอะมากขึ้น

และยังมีสื่อบันเทิงมาอีก

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ดอกหญ้าสีคราม