จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 734

ทุกคนต่างก็ฟังอย่างตั้งใจ

เป็นไปตามที่คิด ติงจื่อยวี่ได้นำสิ่งที่แตกต่างออกไปมาทำให้ทุกคนสนใจจริงๆ เธอนำเสนอการสร้างเมืองอาหารจากทั่วประเทศ แบ่งประเภทอาหารออกเป็น 8 ประเภทหลักๆ แล้วนำอาหารจากทั่วทุกสารทิศของประเทศมารวมตัวกันไว้ในนี้

ด้วยวิธีนี้ ผู้คนในเขตเจียงหนาน ก็จะสามารถลิ้มรสอาหารจากทุกที่ทั่วประเทศได้

เป็นกลไกดึงดูดที่ใหญ่มาก

เชื่อได้เลยว่า มันจะสามารถดึงดูดการขับเคลื่อนทางเศรษฐกิจได้มากพอ

ประเด็นสำคัญที่สุดคือ บรรดาเจ้าหน้าที่จากทางการที่ไม่เคยแสดงสีหน้าใดๆ ให้เห็นมาก่อนเลยเหล่านั้น ในเวลานี้กลับดูตื่นเต้นสนใจกันขึ้นมาเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าถูกแผนการนี้โดนใจเข้าไปอย่างจังแล้ว

ขั้นตอนสุดท้าย----ส่งเอกสารแผนการ

ติงจื่อยวี่วางเอกสารแผนการไว้ในกระเป๋าเดินทางแบบมีที่หิ้วใบหนึ่ง แล้วค่อยยื่นส่งขึ้นไป จึงมองไม่เห็นเลยว่ามีเงินอยู่ในนั้นเท่าไหร่กันแน่

แต่จากหน้าตาที่ดูเย่อหยิ่งภูมิใจของเธอ ก็พอจะมองออกว่าต้องมีของดีในกระเป๋าใบนั้นอย่างแน่นอน เชื่อว่าสนนราคาน่าจะเกิน 10 ล้านขึ้นไปแน่ๆ

เอกสารแผนการที่โดดเด่น บวกกับซองแดงขนาดใหญ่ เชื่อว่าต้องเพียงพอที่จะสร้างความประทับใจให้เจ้าหน้าที่ทุกคนในที่นี้ได้อย่างแน่นอน

ทุกคนต่างก็คิดอย่างนั้น

"คุณติงจื่อยวี่พูดได้ดีมาก เชิญนั่งลงได้"

ติงจื่อยวี่นั่งลงด้วยท่าทางเย่อหยิ่งลำพอง ยิ้มหยันพลางปรายตามองไปทางติงเฟิงเฉิง "น้องสอง ฉันว่าแกนี่ยิ่งนับวัน ก็ยิ่งเหมือนคนคนหนึ่งมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว"

"ใคร?"

"เจียงชื่อ"

ติงเฟิงเฉิงถึงกับตกตะลึง นี่มันคำพูดบ้าบออะไรกันเนี่ย?

ติงจื่อยวี่พูดต่อไปว่า "ไม่รู้ว่าทำไม ฉันเอาแต่รู้สึกว่าคนที่นั่งอยู่ตรงนี้ไม่ใช่แกที่เป็นติงเฟิงเฉิง แต่เป็นเจียงชื่อ ทุกคำพูดทุกการกระทำของแก ดูผิดแผกไปไม่เหมือนมาตรฐานปกติของแกเอาซะเลย แต่กลับไปเหมือนมาตรฐานของเจียงชื่อมากกว่า เฟิงเฉิง ฟังคำแนะนำของพี่สาวสักประโยคเถอะนะ รีบกระโดดออกจากบ่อโคลนนี้ให้เร็วที่สุดจะดีกว่า อย่าได้ถลำลึกจนเกินไป ถ้าไปใกล้ชิดสนิทสนมกับคนอย่างเจียงชื่อมากๆ แกมีหวังได้โดนเอาเปรียบจนขาดทุนป่นปี้เข้าสักวันแน่"

ติงเฟิงเฉิงถึงกับหัวเราะเยาะเย้ยในใจเลยทีเดียว

ไปใกล้ชิดกับเจียงชื่อแล้วจะโดนเอาเปรียบ? พูดซะอย่างกับว่าอยู่ใกล้หล่อนแล้ว ฉันจะไม่โดนเอาเปรียบงั้นแหละ?

ทำไมตระกูลติงถึงกลายมามีสภาพเป็นแบบนี้ ก็ไม่ใช่เพราะไปใกล้ชิดสนิทสนมกับผู้หญิงอย่างหล่อน ติงจื่อยวี่ คนนี้หรอกเหรอ?

ติงเฟิงเฉิงหันหน้าหนีไปอีกทาง ไม่สนใจเธออีก

...........

ในเวลาเดียวกัน ณ.คฤหาสน์หลังเก่าหมายเลข 33

ติงเมิ่งเหยนคอยพลิกดูข่าวตามเวลาจริงในมือของเธอ อยากรู้แทบแย่ว่าการประมูลดำเนินไปอย่างไรแล้วบ้าง

เจียงชื่อกินของว่างอย่างใจเย็น ของว่างจากบ้านเกิดชนิดนี้ไม่เลวเลยจริงๆ หลังจากนี้เขาคิดว่าจะซื้อเพิ่มติดบ้านไว้ซะหน่อย จะได้เก็บไว้กินได้นานๆ

ติงเมิ่งเหยนกลอกตามองบนใส่เขา " นี่มันเวลาอะไร คุณยังอยากจะกินอยู่อีก คุณว่าพี่สองเขาจะประมูลแข่งมาได้สำเร็จมั้ยคะ?"

"ไม่รู้สิ"

"ทำไมคุณถึงไม่รู้ล่ะ?"

เจียงชื่อพูดว่า "เรื่องแบบนี้มันก็ต้องขึ้นอยู่กับทั้งโชคด้วยส่วนหนึ่ง แล้วก็ความแข็งแกร่งของตัวเองด้วยส่วนหนึ่ง ถ้าติงเฟิงเฉิงยังเป็นเหมือนเดิมกับที่เคยเป็น เขาก็จะเป็นได้แค่ง้าวที่หักแล้วจมลงในทราย ไม่สามารถเอาไปรบราอะไรได้อีก เขาต้องรู้จักเปลี่ยนแปลงตัวเอง ไปต่อสู้ให้เหมือนกับที่ลูกผู้ชายอกสามศอกเขาทำกัน "

"เชอะ เลิกพูดอะไรที่มันเข้าใจยากสักทีเถอะ"

ติงเมิ่งเหยนไม่สนใจเขา แล้วพลิกอ่านข่าวต่อไป

เจียงชื่อกินไปพลาง ในดวงตาก็ปรากฎความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกขึ้นมาอย่างหนึ่ง เหมือนกับว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของเขาทั้งหมดแล้ว