ลูกเขยมังกร นิยาย บท 248

บทที่ 248 แต่งงานกับฉัน

ทันใดนั้นหลินตงก็โมโหอย่างมาก ไอ้เศษสวะสองตัว ยังไม่ไปกันอีก？！

ตึงตึงตึง

หลินตงก้าวเดินไปยืนตรงหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ชี้มือชี้ไม้ไปที่เฉินเฟิงและจูกว่างฉวน พูดด่าด้วยน้ำเสียงที่โมโห : “พวกนายทำอะไรกันอยู่ ทำไมยังปล่อยให้ไอ้หัวขโมยและไอ้ซากศพหมูยืนอยู่ที่นี่อีก？！”

“ยังไม่ลากพวกเขาไปอีก！”

ลากออกไป？！

ได้ยินตรงนี้ หลินจ้าวจงและภรรยาเพิ่งเดินมาถึงตรงหน้าของเฉินเฟิง เตรียมที่จะทักทายกับเฉินเฟิง หัวใจก็แน่นขึ้นทันที เกือบจะหยุดเต้นเลยทีเดียว

ดีที่ไม่ตาย ในเวลานี้ หลินตงก็เดินมาถึงตรงหน้าของหลินจ้าวจงและภรรยาอีก ปั้นหน้ายิ้มออกมา：

“ลุงสาม，ป้าสาม อย่าไปอยู่ใกล้สองคนนี้ สองคนนี้เป็นหัวขโมย ระวังพวกเขาจะขโมยของของคุณนะ”

ขโมย？

หลินจ้าวจงสีหน้าก็ซีดขาวอีกครั้ง

หลินฟางกลับเกิดอาการขาอ่อนแรง

แต่เฉินเฟิงกลับแสดงสีหน้าที่คล้ายจะยิ้มแต่ไม่ได้ยิ้ม

“ลุงสาม……” หลินตงยิ้มอย่างประจบสอพลอ ยังอยากจะพูดอะไรบางอย่างอีก

แต่ “ผัวะ” เสียงนั้น คำพูดทั้งหมดของเขา โดนผู้ชายคนหนึ่งชกกลับเข้าไปในปาก

คนที่ออกหมัดคนนั้น เป็นหลินจ้าวจงเอง

หลินจ้าวจงในตอนนั้น ใบหน้าที่บูดบึ้ง สีหน้าซีดขาว ถึงขั้นแม้แต่ริมฝีปากก็สั่นระริกแล้ว

หลินตงเอามือจับที่หน้าไว้ เขาตกใจจนโง่ไปแล้ว พูดออกมาแบบงงๆ ：“ลุงสาม คุณมาต่อยผมทำไม……”

“เพี๊ยะ”

คำตอบที่ตอบเขากลับไปก็คือ หลินจ้าวจงตบหน้าอีกหนึ่งฉาด

หลินตงถูกตบจนลงไปนั่งกับพื้นด้วยใบหน้าที่มึนงง เลือดออกที่ริมฝีกปาก

แขกที่มาในงานโดยรอบ ต่างก็มองหน้ากัน ไม่เข้าใจสาเหตุที่ทำอย่างนี้

วินาทีถัดไป ทุกคนต่างก็พากันหายใจเข้าลึกๆ

เพราะว่าหลินจ้าวจงเดินมายืนตรงหน้าเฉินเฟิง โค้งคำนับแสดงความเคารพ หลังจากนั้นเอ่ยคำขอโทษออกไป

“คุณเฉิน ขอโทษครับ”

คนทั้งงาน ราวกับว่าเป็นประติมากรรมยังไงอย่างนั้น กลายเป็นหิน ภายในห้องโถงเงียบสงบอย่างมาก แม้แต่เข็มตกก็ยังได้ยินกันเลยก็ว่าได้！

คุณเฉิน？！！

จู่ๆลุงสามก็เรียกหัวขโมยคนนั้น คุณเฉิน？！！

เล่นตลกอะไรกันเนี่ย！

“ลุงสาม คุณจำผิดคนแล้วหรือเปล่า ชายคนนี้เป็นคนที่มากินข้าวฟรีๆนะ！” หลินตงเบิกตาโต ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

“หุบปาก！”

หลินจ้าวจงพูดเสียงขรึม ใบหน้านิ่งเสมือนน้ำ

คนที่สามารถขับ Koenigseggได้ จะเป็นคนที่มากินข้าวฟรีๆ？！

“คุณเฉิน หลินตงเป็นเพียงลูกพี่ลูกน้องที่อยู่ห่างไกลของผม ความสัมพันธ์ของเขาและผม……”

หลินจ้าวจงไม่ทันจะพูดจบ ก็โดนเฉินเฟิงหัวเราะตัดบทสะก่อน : “ประธานหลินไม่ต้องอธิบาย ฉันเข้าใจ”

“เหอเหอ” หลินจ้าวจงหัวเราะอย่างเก้ๆกังๆ ：“คุณเฉินเข้าใจก็ดีแล้ว คุณเฉินเข้าใจก็ดีแล้วครับ”

“ไอ้เด็กไม่รักดี ยังไม่คุกเข่าขอโทษคุณเฉินอีก！”

หลินจ้าวจงออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงที่เข้มงวด เขากลับไม่รู้เลยว่า หลินตงล่วงเกินต่อเฉินเฟิงยังไง แต่เบื้องลึกของเฉินเฟิง เขาก็พอที่จะเดาได้บางส่วน นั้นคือบุคคลที่แม้แต่เสิ่นหงชังเองยังต้องยิ้มทักทาย หากหลินตงไม่ขอโทษ กระตุ้นเฉินเฟิงให้โกรธ งั้นเขาก็คงจะไม่ได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้นของวันถัดไปแล้ว

ถึงขั้นกับแม้แต่ตระกูลหลิน ก็ต้องโดนลากเข้ามาพัวพันด้วย

“คิดไม่ถึงว่าลุงสามจะให้หลินตงคุกเข่าลงขอโทษ？！”

“ชายหนุ่มคนนี้เบื้องหลังของเขาเป็นอะไรกันแน่！”

ภายในห้องโถง เสียงของผู้คนในงานที่ถกเถียงกันอย่างไม่รู้จักจบจักสิ้น

หลินตงจับหน้าไว้ อับอายอย่างมากจนไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว