ลูกเขยมังกร นิยาย บท 279

บทที่ 279 ไก่อ่อนอย่างหวงเฟยห้าว

เหมือนอย่างที่ชิงซงคิดไว้ โห้หงเย้นรู้สึกใจอ่อนไปแล้วจริงๆ

เธอไม่ใช่ว่าชอบเฉินเฟิง แม้กระทั่งยังรู้สึกเกลียดเขาหน่อย ทว่าเธอกลับทำไม่ได้ที่จะเห็นเฉินเฟิงไปตาย

ยังไงเฉินเฟิงก็ไม่ใช่คนของตระกูลโห้ อีกอย่างเขาก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับตระกูลโห้แม้แต่นิดเดียว

โห้ชิงซงเป็นคนที่มีจิตใจที่โหดเหี้ยม ทว่าเธอกลับไม่สามารถทำได้

"คิดหาวิธีล่อสิ่งที่อยู่ใต้น้ำออกมา" เธอจึงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ โห้หงเย้นทำน้ำเสียงที่เย็นชา ทำให้เห็นอย่างชัดเจน สิ่งที่อยู่ใต้น้ำนั่น ต่อให้มีคนมากมายลงไป ก็คงไม่มีทางทำให้มันอิ่มหรอก

มีเพียงอย่างเดียวก็คือล่อมันออกมาอยู่บนบก จะได้ใช้กำลังต่อสู้กับมัน

"แล้วจะล่อมันออกมายังไง? " ทุกคนรู้สึกยากลำบาก ตอนนี้พวกเขาแม้แต่มันคืออะไรยังไม่รู้ แล้วมันอยู่ตรงไหนก็ไม่รู้ ไม่มีทางลงไม้ลงมือกับมันได้

"ใช้ระเบิดระเบิดใช่ไหมครับ? " มีคนเสนอความเห็น ถึงแม้ไม่รู้ว่านั่นเป็นอะไร ทว่าทำให้เห็นอย่างชัดเจน ยู่ฉวนเป็นถิ่นเก่าของมัน ถ้าถิ่นเก่าของมันถูกระเบิด มันก็คงจะไม่รู้ร้อนอะไรอะไร

"ไม่ได้" โห้หงเย้นส่ายหน้า

"วัตถุระเบิดจะทำลายโครงสร้างใต้ดินของยู่ฉวน และทำให้เกิดดินถล่ม มีความเป็นไปได้สูงที่บัวหิมะซินเจียงจะถูกฝังลงดิน" โห้หงเย้นวิเคราะห์อย่างใจเย็นว่าเป้าหมายสูงสุดของการมาที่แผ่นดินในครั้งนี้คือบัวหิมะซินเจียง ถ้าไม่สามารถได้บัวหิมะซินเจียงกลับไปได้ ทุกสิ่งที่เธอทำก็ไม่มีความหมาย

เฉินเฟิงขมวดคิ้วและถึงแม้เขาจะรู้สึกลำบากใจเล็กน้อยในเวลานี้

ถ้าเขาเดาไม่ผิด ของที่อยู่ใต้น้ำนั่น น่าจะเป็นผู้คุ้มกันบัวหินซินเจียง

บัวหินซินเจียงที่เป็นของล้ำค่าขนาดนี้ ไม่เพียงแต่มนุษย์เท่านั้นที่ต้องการ แม้กระทั่งสัตว์ยังต้องการมัน

อีกอย่างถ้าเทียบกับมนุษย์ เวลาของสัตว์จะเพียงพอมากกว่า และพวกมันก็รอบรู้และแข็งแกร่งมากกว่า ถ้าชอบสิ่งใดสิ่งหนึ่งขึ้นมา ก็ต้องเฝ้ามันพวกตลอดทั้งวันทั้งคืน และจะไม่ชอบให้ใครหน้าไหนมาแตะต้อง

และความสามารถของสิ่งที่อยู่ใต้น้ำต้องไม่ได้อ่อนแอกว่าแน่นอน ไม่งั้นเขาก็คงไม่รู้สึกได้รับการข่มเหงแบบนี้

"หวงเฟยห้าว！" เวลานี้ โห้ชิงซงละสายตาไปมองหวงเฟยห้าว

หวงเฟยห้าวจึงลำตัวสั่นเทา ขาทั้งสองข้างอ่อนแรง "ท่านโห้ครับ มี......มีอะไรครับ? "

"แกไปล่อมัน! " โห้ชิงซงพูดด้วยสีหน้าที่ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ออกมา

และไม่ต้องสงสัยอะไร หวงเฟยห้าวเป็นคนที่เหมาะสมกันที่สุด ถ้าให้ทหารรับจ้างลงไป คาดว่ายังไม่ทันได้เห็นอะไร ก็คงจะถูกทำร้ายจนตายแล้ว

ทว่าหวงเฟยห้าวคือจอมยุทธ์ ต่อให้ยังไงก็สามารถต่อต้านได้

หวงเฟยห้าวจึงรู้สึกตกใจจนสีหน้าดูแย่ จากนั้นก็รีบส่ายหัว "ท่านโห้ เมื่อวานผมได้รับบาดเจ็บ ความสามารถของผมไม่สามารถ......."

"แกไม่ลงไป งั้นแกก็ตาย! "

โห้ชิงซงจึงพูดแทรกอย่างเลือดเย็น นัยน์ตาเต็มไปด้วยความอาฆาตที่ไม่สามารถปิดบังได้ สำหรับตระกูลโห้แล้ว หวงเฟยห้าวคือกระดูกซี่โครงที่เป็นอาหารที่กินแล้วไร้ประโยชน์ แต่ถ้าทิ้งไปก็เสียดาย ยังไงก็ต้องทิ้งมันอยู่แล้ว งั้นก็ถือโอกาสใช้งานตอนนี้หน่อย ทำได้รู้สึกคุ้มค่าหน่อย

ลำตัวของหวงเฟยห้าวสั่นเทาเหมือนตะแกรง เขาทั้งรู้สึกกลัว และก็รู้สึกเครียด

ต่อให้ตีเขาให้ตายเขาก็นึกไม่ถึง ตระกูลโห้กลับทำกับเขาแบบนี้

เขาเป็นตั้งจอมยุทธ์อ้านจิ้ง เขาต้องการพึ่งพาตระกูลโห้ ไม่ต้องพูดถึงว่าให้เขามีชีวิตที่สงบสุขหรอก อย่างน้อยก็ขอให้ตระกูลโห้เห็นเขาเป็นว่ามนุษย์คนหนึ่ง

แต่สุดท้ายแล้ว ตระกูลโห้กลับไม่ได้เห็นเขาเป็นคนเลย

ตอนนี้หวงเฟยห้าวรู้สึกเสียใจมาก เขาน่าจะไม่หักหลังแก๊งชาวจีนโพ้นทะเล ตอนอยู่ที่แก๊งชาวจีนโพ้นทะเล ยังไงเขาก็ถือว่าเป็นคนที่มีตำแหน่งสูง เขาไม่เคยต้องมาทนกับนิสัยของคนอื่นเลย

"ให้เวลาเขาคิดสามสิบวินาที" โห้ชิงซงกำลังบีบบังคับเขา

"ได้ ผมไป"

หวงเฟยห้าวกัดฟันแน่น แล้วตอบตกลง เรื่องมันมาถึงขั้นนี้ เขาไม่มีทางที่จะได้ถอยอีกต่อไป

ตระกูลโห้มีคนที่มีวิชาการต่อสู้อ้านจิ้งขั้นต้นสองคนอยู่ที่นี่ ถ้าแขนซ้ายของเขาไม่หักเมื่อวาน ยังไงเขาก็ยังถือว่ามีหวังที่จะหนีรอด ทว่าเมื่อวานแขนของเขาหัก แน่นอนว่ายังไงเขาก็หนีได้ไม่ไกลอยู่แล้ว

หนึ่งเดียวที่เขาได้ก็คือพนัน!

หวงเฟยห้าวจึงทำสีหน้าที่หม่นหมองแล้วสวมใส่ชุดดำน้ำ และขณะเดียวกัน ในใจก็ตัดสินใจ ถ้าครั้งนี้เขาสามารถรอดชีวิตมาได้ เขาต้องออกจากตระกูลโห้

"บุ๋ม" เสียงๆ เดียว

หวงเฟยห้าวโดดลงไปในน้ำ