กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1157

ถึงแม้ว่าชาร์ลีจะยังเด็ก แต่เขาก็ไม่ใช่คนโง่!

เอมิเลียโน่คิดว่าได้พูดโน้มน้าวให้เขาเชื่อได้สำเร็จ แต่ในทางตรงกันข้าม ชาร์ลีได้คอยระวังตัวจากกลุ่มแปดผู้ยิ่งใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าเขาตั้งแต่แรกแล้ว

เท่าที่รู้ ชาร์ลีไม่เคยอยากจะเอาชนะกลุ่มแปดผู้ยิ่งใหญ่นี้ เพื่อผลประโยชน์ของตัวเขาเองเลย แต่ด้วยเหตุผลง่าย ๆ ก็คือ… เขาดูถูกเหยียดหยามคนพวกนี้

ด้วยพลังและความแข็งแกร่งระดับนี้ อะไรก็เกิดขึ้นได้ แม้พวกนั้นจะก้มหัวคำนับยกให้เขาเป็นอาจารย์อยู่ก็ตาม!

พวกเขาไม่ได้มีอะไรดีไปกว่าฝูงสุนัขที่ดุร้ายที่เขาไม่ได้ให้ความใส่ใจอะไรเลย

แต่อย่างไรก็ตาม เขาเดินยิ้มเยาะเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้ากลุ่มแปดผู้ยิ่งใหญ่ แล้วพูดขึ้นว่า "พวกแกอยากยกย่องให้ฉันเป็นอาจารย์พวกแกจริง ๆ เหรอ?

เอมิเลียโน่ชิงตอบ ในขณะที่คนอื่น ๆ รีบคล้อยตาม "ใช่แล้วครับ! เราจะเป็นทาสของท่านตลอดไป!”

ชาร์ลีพยักหน้า แล้วถามขึ้นด้วยสีหน้าแย้มยิ้ม "แล้วถ้าฉันปฏิเสธล่ะ?”

“เอ่อ...”

เอมิเลียโน่และเหล่าพี่น้องที่เหลือต่างนิ่งงัน ไม่มีใครคาดคิดว่าจะเขาจะให้คำตอบแบบนี้

'อะไรวะ? ทำเป็นอวดฉลาดหรือไง?' เอมิเลียโน่คิด และพร้อมจะโจมตีชาร์ลีได้ทุกนาทีแล้ว

ในขณะที่คุกเข่าอยู่นั้น เอมิเลียโน่ได้คลานเข่าเข้าไปอยู่แทบเท้าของชาร์ลี ก้มหัวคำนับไปที่เท้าของเขา แล้วพูดด้วยเสียงสะอื้นเล็กน้อย "ปรมาจารย์เวด ฉันไม่เคยยอมทำตามคำสั่งใครมาก่อน ท่านเป็นคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้ได้! ได้โปรด ฉันขอความเมตตาจากท่าน โปรดให้โอกาสฉันและเหล่าพี่น้องได้รับใช้ท่าน! ถึงแม้ว่าพวกเราจะมีความแข็งแกร่งน้อยกว่าท่าน แต่เราก็ถูกยกย่องให้เป็นผู้เชี่ยวชาญในโลกใบนี้ จึงหวังว่าท่านคงไม่รังเกียจพวกเรา"

ชาร์ลีหัวเราะหึ ๆ ราวกับได้ยินเรื่องตลกขบขัน "ถ้าพวกแกอยากจะรับใช้ฉัน ก็ไม่เกี่ยวกับพลังหรือความแข็งแกร่งอะไร แต่เป็นเรื่องของบุคลิกและลักษณะนิสัยมากกว่า ถ้าบุคลิกของแกไม่ดี ก็ไม่มีโอกาสได้มายืนอยู่ใกล้ ๆ ตัวฉันหรอก"

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ