แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1193

เจียงเหอซานมองเฉินโม่แล้วพูด “ฉันให้เวลานายสามวัน สามวันให้หลังฉันรอนายอยู่ที่ยานจิง เป็นเช่นไร?”

เฉินโม่พูดอย่างเรียบเฉย “ไม่จำเป็น พวกเราไปกันตอนนี้เถอะ!”

เจียงเหอซานชะงักงัน “ตอนนี้? นายแน่ใจ?”

“ไปเถอะ!” เฉินโม่ไม่อยากอยู่ต่อไป เขาคาดเดาได้ว่าถ้าหากยังอยู่ที่ตระกูลเฉินต่อ ต่อไปจะมีงานเลี้ยงมากมาย

เฉินโม่ไม่ชอบงานเลี้ยงที่จอมปลอมแบบนี้ ดังนั้นจึงติดรถของเจียงเหอซานหลบหลีกไปด้วยเสียเลย

เจียงเหอซานเหมือนจะเข้าใจความคิดเฉินโม่ จึงยิ้มบางๆ “ตกลง งั้นพวกเราไปกันเถอะ!”

เฉินกั๋วเหลียงรีบพูดขึ้น “ไม่เช่นนั้นโส่วจ่างอยู่ทานอาหารกลางวันก่อนแล้วค่อยเดินทางเถอะ ให้พวกเราที่เป็นนายถิ่นได้เลี้ยงอาหารพวกท่าน”

เจียงเหอซานคำนับพูด “ความหวังดีของผู้นำเฉินฉันรับไว้แล้ว ทานอาหารไม่ต้องหรอก เปลี่ยนวันฉันค่อยมาเลี้ยงต้อนรับเฉินโม่ด้วยตนเอง!”

สำหรับเจียงเหอซานบุคคลใหญ่โตเช่นนี้ เฉินกั๋วเหลียงไม่สะดวกที่จะเหนี่ยวรั้ง จึงพยักหน้า “ก็ได้ งั้นฉันไปส่งโส่วจ่าง!”

มู่หรงยานเอ๋อร์และเฉินเข่อเอ๋อร์ตาปริบๆ มองไปทางเฉินโม่ ไม่อยากให้เฉินโม่ไปทั้งแบบนี้

แต่ว่า คนที่ไม่อยากให้เฉินโม่จากไปมีเยอะแยะ แต่กลับไม่มีใครที่สามารถขัดขวางทางเลือกของเฉินโม่ได้ โดยเฉพาะเฉินโม่ใช้นามของเจียงเหอซาน

เห็นเฉินโม่จะจากไป หลี่ซู่เฟินรีบลุกขึ้นยืน พูดกำชับ “เสี่ยวโม่ ต้องระวังตัวในทุกเรื่อง ห้ามอวดดีเด็ดขาด!”

เฉินโม่หันมายิ้มกับแม่: “แม่วางใจได้ ลูกรู้ขอบเขตของตัวเอง”

เฉินโม่เคลื่อนสายตาไปทางเฉินจิงเย่ “ท่านพ่อ ลูกไปล่ะ พ่อกับแม่รักษาตัวด้วย!”

เฉินจิงเย่พยักหน้า พูดเสียงเข้ม “ไปเถิด อย่าให้คนอื่นดูถูกตระกูลเฉิน”

“ครับ” เฉินโม่พยักหน้า จากนั้นมองไปทางเฉินกั๋วเหลียง อย่าให้เสียหน้าตระกูลเฉินของพวกเรา!”