กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 873

หนิงเทียนโย่วกล่าว "การประลองในครั้งที่สอง นางน่าจะเป็นฝ่ายชนะ"

"ประลองอีกครั้ง" ไป๋หลี่เฉิงกล่าว

"เจ้าพ่ายแพ้นางยับเยินเช่นนี้แล้วยังจะประลองอะไรอีก"

"การต่อสู้ยังไม่สิ้นสุดและข้าก็ยังไม่แพ้"

"แพ้ออกจากสนามเช่นนี้แล้ว ยังบอกว่ายังไม่แพ้อีกหรือ? ตระกูลไป๋หลี่ของพวกเจ้าอยากใช้ความเป็นตระกูลใหญ่รังแกคนตระกูลที่ต่ำต้อยกว่าอย่างนั้นหรือ?"

"เจ้า......"

ไม่มีใครกล้าพูดอะไร

ไม่ว่าจะช่วยหรือไม่ช่วยตระกูลไป๋หลี่ ล้วนแต่กำลังตบหน้าของคนตระกูลไป๋หลี่

"ชนะสองครั้งในสามการต่อสู้ มู่หน่วนได้ชนะไปแล้วสองครั้ง ฉะนั้นการต่อสู้ในครั้งที่สามจึงไม่จำเป็นแล้ว"

ทุกคนต่างพากันจับจ้องไปที่ผู้นำตระกูลไป๋หลี่

ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา ผู้ที่แพ้ลงจากสนามการต่อสู้จะนับว่าเป็นผู้แพ้

เห็นได้อย่างชัดเจนว่าไป๋หลี่เฉิงแพ้และออกจากสนามต่อสู้มา

หรืออาจเป็นเพราะเขาไม่ต้องการให้ตระกูลไป๋หลี่ต้องอับอายขายหน้าเช่นนี้

ไป๋หลี่ป้ากล่าว "ข้าพูดคำไหนคำนั้น วันนี้ตระกูลไป๋หลี่ของข้าจะยอมปล่อยเจ้าไป"

คำพูดนี้พูดอย่างคลุมเครือ

เจ้าสำนักแต่ละสำนักล้วนฟังออกว่าหมายความอย่างไร

ผู้นำตระกูลไป๋หลี่ต้องการกล่าวว่า ผู้นำตระกูลไป๋หลี่ไว้ชีวิตนาง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าสำนักอื่นจะไว้ชีวิตนางด้วยเช่นกัน

และ......

หลังจากวันนี้ไป ตระกูลไป๋หลี่ยังคงตามแก้แค้นนางอย่างต่อเนื่องเรื่อยไป

พวกนกสองหัวของแต่ละสำนักต่างพากันกล่าว

"ปีศาจหญิงคนนี้ ต่อให้ตระกูลไป๋หลี่ไม่กำจัด พวกข้าก็ไม่มีวันปล่อยนางไปเด็ดขาด เพื่อนางจะได้ไม่ไปทำอันตรายใดๆ ต่อผู้อื่นอีก"

"วันนี้ปล่อยให้พวกข้าเป็นคนตัดสินชะตาชีวิตของนางเถอะ"

กู้ชูหน่วนหัวเราะออกมา แววตาของนางเต็มไปด้วยความเฉยเมยและเห็นอกเห็นใจ

เห็นใจที่สำนักเหล่านี้ต่างพากันเอาอกเอาใจตระกูลไป๋หลี่ แถมยังไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย

คนใช้จำนวนหนึ่งวิ่งมาอย่างรีบร้อน จากนั้นกล่าวกระซิบข้างหูของผู้นำตระกูลใหญ่และรวมไปถึงเสด็จอาเสวี่ย

ผู้นำของตระกูลใหญ่ต่างพากันตกตะลึง เสด็จอาเสวี่ยเปลี่ยนท่าทีเรียบเฉยของเขาและต่างพากันมองไปยังกู้ชูหน่วน

ทุกคนเกิดความสงสัย

เกิดอะไรขึ้นกันแน่

เสด็จอาเสวี่ยกล่าวอย่างเคร่งขรึม "แม่นางมู่ เจ้าเป็นคนแย่งชิงดอกบัวศักดิ์สิทธิ์หลากสีและดอกบัวศักดิ์สิทธิ์สามสีไปหรือ?"

ซี๊ด......

ทุกคนต่างพากันตกตะลึง

นางเป็นคนครอบครองดอกบัวศักดิ์สิทธิ์หลากสีและดอกบัวศักดิ์สิทธิ์สามสีอย่างนั้นหรือ?

เป็นเช่นนั้นจริงๆ หรือ?

หากคนอื่นพูด พวกเขาไม่มีทางเชื่ออย่างแน่นอน

แต่นี่เป็นคำพูดที่ออกมาจากปากของเสด็จอาเสวี่ย

เมื่อมองไปยังผู้นำของสี่ตระกูลใหญ่ นอกจากผู้นำตระกูลเหวินที่มีสีหน้าเรียบเฉยแล้ว ทุกคนต่างมีสีหน้าตกตะลึง

เกรงว่าสิ่งนั้นจะอยู่กับนางจริงๆ

หัวใจของกู้ชูหน่วนเต้นและขมวดคิ้วก่อนจะกล่าวออกมา "ท่านบอกว่าข้าแย่งชิงไป ท่านมีหลักฐานอะไร?"

"(เสียงปรบมือ)......"

เสด็จอาเสวี่ยปรบมือ คนใช้จำนวนหนึ่งออกไปยืนด้านหน้าด้วยท่าทีแสดงความเคารพ

"ท่านอ๋องขอรับ ตอนที่ข้าน้อยไปที่หุบเขาอสุรกายได้ถูกสัตว์ร้ายทำร้ายและตกลงจากเขา ข้าน้อยเห็นกับตาตัวเองว่ามู่หน่วนใช้โอกาสตอนที่ยอดฝีมืออันดับหนึ่งทั้งสองถูกวางยาพิษและล้มลงกับพื้น แย่งชิงดอกบัวศักดิ์สิทธิ์หลากสีไป"

"ข้าน้อยได้พลัดหลงกับศิษย์พี่คนอื่นๆ และหลงทางในป่ารกทึบ จากนั้นจึงบังเอิญได้เห็นสัตว์เลี้ยงของมู่หน่วนกำลังนำดอกบัวศักดิ์สิทธิ์สามสีไปให้นาง นางยังบอกอีกว่าจะนำดอกบัวศักดิ์สิทธิ์สามสีไปช่วยชีวิตคน"

"ของล่ะ นำออกมา"

ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์หลากสีและดอกบัวศักดิ์สิทธิ์สามสีถือเป็นของที่มีค่าอย่างมาก

ไม่เพียงแค่ตระกูลใหญ่ที่นั่งไม่ติดเท่านั้น แม้แต่ทุกคนที่อยู่ตรงนี้ก็นั่งไม่ติดไปด้วย แต่ละคนต่างถามหาจากกู้ชูหน่วนและต้องการให้นางนำของล้ำค่านี้ออกมา

หากเป็นเมื่อก่อนที่ทำเพื่อต้องการเอาอกเอาใจกู้ชูหน่วน

หรืออาจเป็นเพราะกลัวเวทมนตร์คาถาความโหดเหี้ยมของกู้ชูหน่วน

เช่นนั้นตอนนี้ พวกเขาต่างก็ต้องการได้ครอบครองสิ่งล้ำค่าสิ่งนี้

ฉะนั้นทุกคนจึงจับจ้องไปยังกู้ชูหน่วน