กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 881

ผู้คนจ้องมองกันไปมาอีกครั้ง

ซั่งกวนชิงกล่าวขึ้น “พี่น้องไป๋หลี่ สตรีนางนี้ไม่มีทางหนีรอดได้แล้ว เวลากระชั้นชิดนักเจ้าก็ปล่อยให้นางพูดเถิด”

“พี่น้องซั่งกวน เจ้าคิดว่าตระกูลไป๋หลี่ของข้าจะเก็บซ่อนความลับเรื่องดอกบัวศักดิ์สิทธิ์อย่างนั้นหรือ?”

“ข้าไม่ได้พูดเช่นนั้นเลย ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์มีเพียงสองดอกเท่านั้น ผู้ที่มีความสามารถจะสามารถเอามันไปได้ นิกายแต่ละนิกายต่างก็อยู่กันที่นี่แล้ว เมื่อใดที่นางพูดออกมา เราต่างก็ไปแย่งชิงกันด้วยฝีมือของตน นั่นถึงจะยุติธรรม หากพานางไปที่ตระกูลไป๋หลี่และใช้วิชาลับต่อนาง หากคนอื่นๆ ได้ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ไปก็ว่าไปอย่าง แต่หากตระกูลไป๋หลี่ของเจ้าได้ไปก่อนก้าวหนึ่ง เช่นนั้นเกรงว่าทั่วทั้งใต้หล้าคงจะกล่าวหาว่าตระกูลไป๋หลี่ขี้โกง เจ้าเห็นด้วยหรือไม่?”

“เจ้า…”

ไป๋หลี่เฉิงหมดคำจะพูด

นังหนูตัวดี

จะตายอยู่ทนโท่ แต่กลับพูดยุได้อีก

นิกายแต่ละนิกายต่างก็พยักหน้าเห็นด้วย

ไม่มีใครอยากให้ตระกูลไป๋หลี่นำตัวกู้ชูหน่วนไป

เพียงแค่ไป๋หลี่เฉิงคนเดียวต่อกรกับทุกคนไม่ได้ จึงทำได้เพียงเห็นด้วยอย่างไม่เต็มใจ

“แม่หนู…”

เซี่ยวอวี๋เซวียนขมวดคิ้วปมและส่ายหัวไปมา

ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองถูกเขากินไปหมดแล้ว

นางไปเอาดอกบัวศักดิ์สิทธิ์มาจากไหนอีก?

หากพวกเขารู้ว่าไม่ใช่ความจริงล่ะก็ เกรงว่านางคงจะตายเสียดีกว่า

“มีชีวิตอยู่ย่อมดีกว่าตาย”

กู้ชูหน่วนส่งสายตาไปรอบหนึ่งบ่งบอกว่าไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องมีชีวิตต่อไปให้ได้

เซี่ยวอวี๋เซวียนเพียงแค่อ้าปากก็กระอักเลือดออกมา

เขาบาดเจ็บสาหัสถึงขั้นแม้หมอเทวดาจะจุติบนโลกก็มิอาจรักษาเขาได้

เพียงแต่หากยื้อเวลาได้นานเพียงใดก็ยื้อไว้นานเท่านั้น

หรือ…เยี่ยจิ่งหานอาจจะมาถึงในเร็วๆ นี้ก็เป็นได้

ไป๋หลี่เฉิงกล่าว “ใช่ว่าเราไม่อยากปล่อยตัวเซี่ยวอวี๋เซวียนไปหรอก เพียงแต่เขาบาดเจ็บสาหัสจนไม่อาจลุกเดินได้”

“พวกเจ้าช่วยห้ามเลือดและรักษาเขาเบื้องต้นเสียก่อน จากนั้นค่อยส่งเขาไปให้เยี่ยจิ่งหาน หากเขาตาย พวกเจ้าอย่าแม้แต่จะคิดว่าจะได้ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ไป”

“นี่แม่หนู เจ้าล้อพวกข้าเล่นหรืออย่างไร เจ้าไม่เห็นหรือว่าเขาบาดเจ็บหนักเพียงนั้น? ใครจะช่วยชีวิตเขาได้กัน?”

“ข้าไม่ได้ให้พวกเจ้ารักษาเขาจนหายทันทีเสียหน่อย พวกเจ้าเพียงแค่ทำตามสิ่งที่ข้าบอกเท่านั้น ส่วนที่เหลือพวกเจ้าไม่ต้องเป็นกังวลไป”

ซั่งกวนชิงรีบสั่งให้คนไปตามหมอมาให้หมอเป็นคนรักษาเซี่ยวอวี๋เซวียนเอง

ด้านนอก ชายหนุ่มผู้มีรัศมีอันยิ่งใหญ่และมีอำนาจเดินเข้ามาภายใต้ความเคารพนับถือของทุกคน

ตัวของเขายังมาไม่ถึง แต่เสียงกลับดังแว่วเข้ามาก่อน

“ไม่ต้องลำบากไป ข้าจะทำการใช้วิชาค้นหาวิญญาณต่อหน้าทุกคนเอง”

“ผู้นำตระกูลไป๋หลี่ ผู้นำตระกูลไป๋หลี่มาแล้ว”

ผู้คนต่างตะลึงงันและเปิดทางออกให้กับเขา ใบหน้าของไป๋หลี่เฉิงเผยท่าทางอารมณ์ดีใจออกมา

“คารวะผู้นำตระกูล”

ผู้นำตระกูลไป๋หลี่โบกมือบ่งบอกว่าให้พวกเขาลุกขึ้น จากนั้นตนจึงมองกู้ชูหน่วนและเซี่ยวอวี๋เซวียนที่หายใจลำบากด้วยสายตาอันเยือกเย็น แล้วพูดออกมาว่า “สร้างค่ายกล”

ผู้ถือธงทั้งแปดโบกธงและไม่รู้กำลังท่องอะไรอยู่ในปาก จากนั้นก็ก่อเป็นกระแสลมที่รุนแรงขึ้นท่ามกลางอากาศ

ดวงตาของกู้ชูหน่วนหรี่ลง “วันนี้เราต้องตายพร้อมกันจริงๆ หรือ?”

“เจ้ากลัวหรือไม่?” เซี่ยวอวี๋เซวียนจับมือนางกลับ

“มีอะไรต้องกลัวอีก เพียงแค่ไม่พอใจเท่านั้น ชีวิตนับร้อยชีวิตของตระกูลมู่ต้องตายไปเสียเปล่าเช่นนี้ ข้าไม่เพียงแต่ช่วยพวกเขาตามหามือสังหารไม่ได้ไม่พอ แม้แต่หนทางที่จะไปเก็บศพของพวกเขา ข้ายังไม่มีเลย”

เซี่ยวอวี๋เซวียนเจ็บปวดใจ

ใช่สิ

เขาไม่พอใจเช่นกัน

มือสังหารที่สังหารตระกูลเซี่ยวทั้งตระกูลนั่น จวบจนวันนี้แล้วยังไม่สามารถนำตัวมาลงโทษได้เลย

เผ่าเพลิงฟ้าก็ยังไม่ถูกทำลายจนสิ้นซาก

แม่สาวอัปลักษณ์ก็ยังไม่ฟื้นคืนชีพ

เขาเองก็มีหลายเรื่องที่ไม่พอใจเช่นกัน

“พวกเขา…ต้องเข้าใจเจ้าแน่”

เมื่อเห็นว่าค่ายกลกำลังจะสำเร็จแล้ว มือของเซี่ยวอวี๋เซวียนและนางประสานกันรอความตายที่จะมาถึง

กระแสวนยิ่งหมุนยิ่งเร็วขึ้น พลังอันยิ่งใหญ่ได้ดูดกลืนกู้ชูหน่วนเข้าไป และในขณะเดียวกัน ฝ่ามือของผู้นำตระกูลไป๋หลี่ก็ฟาดลงบนศีรษะของเซี่ยวอวี๋เซวียน

ผู้คนจ้องมองอย่างไม่ละสายตา

มีบางคนชมดูอย่างเพลิดเพลิน

มีบางคนตื่นเต้น

และมีบางคนรู้สึกสงสาร